Το παρατσούκλι του είναι «Νίκος ο Αμερικάνος», παρότι μεγάλωσε στην Αίγυπτο και στις ΗΠΑ βρέθηκε μόνο για να σπουδάσει στο φημισμένο μουσικό κολλέγιο του Μπέρκλεϊ. Αγαπημένος του καλλιτέχνης ο Στράτος Διονυσίου- «ο πιο ντόμπρος άνδρας και ο πιο αληθινός λαϊκός τραγουδιστής». Μεγάλες του αδυναμίες τα ταξίδια (ήταν για χρόνια μαέστρος σε μεγάλα κρουαζιερόπλοια) και η νύχτα την οποία υπηρετεί τα τελευταία 44 χρόνια. Και παντοτινή του αγάπη η μουσική. Ο μαέστρος κ. Νίκος Χριστοδουλής, που μετρά πολλές συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, φιλοξενήθηκε στο ένθετο Piazza της εφημερίδας Veto εν όψει της νέας του συνεργασίας. Οι συνεργάτες του αυτή τη φορά δεν είνα διάσημοι και καταξιωμένοι τραγουδιστές αλλά… 3χρονα παιδάκια του νηπιαγωγείου!
«Θέλω να αφήσω πίσω μου ένα έργο… Καλή η νύχτα αλλά μετά από τόσα χρόνια δεν προσφέρει κάτι. Η μέρα μου και η νύχτα μου είναι πια τα αθώα και αυθόρμητα παιδιά. Γιατί αυτά είναι το μέλλον», λέει ο κ. Χριστοδουλής. Φιλοδοξία του είναι να καθιερωθεί η μουσική ως μέθοδος διδασκαλίας σε όλα τα ελληνικά σχολεία. «Μέσα από τους ήχους των κρουστών και γενικώς της μουσικής μαθαίνουμε να ακούμε, να μιλάμε, να περπατάμε, να κινούμαστε, να εκφραζόμαστε». Το πρώτο βήμα έχει ήδη γίνει. Ο μαέστρος «έστησε» ένα στούντιο σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο της Γλυφάδας στο οποίο και «μυεί» τα παιδιά στη μουσική. «Κάθομαι μαζί τους στο πάτωμα. Και ουσιαστικά “παίζουμε” με τους ήχους. Φυσικά τα παιδάκια του νηπιαγωγείου δεν ξέρουν τι σημαίνει μαρίμπα, ή μεταλλόφωνο, Ντο ή Ρε. Αλλά όλα γίνονται πιο εύκολα με τα χρώματα: Το κόκκινο κορδελάκι στη νότα Ντο, το πράσινο στο Ρε!».
Η ανταπόκριση των παιδιών είναι μεγάλη. Κινητοποιούνται, θέλουν να ακουμπήσουν τις χορδές των οργάνων και τα πλήκτρα. Μαθαίνουν πολύ εύκολα. Εκφράζονται δημιουργικά με αυτό τον τρόπο. Γράφουμε μαζί μουσική, μελοποιούμε ποιήματα».
Στο νέο του εγχείρημα ο κ. Χριστοδουλής έχει στο πλευρό του τη σύζυγό του, Ξένια Γιάχου, εκπαιδευτικό σε δημόσιο σχολείο (το 2008 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Παιδικής Ποίησης από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών). «Αναζητούμε εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση με “όπλα” τη λογοτεχνία και τη μουσική. Έχουμε ήδη κάνει σημαντικά βήματα για τον στόχο μας. Εκδώσαμε μαζί με άλλους συνεργάτες το βιβλίο “Με τα φτερά της φαντασίας” που εγκρίθηκε και από το υπουργείο Παιδείας. Περιέχει 64 ποιήματα, που απευθύνονται σε παιδιά Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, εμπνευσμένα από τα κείμενα του σχολικού βιβλίου Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων. Τα 19 ποιήματα έγιναν τραγούδια. Επίσης ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι βγαλμένο από την… ψυχή των μαθητών της Ελληνο-Γαλλικής Σχολής Αθηνών “Άγιος Παύλος”, ενώ, αντίστοιχες ενέργειες έχουν γίνει και σε δύο δημόσια σχολεία (96ο Νέου Κόσμου και 147ο Αθηνών). Ζητούμενο είναι να έχουμε την υποστήριξη των αρμόδιων φορέων για να επεκταθεί αυτή η δράση».
