Ζήσης Ψάλλας
Γιατί υπάρχουν τόσο λίγα αντιικά φάρμακα; Η απάντηση βασίζεται στη βιολογία, και συγκεκριμένα στο γεγονός ότι οι ιοί χρησιμοποιούν τα δικά μας κύτταρα για να πολλαπλασιαστούν. Αυτό καθιστά δύσκολη τη θανάτωση των ιών χωρίς να σκοτώσουμε τα δικά μας κύτταρα κατά τη διαδικασία.
Τα κυτταρικά τοιχώματα αποτελούνται από ένα πολυμερές που ονομάζεται πεπτιδογλυκάνη. Τα ανθρώπινα κύτταρα δεν έχουν κυτταρικό τοίχωμα ή πεπτιδογλυκάνη. Έτσι τα αντιβιοτικά που εμποδίζουν την παραγωγή πεπτιδογλυκανών στα βακτήρια μπορούν να τα αναστείλουν χωρίς να βλάψουν τον άνθρωπο που παίρνει το φάρμακο. Αυτή η αρχή είναι γνωστή ως επιλεκτική τοξικότητα.
Σε αντίθεση με τα βακτήρια, οι ιοί δεν μπορούν να αναπαραχθούν ανεξάρτητα, έξω από ένα κύτταρο ξενιστή.
Μια αντιικά θεραπεία που παρεμβαίνει στον ιικό κύκλο «ζωής» κατά τη διάρκεια αυτών των συμβάντων θα μπορούσε να είναι επιτυχής. Το πρόβλημα είναι ότι εάν στοχεύει μια διαδικασία αναπαραγωγής που είναι επίσης σημαντική για το κύτταρο ξενιστή, είναι πιθανό να είναι τοξικό και για τον ανθρώπινο ξενιστή.
Τα επιτυχημένα αντιικά στοχεύουν και διακόπτουν μια διαδικασία ή δομή μοναδική για τον ιό, αποτρέποντας έτσι την αντιγραφή του ενώ ελαχιστοποιεί τη βλάβη στον ασθενή. Όσο περισσότερο εξαρτάται ο ιός από το κύτταρο ξενιστή, τόσο λιγότεροι στόχοι υπάρχουν για να αντιμετωπιστούν με αντιιικά φάρμακα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι ιοί προσφέρουν λίγα σημεία που μπορούν να στοχευτούν.
Ωστόσο, υπάρχουν σημεία διαφοράς μεταξύ ανθρώπων και ιών, κάτι που οδήγησε σε κάποια επιτυχία. Ένα παράδειγμα είναι η γρίπη Α, η οποία είναι μια μορφή της γρίπης.
Η γρίπη Α ξεγελά τα ανθρώπινα κύτταρα ώστε να μπορεί να εισέλθει σε αυτά. Μόλις βρεθεί μέσα στα κύτταρα μας, ο ιός πρέπει να “γδυθεί”, αφαιρώντας το εξωτερικό του στρώμα για να απελευθερώσει το RNA του στο κύτταρο. Μια ιική πρωτεΐνη που ονομάζεται πρωτεΐνη matrix-2 είναι το κλειδί για αυτήν τη διαδικασία, διευκολύνοντας μια σειρά γεγονότων που απελευθερώνει το ιικό RNA από το σωματίδιο του ιού. Μόλις το ιικό RNA απελευθερωθεί μέσα στο κύτταρο του ξενιστή, μεταφέρεται στον πυρήνα του κυττάρου για να ξεκινήσει η αντιγραφή του ιού.
Αλλά εάν ένα φάρμακο μπλοκάρει την πρωτεΐνη matrix-2, το ιικό RNA δεν μπορεί να βγει από το σωματίδιο του ιού για να φτάσει στον κυτταρικό πυρήνα, όπου πρέπει να αναπαραχθεί. Έτσι, η μόλυνση σταματά.
