Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Η πρόσφατη εισήγηση τής γενναίας Πρωτοδίκου, Παναγιώτας Σπανού,
ήταν εκκωφαντικός τεκτονικός σεισμός στα -ούτως ή άλλως- σαθρά θεμέλια
πάνω στα οποία έχει δομηθεί από το φθινόπωρο τού 1996 και εντεύθεν
το Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
Η πρόταση για υποβιβασμό τού Ολυμπιακού
και για ισόβια απαγόρευση ενασχόλησης με το άθλημα στον Βαγγέλη Μαρινάκη,
απετέλεσε βόμβα που παρήγαγε υπερηχητικά ντεσιμπέλ άμα τω ακούσματί της.
Όμως,
αμέσως μετά το αρχικό σοκ που προεκάλεσε η είδηση στο Πανελλήνιο,
ήρθε η Απαισιοδοξία να αντικαταστήσει τον Εντυπωσιασμό.
Οι κλασικές ατάκες που ξεστομίζουν οι πολίτες αυτής τής χώρας
όταν ξεσπάει ένα τεράστιο σκάνδαλο -είτε πολιτικό, είτε αθλητικό, κ.λπ.-
έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους:
«Δεν θα γίνει τίποτα.»,
«Στην Ελλάδα βρισκόμαστε.»,
«Η “Ελληνική Δικαιοσύνη” είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.».
*** Είναι τραγικό·
μία εμπεδωμένη απαισιοδοξία,
που πλέον έχει προσλάβει διαστάσεις Στωϊκότητας και Παραίτησης.
Χωρίς να αφαιρώ κατ’ ελάχιστον την Προσωπική Ευθύνη
από τούς Νεο-Έλληνες πολίτες,
αναμφίβολα αυτή η εγκαθιδρυμένη και καθεστηκυΐα αντίληψη,
η οποία υποστηρίζει ότι ζούμε σε κράτος
όπου ο Ισχυρός-Πλούσιος απολαμβάνει την Ασυλία και την Ατιμωρησία,
έχει απολύτως ρεαλιστικές βάσεις και πλείστα τεκμήρια.
Ως εκ τούτου,
με δεδομένη την αδιαμφισβήτητη επαναληπτικότητα τού φαινομένου,
μιλάμε για δομική και μέγα ήττα τής Ελληνικής Δικαιοσύνης.
*** Η Ελληνική Δικαιοσύνη, ψυχρή και κυνική εδώ και δεκαετίες,
παίρνει σχεδόν σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την Κοινωνία
αποφάσεις που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα».
Εδώ, λοιπόν, φτάνουμε στο κομβικό και εξαιρετικά λεπτό σημείο,
που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε στο απόλυτο εύρος του..:
Το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»
δεν είναι μόνον ένα φιλοσοφικό, θεωρητικό και ρομαντικό μέγεθος·
εν’ κατακλείδι, δεν πρόκειται για αμπελοφιλοσοφική έννοια,
αλλά έχει -επί τού πρακτέου- σημαντικότερη ισχύ και αξία
από την όποια «δικαιοσύνη» αποδίδεται στις δικαστικές αίθουσες.
Ο λόγος είν’ απλός:
Το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα» είναι ο Νομοθέτης.
Ο Αληθινός Νομοθέτης. Ο Ουσιαστικός.
Ναι, αναμφίβολα,
σε βαθιά αλλοτριωμένες κοινωνίες,
το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»
δύναται να μετατραπεί σε Απόλυτη Δυστοπία και σε Εφιάλτη
(όπως στην περίπτωση τής Γερμανίας,
που μετά τη βαθιά πληγή τής ήττας της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
οδηγήθηκε «πανηγυρικώς» και με λαϊκή ομοφωνία στον Ναζισμό).
Όμως εδώ αναφερόμαστε
στο «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα» με το θετικό πρόσημό του.
*** Το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»
εκφράζει και θεσμοθετεί τις Αξίες και τα Ιδανικά τής (εκάστοτε) Κοινωνίας,
και η Δικαιοσύνη -με τούς λειτουργούς της- είναι υποχρεωμένη
να εφαρμόζει στην πράξη αυτά τα αξιακά και ιδανικά θεσμοθετήματα.
Ε, λοιπόν,
υπ’ αυτό το πρίσμα,
η «Ελληνική Δικαιοσύνη» είναι εδώ και δεκαετίες ξοφλημένη, χρεωκοπημένη
και απολύτως εγκαλούμενη για τις αποφάσεις της
(ναι μεν υπάρχουν και πολλοί έντιμοι λειτουργοί,
οι οποίοι, όμως, είτε επιλέγουν τη συντεχνιακή σιωπή και ανοχή,
είτε δεν δύνανται να τα βάλουν με ένα πανίσχυρο σύστημα
που διαθέτει τα χαρακτηριστικά μαφιόζικης κρεατομηχανής).
