Με γλαφυρό και παραστατικό τρόπο δημοσιοποίησε την άποψή του για την τραγωδία της εποχής μας, την εξάπλωση του κορωνοϊού στον κόσμο και την Ελλάδα, ο παγκόσμιος πρωταθλητής της ιστιοπλοΐας, Κώστας Τριγκώνης. Απαντώντας σε διαδικτυακό φίλο του, ο Έλληνας πρωταθλητής αναφέρει στον προσωπικό λογαριασμό του:
«Θα τολμήσω μια ιστιοπλοϊκή προσέγγιση -αν μου επιτρέπεις- γιατί σ΄ αυτόν τον τομέα καταλαβαίνω καλύτερα ίσως τα πράγματα. Ξεκινάμε να αγωνιστούμε σ΄ ένα πρωτάθλημα όπου έχουμε να τρέξουμε πολλαπλές ιστιοδρομίες. Φεύγει η 1η κούρσα και “βλέπουμε” τα σύννεφα στον ορίζοντα να πυκνώνουν. Μας μυρίζει μπουρίνι-καταιγίδα. Βλέπουμε τα “μεγάλα” σκάφη τα οποία έχουν φύγει μπροστά να “χτυπιούνται” από την βιαιότητα του μπουρινιού. Σκεφτόμαστε τι να κάνουμε. Δεν έχουμε πολύ χρόνο, όπως δεν έχουμε άλλο σκάφος, άλλο κατάρτι, αλλά πανιά να τρέξουμε την επόμενη ημέρα. Αποφασίζουμε λοιπόν και βάζουμε storm jib και try sail. Πριν μας πιάσει το μπουρίνι για τα καλά. Περνάμε την 1η σημαδούρα και σηκώνουμε “μπαλόνι”. Το μπουρίνι μπαίνει γερά. Φοβούμενοι ότι το σκάφος μας δεν θα αντέξει το παίρνουμε “κάτω”, αλλά οι υπόλοιποι αντίπαλοι μένουν με μπαλόνια επάνω…
Το μπουρίνι ποτέ δεν ξέρεις ποσό δυνατό θα είναι και πόσο θα κρατήσει. Ελπίζεις ότι θα περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τα μέτρα σου τα πήρες, όμως, για να σώσεις το σκάφος σου, ώστε να μπορέσεις να αγωνιστείς την επόμενη μέρα μιας και ούτε άλλο έχεις, ούτε τα απεριόριστα μέσα να επισκευάσεις αυτό που έχεις. Οι επιλογές σου περιορισμένες εκ των πραγμάτων. Πρέπει να δώσεις την μάχη όμως. Οι υπόλοιποι μείνανε με τα μπαλόνια επάνω. Άλλοι έφαγαν απλά ένα broach, άλλοι έπαθαν ζημιές σκίζοντας πανιά η σπάζοντας κατάρτια, κάποιοι άλλοι έχασαν και μέλη του πληρώματός τους στη μανιασμένη θάλασσα… Κάποιοι πιο ικανοί από εμάς, ή είχαν πιο αξιόπλοα σκάφη τα κατάφεραν και έμειναν όρθιοι. Εμείς καταφέραμε και τερματίσαμε την κούρσα με τις ελάχιστες απώλειες. Οι υπόλοιποι μετράνε τις ζημιές τους.
Δεν χάσαμε “κανέναν”, πάθαμε ελάχιστη ζημιά και η αυριανή ημέρα θα μας βρει στην γραμμή εκκίνησης κι ας είναι η βάρκα μας παλιά και τα πανιά μας ταλαιπωρημένα. Θα είμαστε όρθιοι να αγωνιστούμε με όποια μέσα. Γιατί; Απλό είναι. Αυτά έχουμε, μ΄ αυτά παλεύουμε. Και για να μη παρεξηγηθώ. Δηλώνω αναρμόδιος να κρίνω μέτρα κλπ ως σωστά ή λάθος. Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω μόνο είναι τούτο. Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Κι αυτό όμως με μέτρο και ανάλογα τις περιστάσεις. Το τι “βλέπω” το ανέφερα χωρίς χαρά, ούτε λύπη όμως. Ο λόγος είναι απλός: έχουμε αγώνα “αύριο” και το “πρωτάθλημα” που λέγεται ζωή δεν τελείωσε».
