Επιτέλους, ήταν μια αγωνιστική με ενδιαφέρον και συγκινήσεις, με βασικό στοιχείο τη δίκαιη νίκη των Ελβετών επί της φαβορί Ισπανίας. Ένας αντικειμενικός παρατηρητής, διαπίστωσε ότι ο Χίτσφελντ έδωσε ρεσιτάλ τακτικής, που δεν μπόρεσε ποτέ να αντιληφθεί ο Βικέντιος Ντελ Μπόσκε.
Θα έλεγε κάποιος ότι ο προπονητής της Ελβετίας διάβασε τον αγώνα, με το ίδιο τρόπο που παγίδεψε (και εξουθένωσε) τον Ρεχάγκελ στα δύο παιγνίδια με την Ελλάδα για τα προκριματικά. Εννοείται ότι οι Ισπανοί παραμένουν στο κόλπο, αρκεί να αποδώσουν σύμφωνα με την αξία τους στα επόμενα ματς.
Όσο για τα στοιχήματα, το 12/1 της νίκης των Ελβετών, νομίζω πως τους αδικεί. Παρουσίασαν μια εξαιρετικά πειθαρχημένη και «σφιχτή» ομάδα, που εκτός απροόπτου θα παίξει σοβαρό ρόλο στη συνέχεια του τουρνουά.
Η Χιλή ήταν μία κλάση ανώτερη της Ονδούρας, εντούτοις επιβλήθηκε με το μικρότερο δυνατό σκορ, αφού έχασε πλήθος ευκαιριών. Σαφέστατα ανώτερη της Ν. Αφρικής αποδείχτηκε, τέλος, η ομάδα της Ουρουγουάης, εκμεταλλευόμενη 100% το ταλέντο και την εκτελεστική δεινότητα του Ντιέγκο Φορλάν. Το περίεργο ήταν που ο αδικημένος στην Αγγλία στράϊκερ, ανέλαβε ρόλο οργανωτή και τα πήγε πολύ καλά.
Σήμερα, κρίνεται η τύχη της Ελλάδας κόντρα στην ανώτερη ομάδα της Νιγηρίας. Το ότι και οι δύο χρειάζονται μόνο νίκη, σηματοδοτεί μάχη με ενδιαφέρον και πείσμα, όμως το ζητούμενο είναι αν οι αλλαγές του Ρεχάγκελ θα μπορέσουν να ανατρέψουν τόσο το κακό κλίμα όσο και τα προγνωστικά.
Νωρίς, η Αργεντινή ίσως δυσκολευτεί από την Ν. Κορέα, ειδικά αν οι σταρ του Μαραντόνα τεμπελιάσουν ή σνομπάρουν τους καλογυμνασμένους Ασιάτες. Αργά, αξίζει να δούμε τον αγώνα Γαλλίας – Μεξικού. Η ομάδα που θα ηττηθεί (αν ηττηθεί), πιθανώς θα ετοιμάσει την επιστροφή της στην πατρίδα…