Παραδικαστικά κυκλώματα, νομικά εκτρώματα,
εξευτελιστικοί και συνάμα επιδεικτικοί εκτροχιασμοί,
και επικινδύνως αποκλίνουσες συμπεριφορές
που οδηγούν αναποφεύκτως την Κοινωνία στην -ενίοτε «τυφλή»- Βία.
Ο λιγούρης δικαστικός λειτουργός Τζιμπλάκης
παίρνει τζαμπέ εισιτήρια διαρκείας για τα «επίσημα» τού Ολυμπιακού
από τον πρωτοβαθμίως καταδικασθέντα για την υπόθεση τού πρεζοπλοίου «Noor One»
και στενότατο συνεργάτη τού εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, Αιμίλιο Κοτσώνη.
Ο ασυγκράτητος δικαστικός λειτουργός Μπαξεβάνης
πανηγυρίζει εν’ εξάλλω και σε κοινή θέα τις επιτυχίες τής αγαπημένης του ομάδας,
εκδηλώνοντας με τον πιο προκλητικό τρόπο τα «ερυθρόλευκα» αισθήματά του.
Ο δικηγόρος τού Βαγγέλη Μαρινάκη, Θέμης Σοφός,
προσφέρεται να γνωρίσει στον ιδιοκτήτη τού Ο.Σ.Φ.Π.
-σε πάρτι που ο εφοπλιστής διοργανώνει σε πασίγνωστο χλιδάτο club–
έναν εισαγγελέα.
Ο τρόπος με τον οποίο ο δικηγόρος Σοφός προτείνει το «προξενιό»,
είναι ανατριχιαστικός, ζοφερός, αποτρόπαιος, μακάβριος:
«Κύριε πρόεδρε…,
…συγγνώμη που παίρνω απ’ ευθείας στο κινητό,
απλά είναι κάτι που πρέπει να μιλήσω απ’ ευθείας σ’ εσάς…
…Απόψε το βράδυ στα “Ποσειδώνια” θα είναι εκεί και κάποιος
(που) θέλω οπωσδήποτε να μιλήσουμε μαζί…
…Είναι εισαγγελέας· να μην το πω το όνομά του τώρα στο τηλέφωνο…
…Σάς υποστηρίζει, και… αυτά.
Θέλω να μιλήσουμε, έτσι, για ένα 5λεπτο, να τον δεις από κοντά…
…Είναι εμπιστοσύνης. Δικός μου.».
*** Αυτά είναι μόνον μία σταχυολόγηση από τα «ολίγα» που έχουν μαθευτεί
(είτε από συγκυρίες, είτε από νομίμως καταγεγραμμένες συνομιλίες τής «Ε.Υ.Π.»).
Με βάση, δε,
τον «άγραφο» -και άρτι εμπνευσθέντα- μαθηματικό τύπο
που διέπει τη Διαπλοκή και τη Διαφθορά,
και ορίζει ότι το πηλίκο «Γνωστά/Άγνωστα» υπολείπεται πάντοτε τής Μονάδος
(κάποιες φορές, μάλιστα,
σε συνθήκες «Ομερτά» ο Διαιρέτης αγγίζει το Μηδέν),
φανταστείτε πόσα έχουνε γίνει και δεν τα έχουμε μάθει.
Όμως, και αυτά τα «ολίγα» που ξέρουμε με σιγουριά ότι συνέβησαν,
είναι υπεραρκετά για να αισθανθούμε εντονότατες στομαχικές διαταραχές
και αποστροφή για την «Ελληνική Δικαιοσύνη».
Αυτά τα «ολίγα» είναι υπεραρκετά,
ώστε να δικαιώνουν όλους τούς πολίτες που στο άκουσμα τής είδησης
ότι ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός απειλούνται με βαρύτατες τιμωρίες,
προέβησαν στις ακαριαίες ετυμηγορίες
«Δεν θα γίνει τίποτα.»,
«Στην Ελλάδα βρισκόμαστε.»,
«Η “Ελληνική Δικαιοσύνη” είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.».
*** Και κάτι τελευταίο..:
Η Μέγιστη Ήττα τής Ελληνικής Δικαιοσύνης
είναι πως όταν αποδίδει πράγματι δικαιοσύνη,
θεωρείται έκπληξη μεγατόνων.
Κατόπιν τούτου,
οφείλω ως Έλλην Πολίτης να κλείσω το παρόν πόνημα με τη δέουσα ερώτηση:
Ελληνική Δικαιοσύνη, ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ;
Ο Αθλητάμπουρας
