Αρκετές μελέτες εξέτασαν τα αποτελέσματα της καρδιακής αποκατάστασης σε ηλικιωμένους ενήλικες. Ωστόσο, τα δεδομένα αυτά συχνά επικεντρώνονται σε ασθενείς ηλικίας άνω των 65 ετών, χωρίς διάκριση μεταξύ των πολύ ηλικιωμένων ασθενών, και εξετάζουν είτε σωματικά είτε ψυχολογικά τα αποτελέσματα αλλά όχι και τα δύο.
Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να συγκρίνει τις επιδράσεις ενός καρδιακού προγράμματος αποκατάστασης με βάση τις φυσικές και ψυχολογικές παραμέτρους σε νέους, ηλικιωμένους και πολύ ηλικιωμένους ασθενείς. Επίσης στόχευε στον εντοπισμό των χαρακτηριστικών που προέβλεπαν καλύτερα την έκβαση της καρδιακής αποκατάστασης.
Όλοι οι ασθενείς που ακολούθησαν καρδιακή αποκατάσταση στην Clinique Les Rosiers, στην πόλη Ντιζόν, της Γαλλίας, από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Σεπτέμβριο του 2017, συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν την μονοκεντρική προοπτική μελέτη.
Οι ερευνητές εξέτασαν 733 ασθενείς που ολοκλήρωσαν πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης 25 συνεδριών. Διαχωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: ηλικίας κάτω των 65 ετών, μεταξύ 65 και 80 ετών, και άνω των 80 ετών. Οι φυσικές και ψυχολογικές μεταβλητές όπως οι βαθμολογίες άγχους και κατάθλιψης αξιολογήθηκαν για όλους τους ασθενείς πριν και μετά την καρδιακή αποκατάσταση.
Όλοι οι ασθενείς εμφάνισαν βελτιώσεις. Ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα ήταν ότι οι ασθενείς ηλικίας κάτω των 65 ετών που ήταν πολύ ανήσυχοι πριν από την αποκατάσταση, ωφελήθηκαν περισσότερο. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα βρέθηκε για τους καταθλιπτικούς ηλικιωμένους άνω των 65 ετών.
Το συμπέρασμα της μελέτης, ότι η ηλικία δεν περιορίζει τα αποτελέσματα της σωματικής απόδοσης διαφέρει από προηγούμενες έρευνες που έδειξαν ότι η πρόοδος, ειδικά για ασθενείς ηλικίας 60 ετών και άνω, συνδέεται με μικρότερα καρδιοαναπνευστικά οφέλη κατά τη διάρκεια της καρδιακής αποκατάστασης. Οι λόγοι μπορεί να σχετίζονται με διαφορετικά χαρακτηριστικά προγράμματος, με διαφορετικές μεθόδους μέτρησης φυσικής απόδοσης ή με το εξαιρετικό ποσοστό προσκόλλησης που υπήρξε στην παρούσα μελέτη (μέση περίοδος παρακολούθησης 98,6%).
Οι ηλικιωμένοι που είναι επιλέξιμοι για καρδιακή αποκατάσταση έχουν μειωμένη πιθανότητα να λάβουν παραπομπή σε σύγκριση με τους νεότερους ομολόγους τους και η παρούσα έκθεση μπορεί να χρησιμεύσει ως καταλύτης για τους κλινικούς ιατρούς να αναγνωρίσουν ότι οι ηλικιωμένοι με ασθένεια στεφανιαίας αρτηρίας επωφελούνται μόνο αν τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουν.
