Ναι, είναι αλήθεια ξέχασα τα γενέθλια της καλύτερής μου φίλης. Μου το θύμισε αργά το βράδυ. Ήμουν ακόμη στο γραφείο όταν έλαβα το εξής μήνυμα στο κινητό μου «ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΕΣ ΚΑΤΙ;»
Λόγω δουλειάς άργησα να το δω για να ακολουθήσει το επόμενο: «ΔΕΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΠΙΑ…» Μια πρωινή υπενθύμιση που καθυστερημένα είδα με «ξύπνησε» για να την πάρω τηλέφωνο –κάπως αργά πια – και να της ευχηθώ. Στην άλλη γραμμή ακούστηκε ένα ορυμαγδός από φωνές αναμειγμένες με βρισιές και κλάματα. Ο λόγος; «Κατάθλιψη γενεθλίων», όπως μου αποκάλυψε.
Τί είναι αυτή η κατάθλιψη γενεθλίων, ρε παιδιά;
Τα γενέθλια για μένα έχουν χρώμα λευκό, κόκκινο και ροζ, όπως τα μπαλόνια του πάρτι μου, έχουν άρωμα φρεσκοψημένης πίττας από τα χεράκια της μαμάς, γεύση τούρτας σοκολάτας, καθώς και ήχους μουσικής συνοδευμένης από γέλια μικρών και μεγάλων.
Πώς έγινε το χρώμα γκρι, το άρωμα ξεθυμασμένου ποτού και η γεύση στυφή από το τσιγάρο και τα δάκρυα πλέον συνοδεύουν το track της Βίσση «12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα…»;
Είναι η κατάθλιψη ή απλώς μια φάση που περνάμε όταν πλησιάζουν τα γενέθλιά μας και φεύγει μαζί τους; Κι εγώ ακόμη το ψάχνω…
Το ένιωσα κάποια στιγμή και εγώ ότι με ξέχασαν όλοι, ότι είμαι μόνη μου, ότι μεγαλώνω και ότι οι μουσικές της νιότης σίγησαν για μένα. Υπάρχει όμως λύση. Κατ’ αρχάς, να μην στεναχωριέστε αν θα σας θυμηθούν, αρκεί ΕΣΕΙΣ να μην το ξεχνάτε (εκτός αν το θέλετε, άλλο αυτό!). Εξάλλου μεγαλώνουμε δεν σημαίνει ότι πενθούμε, αντιθέτως.
Όταν λοιπόν βρεθείτε σε ανάλογη κατάσταση μην το βάζετε κάτω… Κορίτσια μου, τα γενέθλια είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση. Είναι η μέρα επετείου της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ. Στολίστε την με γιρλάντες και μπαλόνια, χαμογελάστε στη ζωή που σας χαρίστηκε και σας ανήκει. Φωνάξτε στον εαυτό σας ότι κάθε χρόνο γίνεστε σοφότερες («να ένας σοφός, λέει το τραγουδάκι»), αλλά όχι μεγαλύτερες, αφού είμαστε όσο νιώθουμε. Και πάνω απ’ όλα υπάρχει ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑ, ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΑΣ …
Οργανώστε ένα πάρτι για δύο αφιερωμένο στον εορτάζονταν εαυτό σας.
α) Πηγαίνετέ τον στα μαγαζιά να του κάνετε ένα δώρο,
β) ξεκουράστε τον με μάσκες και spa,
γ) φορέστε του ένα hot black dress – κατάλληλο για όλες τις περιστάσεις, με εκείνες τις πανύψηλες Louboutin γόβες σας που καταξοδευτήκατε να αγοράσετε,
δ) μακιγιάζ και μαλλιά απαραιτήτως (πόσο καιρό έχεις να πας κομμωτήριο εαυτούλη μου, ε;) και ένα επαγγελματικό μακιγιάζ που έχεις να του χαρίσεις από τον γάμο της ξαδέλφης σου.
Τέλος, γευτείτε μια τούρτα σοκολάτας με κομματάκια σοκολάτας για διπλή απόλαυση και δροσιστείτε με ένα daiquiri strawberry frozen στο πιο in στέκι της πόλης – σ’ αυτό που θα πηγαίνατε με την κολλητή σας αν πρόωρα δεν τη χτυπούσε το Αλτσχάιμερ και γι’ αυτό ξέχασε τα γενέθλιά σας…
Αν πάλι οι αναλογίες σας δεν είναι μοντέλου για hot black dress, δεν είστε του clubbing γιατί μεγαλώσατε, η διεθνής οικονομική κρίση σας έχει χτυπήσει προ πολλού, οι φίλοι σας σκορπίσανε στο χρόνο, οι οικογενειακές σας υποχρεώσεις είναι αυξημένες και σαν μητέρες για σας ισχύει η ρήση «τα γενέθλια είναι μόνο για τα παιδιά», να θυμάστε ότι
«ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑ ΠΟΤΕ…
Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΑΣ! που αξίζει πολλά για να τον καταθλίβετε και να τον μελαγχολείτε είτε είναι τα γενέθλιά σας είτε όχι. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη, χαρίστε του το πιο γεμάτο χαμόγελό σας και σβήστε νοερά τα κεράκια των… 18 – όπως τότε. Άλλωστε «η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, μικρές μου».
.jpg)
