Σε κάθε προεκλογική της συγκέντρωση η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, υποψήφια των Δημοκρατικών για το χρίσμα για τις προεδρικές εκλογές του 2020, περιμένει να ακουστούν οι πρώτες νότες από το «9 to 5» της τραγουδίστριας της κάντρι Ντόλι Πάρτον προτού να ανέβει στο πόντιουμ και χαιρετίσει το κοινό της.
Το τραγούδι περιγράφει την καθημερινότητα των Αμερικανών εργαζόμενων: «Να εργάζεσαι 9:00 με 17:00, τι τρόπος να βγάζεις το ψωμί σου, τα βγάζεις πέρα με δυσκολία, μόνο σου παίρνουν δεν σου δίνουν».
Η επιλογή του τραγουδιού δεν είναι τυχαία για την 70χρονη γερουσιαστή, που ανήκει στην αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος και έχει να αντιμετωπίσει 14 άλλους υποψήφιους για το χρίσμα για τις προεδρικές εκλογές.
«Η μουσική που χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι επιλέγεται με προσοχή για να προσελκύσει ένα συγκεκριμένο κοινό ή να δημιουργήσει μια εικόνα του υποψηφίου που θα έχει απήχηση στο εκλογικό σώμα», εξηγεί ο Τζέικομπ Νάιχιζελ πολιτικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο του Μπάφαλο.
Για να αντιμετωπίσει το μήνυμα της Γουόρεν, ο Μπέρνι Σάντερς ξεκινά τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις υπό τους ήχους του «Power to the People» του Τζον Λένον, μια ωδή στον ακτιβισμό.
Ο Τζο Μπάιντεν, πιο κεντρώος που έχει υιοθετήσει το παρωνύμιο «ο Τζο της μεσαίας τάξης», αποχωρεί από τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις με τραγούδια του τραγουδιστή της κάντρι Κένι Τσέσνι.
Το είδος αυτό της μουσικής είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις ΗΠΑ μεταξύ των πιο συντηρητικών και παραδοσιακών κοινωνικών στρωμάτων.
Εξάλλου ο πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα, που δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει πόσο κοντά ήταν με τον πρώτο μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ, έχει φροντίσει στο playlist της προεκλογικής του εκστρατείας να υπάρχει ίσος αριθμός τραγουδιών από λευκούς και από μαύρους καλλιτέχνες.
Ο Δημοκρατικός Τζούλιαν Κάστρο, ο μοναδικός ισπανόφωνος υποψήφιος, χρησιμοποιεί συχνά λατινοαμερικάνικη μουσική στις συγκεντρώσεις τους, κυρίως της Μεξικανής τραγουδίστριας Selena.
Ο Μπέρνι και η Cardi B.
Για τους υποψήφιους τα τραγούδια που επιλέγουν στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις δημιουργούν μια στιγμή που θα θυμούνται οι υποστηρικτές τους. Ωστόσο δεν πρόκειται για νέα στρατηγική.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, ερασιτέχνης της τζαζ, έπαιξε αυτό το χαρτί με επιτυχία: η εκτέλεσή του με σαξόφωνο του «Heartbreak Hotel» του Έλβις Πρίσλεϊ σε τηλεοπτική εκπομπή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό λίγο πριν την εκλογή του το 1992.
