Οι Αλγερινοί συμπλήρωσαν, σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου, την 53η συνεχόμενη εβδομάδα των διαδηλώσεών τους, που μέσα σε τούτον τον χρόνο της λαϊκής εξέγερσης έχει μεν κατορθώσει να προκαλέσει την πτώση του Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα από την σχεδόν «ισόβια» προεδρία του, δεν έχει επιτύχει δε να μεταβάλλει την καθεστηκυία τάξη, που νέμεται την εξουσία της χώρας από την επαύριο της ανεξαρτησίας της.
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των οργανώσεων που πρωτοστατούν στο κίνημα αμφισβήτησης, γνωστό ως «Χιράκ», πολλές χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν, συντεταγμένα και γαλήνια, στο Κεντρικό Ταχυδρομείο στο κέντρο του Αλγερίου, ένα από τα εμβληματικά σημεία των κινητοποιήσεων.
Αναμένοντας την εκκίνηση της πορείας, οι διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα όπως «δεν ήλθαμε για να γιορτάσουμε, ήλθαμε για να σας διώξουμε» και «δεν πρόκειται να σταματήσουμε». Στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν και πολλές γυναίκες και παιδιά.
Μία σημαντική αστυνομική δύναμη είχε αναπτυχθεί στο σημείο, όμως η διαδήλωση δεν διαλύθηκε.
Πολλές από τις οργανώσεις κάλεσαν «να γίνει η 21η και η 22α Φεβρουαρίου 2020 μία δυναμική στιγμή για τη λαϊκή κινητοποίηση για να ακυρωθεί η αναγέννηση του “συστήματος” και να τεθούν οι βάσεις για μία νέα Δημοκρατία».
Σύμφωνα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από χθες είχαν τοποθετηθεί διάφορα οδοφράγματα με ελέγχους στην πρωτεύουσα, ώστε να καταστεί δυσχερής η πρόσβαση των Αλγερινών που έφθαναν από άλλες περιοχές.
Το εύρος των σημερινών κινητοποιήσεων θα αποτελέσει ένα δοκιμαστικό τεστ για το κίνημα, καθώς το «Χιράκ» έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις, ιδίως απέναντι στην ανασύσταση των δυνάμεων του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.
Από τις προεδρικές εκλογές (του Δεκεμβρίου) κι εντεύθεν (που ανέδειξαν έναν στενό συνεργάτη του Μπουτεφλίκα, τον Αμπντελματζίντ Τεμπούν, που αμφισβητείται από τον λαό) «υπάρχει μία συνταγματική και δημοκρατική επίφαση, όμως στην πραγματικότητα επιβιώνει εκείνο που υπήρχε ακριβώς και πριν», τονίζει η Ντάλια Γάνεμ, ερευνήτρια στο Carnegie Middle East Center της Βηρυτού, υπογραμμίζοντας πως «το καθεστώς παραμένει στα χέρια των στρατιωτικών θεσμών».
Η ικανότητα του καθεστώτος «να μεταβάλλεται χωρίς να αλλάζει κι η ανθεκτικότητά του πρόκειται να δοκιμασθούν κατά τα προσεχή έτη», τονίζει η ίδια, προσθέτοντας πως οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου δεν θα του επιτρέψουν να χρησιμοποιήσει τα έσοδα από το προϊόν για να εξαγοράσει την κοινωνική ειρήνη.
Σε χθεσινή του συνέντευξη, ο Τεμπούν χαιρέτισε το «Χιράκ», το οποίο κατά την ερμηνεία του εμπόδισε «την πλήρη κατάρρευση της χώρας» και διαβεβαίωσε πως πρόκειται να εκπληρώσει «το σύνολο των διεκδικήσεων».
Παράλληλα, χωρίς μία συνεκτική οργανωτική δομή και δίχως επίσημους ηγήτορες, το «Χιράκ» βρίσκεται επί ξηρού ακμής και πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του, υπό το φόβο της εξουθένωσης και κόπωσής του. Θα πρέπει άραγε να δεχθεί «το χέρι που του τείνει» ο Ταμπούν; Ή θα πρέπει να οργανωθεί, με κίνδυνο να έλθουν στην επιφάνεια οι δομικές διαφορές του κι οι αντιφάσεις του.
Σε κάθε περίπτωση, το «Χιράκ» έχει αλλάξει τα δεδομένα, έπειτα από την 20χρονη προεδρία του Μπουτεφλίκα, όπου κάθε έννοια αντιπολίτευσης είχε μεθοδικά αποθαρρυνθεί, υπονομευθεί, ή παταχθεί.
Στο «Μανιφέστο της 22ας Φεβρουαρίου», που δημοσιεύθηκε χθες, οι υπεύθυνοι του «Χιράκ» εκπέμπουν κάλεσμα «για να συνεχισθεί η κινητοποίηση», υπογραμμίζοντας πως τα συνθήματά τους συνεχίζουν να είναι επίκαιρα: το «Να φύγουν όλοι» εκφράζει «μία βούληση ρήξης με τους παρόντες θεσμούς». Επίσης καταγγέλλει τα «κατασταλτικά μέτρα» κατά δημοσιογράφων, ακτιβιστών και διαδηλωτών και τονίζει πως «οι Αλγερινοί θέλουν η χώρα τους να κυβερνάται και να διευθύνεται με διαφάνεια».
