Θάνος Ξυδόπουλος
Η μοναχική ζωή συνδέεται πιο συχνά με κοινές ψυχικές διαταραχές, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, σύμφωνα με νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο PLOS ONE από Γάλλους ερευνητές του University of Versailles Saint-Quentin-en-Yvelines.
Το ποσοστό των ατόμων που ζουν μόνοι τους έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, της μείωσης των ποσοστών γάμου και της μείωσης της γονιμότητας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της μοναχικής ζωής και των ψυχικών διαταραχών αλλά έχουν γενικά διεξαχθεί σε ηλικιωμένους πληθυσμούς και άρα δεν είναι γενικεύσιμες σε νεαρούς ενήλικες.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα για 20.500 άτομα ηλικίας 16-64 ετών που ζούσαν στην Αγγλία και συμμετείχαν στις National Psychiatric Morbidity Surveys του 1993, του 2000 ή του 2007.
Το εάν ένα άτομο είχε μια κοινή διανοητική διαταραχή (CMD:common mental disorder) αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το αναθεωρημένο πρόγραμμα κλινικής συνέντευξης (CIS-R:Clinical Interview Schedule-Revised), ένα ερωτηματολόγιο που κατέγραψε τα νευρωτικά συμπτώματα που εμφανίστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα.
Εκτός από τον αριθμό των ατόμων που ζουν σε μια οικογένεια, υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία για παράγοντες όπως το βάρος, το ύψος, η εξάρτηση από το αλκοόλ, η χρήση ναρκωτικών, η κοινωνική υποστήριξη και η μοναξιά.
Ο επιπολασμός των ατόμων που ζούσαν μόνοι τους το 1993, το 2000 και το 2007 ήταν 8,8%, 9,8% και 10,7%. Κατά τα έτη αυτά, τα ποσοστά CMD ήταν 14,1%, 16,3% και 16,4%. Σε όλες τις ηλικίες, και σε άνδρες και γυναίκες, υπήρξε θετική συσχέτιση μεταξύ της μόνης ζωής και της CMD. Η πιθανότητα το 1993 ήταν 1,69, το 2000 ή 1,63, και το 2007 1,88. Δηλαδή το 2007 η πιθανότητα ήταν αυξημένη κατά 88% σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Σε διαφορετικές υποομάδες ανθρώπων, το να μένει κανείς μόνος του αύξησε τον κίνδυνο ενός ατόμου για CMD από 39% μέχρι 143%.
