Πριν από 80 χρόνια ξεκίνησε η μαζική παραγωγή προϊόντων από νάιλον. Οι συνθετικές ίνες έφεραν επανάσταση στη βιομηχανία ρούχων. Επιστήμονες και επιχειρήσεις προσπαθούν να τις κάνουν πιο φιλικές προς το περιβάλλον.
Είναι προϊόν που το βρίσκεις στη μαύρη αγορά, μυρίζει άσχημα και ιδρώνεις. Αυτό υποστηρίζουν οι αντίπαλοι του νάιλον. Είναι όμως προϊόν που έκανε θραύση τη δεκαετία του 1950, ωστόσο εντυπωσίασε όταν ήρθε το γυναικείο καλσόν. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για πουκάμισα και μπλούζες που έρχονταν από τις ΗΠΑ.
Ο ενθουσιασμός ωστόσο άρχισε να υποχωρεί. «Ίδρωνες και μύριζες άσχημα» θυμάται η Έρικα Τεγκτμάγιερ από το Μύνστερ, όταν αναπολεί τη νεότητά της. «Τα ρούχα κόλλαγαν πάνω σου».
Ωστόσο, ουδείς μπορούσε να σταματήσει την ανοδική πορεία των συνθετικών ινών. Τα προτερήματα των συνθετικών ινών είναι ότι είναι πιο ελαφριά, δεν «πίνουν» πολύ νερό, αντέχουν περισσότερο, είναι εύκολα στο πλύσιμο.
Το νάιλον ανακάλυψε ο Αμερικανός χημικός Γουάλας Καράδερς για τον όμιλο Dupont.
To 1939 η επιχείρηση ξεκίνησε με την παραγωγή γυναικείων καλσόν, τα οποία είχαν αμέσως τεράστια επιτυχία. Ο λόγος ήταν ότι έμοιαζαν με προϊόντα πολυτελείας, τα οποία μέχρι τότε μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να αγοράσουν.
Η Γερμανία δεν έμεινε πίσω και παρήγαγε επίσης το περλόν, ένα παρόμοιο προϊόν σαν το νάιλον.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως έβαλε φρένο σε όλα αυτά και τα δύο προϊόντα χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτικούς σκοπούς και για την παραγωγή αλεξίπτωτων.
Η ευθύνη των καταναλωτών
Σήμερα το νάιλον χρησιμοποιείται και σε τομέα που δεν φαντάζεται κάποιος εύκολα. Για την κατασκευή των καπό των αυτοκινήτων.
Για όσους έχουν πάντως ευαισθησίες σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, οι συνθετικές ίνες θα πρέπει να αποφεύγονται, διότι βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα και έχουν πολυεστέρα, πολυακρυλικό κ.λπ., δημιουργώντας προβλήματα με μικροπλαστικά.
Η Επιστημονική Υπηρεσία του Ευρωκοινοβουλίου αναφερόμενη στη βιομηχανία ρούχων υποστηρίζει ότι μια μόνο πλύση με ρούχα φτιαγμένα από συνθετικές ίνες παράγουν μέχρι 700.000 μικροπλαστικά που καταλήγουν στις αποχετεύσεις.
Παράλληλα όμως, άλλη έκθεση της Ε.Ε. αναφέρει ότι η βιομηχανία ρούχων που χρησιμοποιεί φυσικές ίνες επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον σε σχέση με τις συνθετικές ίνες.
Εν τω μεταξύ, επιστήμονες και επιχειρήσεις προσπαθούν να κατασκευάζουν συνθετικές ίνες, οι οποίες θα είναι πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Για παράδειγμα χρησιμοποιούν πολυαμίδιο, το οποίο βασίζεται σε φυσικά προϊόντα.
Ακόμα και η εταιρεία Dupont, που ασχολήθηκε αρχικά με το νάιλον, προσπαθεί να δείξει ένα πιο φιλικό προς το περιβάλλον πρόσωπο κατασκευάζοντας ίνες από καλαμπόκι.
Η εταιρεία ωστόσο βρίσκεται εδώ και καιρό στο στόχαστρο ακτιβιστών. Ένα κομμάτι όμως που παραβλέπεται συχνά είναι η ευθύνη των καταναλωτών και όχι μόνο της βιομηχανίας. Όχι μόνο για το τι είδους ρούχα αγοράζουν αλλά και για την κατανάλωση νερού και ηλεκτρικού, όταν πλένουν. Μια πιο συνειδητοποιημένη συμπεριφορά θα βοηθούσε πολύ.
Πηγές: DPA, Deutsche Welle