Ο κ. Χριστοδουλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο. Σπούδασε στο μουσικό κολλέγιο του Μπέρκλεϊ: «Ήμουν “κρουστός” για συμφωνική ορχήστρα. Θυμάμαι μόλις έφτασα στην Ελλάδα για δουλειά μου είπαν “α, κρουστά, ωραία! Πάρε το… τουμπερλέκι! Ούτε που ήξερα τι ήταν αυτό!”». Γύρισε τον κόσμο δουλεύοντας σε κρουαζιερόπλοια: «Στη Τζαμάικα “γνώρισα” την ρέγκε και στην Κούβα όπου έζησα κάποιους μήνες κατάλαβα τι πραγματικά σημαίνει “κρουστό”. Εκεί από μικρά τα παιδιά μεγαλώνουν με τη μουσική». Στην Ελλάδα δούλεψε για πρώτη φορά στην μπουάτ «Σκορπιός» με τον Κώστα Χατζή, ενώ, για οκτώ χρόνια ήταν καθηγητής στο Ωδείο του Κώστα Κλάβα. Οι μεγαλύτερες συνεργασίες του ήταν στα «Δειλινά». «Βρέθηκα μαζί με Διονυσίου, Βοσκόπουλο, Μοσχολιού, Μητροπάνο, Γλυκερία, Κόκοτα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Λίτσα Διαμάντη, Ελένη Βιτάλη, Δάκη, Γερολυμάτο και τόσους άλλους».
«Μια ζωή… ταξιδεύω! Αμέτρητα τα ταξίδια με αεροπλάνο ή με πλοίο, πολλές οι διαδρομές με μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου και άπειρα τα ταξίδια του μυαλού και της ψυχής μέσα από τις νότες».
Ο «Νίκος ο Αμερικάνος» έχει σφραγίσει στη μνήμη του πολλά «στιγμιότυπα» από καθημερινές, ανθρώπινες, στιγμές που πέρασε με τον- αγαπημένο του- Στράτο Διονυσίου, με τον Δημήτρη Μητροπάνο, με τον Κώστα Χατζή με τον οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και άλλους Έλληνες καλλιτέχνες. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα έκπληκτα βλέμματα όλων όταν…. έβγαζα τα ρούχα μου και έβαζα πυτζάμες και παντόφλες (!) μέσα στο αεροπλάνο. “Τόσες ώρες ταξίδι έχουμε ρε παιδιά, τι να κάνω;”, έλεγα. “Ζηλεύουμε Νίκο!”, απαντούσαν οι αεροσυνοδοί».
Τα περισσότερα ταξίδια στο εξωτερικό (Γιοχάνεσμπουργκ, Κύπρος κ.ά) έχουν γίνει με τον Διονυσίου αλλά και με την Βίκυ Μοσχολιού. «Ο Στράτος ήταν ντόμπρος άνθρωπος. Αληθινός, λαϊκός και βαρύς καλλιτέχνης. Έτσι και στις προσωπικές του σχέσεις. Λιγομίλητος, αλλά ευθύς. Πάντα δίκαιος. Το χειρότερό του; Να… χάνει στο τάβλι. Και ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι απλός άνθρωπος. Πάντα στα ταξίδια μας ήθελε να ξέρει ότι είμαστε ευχαριστημένοι, ότι όλα πάνε όπως έχουν προγραμματιστεί. Εξαιρετικός καλλιτέχνης και άνθρωπος χαμηλών τόνων είναι ο Κώστας Χατζής. “Πάμε αδέλφια. Άντε και καλή μας επιτυχία”, έλεγε πριν ξεκινήσουμε ένα πρόγραμμα».
Ο κ. Χριστοδουλής δεν έχει «εγκαταλείψει» τη νύχτα. Συνεργάζεται και με νεότερους καλλιτέχνες (Δέσποινα Βανδή, Κώστας Καραφώτης, Θάνος Καλλίρης, Χρύσπα, Όλγα Βενετσιάνου κ.ά). «Θεωρώ κορυφαίο, αγνό και αληθινό τον Πασχάλη Τερζή. Κάποιοι από τους νέους καλλιτέχνες είναι πραγματικά αξιόλογοι. Το σημαντικότερο είναι να αγαπούν την μουσική και να υπηρετούν την τέχνη. Να κάνουν αυτό που τους λέει η καρδιά τους».
