Τον άνθρωπο στο επίκεντρο των επιχειρηματικών στρατηγικών τους είναι αναγκαίο να τοποθετήσουν οι οργανισμοί και οι επιχειρήσεις, σύμφωνα με τα αποτελέσματα παγκόσμιας έκθεσης της Deloitte “Leading the social enterprise: Reinvent with a human focus”.
Στην έκθεση, οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι ο ρόλος της κοινωνικής επιχειρηματικότητας είναι πιο σημαντικός από ποτέ και σημείωσαν ότι υπάρχει έντονος συσχετισμός μεταξύ της ηγετικής θέσης ενός οργανισμού σε αυτόν τον τομέα και της οικονομικής του απόδοσης.
Στην πραγματικότητα, το 73% των κορυφαίων κοινωνικών επιχειρήσεων αναμένουν ισχυρότερη επιχειρηματική ανάπτυξη το 2019 από ό,τι το 2018, σε σύγκριση με μόνο το 55% εκείνων όπου η κοινωνική επιχείρηση δεν είναι «προτεραιότητα».
Ωστόσο, μόνο το 19% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι είναι «ηγέτες της βιομηχανίας», σχολιάζοντας την ωριμότητα του οργανισμού τους ως κοινωνική επιχείρηση.
Σήμερα, πάνω από 4 στους 10 (44%) ερωτηθέντες δηλώνουν ότι τα ζητήματα κοινωνικής επιχειρηματικότητας, είναι πιο σημαντικά για τον οργανισμό τους από ό,τι ήταν πριν από τρία χρόνια, ενώ το 56% αναμένει ότι θα είναι ακόμα πιο σημαντικά σε τρία χρόνια από τώρα.
Το 86% των ερωτηθέντων τόνισαν ότι ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι μαθαίνουν και εκπαιδεύονται, είναι σημαντικός ή πολύ σημαντικός, διαμορφώνοντάς τον σε Νο 1 τάση για το 2019.
Οι κορυφαίοι οργανισμοί ενισχύουν την ανάγκη των ατόμων να αναπτύσσουν συνεχώς δεξιότητες, επενδύοντας σε νέα εργαλεία, ώστε να ενσωματώσουν τη μάθηση, όχι μόνο στη ροή της εργασίας, αλλά στη ροή της ζωής.
Με την ανάγκη να διατηρηθεί μια σταδιοδρομία 50-60 ετών στο πλαίσιο μιας ζωής 100 χρόνων, η δια βίου μάθηση εξελίχθηκε από ζήτημα εξέλιξης στο χώρο εργασίας, σε μέσο επιβίωσης στο εργασιακό περιβάλλον. Ωστόσο, ακόμη και εάν δίνεται έμφαση στη μάθηση, μόνο το 10% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι οι οργανισμοί τους είναι «πολύ έτοιμοι» για να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα.
Παράλληλα, το 64% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η τεχνολογία και ο αυτοματισμός είναι σημαντικά ή πολύ σημαντικά για την εξέλιξή τους στον εργασιακό χώρο. Ωστόσο, ακόμη και με αυτές τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι ανθρώπινες δεξιότητες παραμένουν κρίσιμες.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι οργανισμοί θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο επανασχεδιασμού της εργασίας σε μια νέα κατηγορία “superjobs”, που θα συνδυάζει εργασία και σύνολα δεξιοτήτων σε πολλούς τομείς, ανοίγοντας ευκαιρίες για κινητικότητα, πρόοδο και ταχεία υιοθέτηση των νέων δεξιοτήτων που είναι φοβερά αναγκαίες σήμερα.
Τη στιγμή που το 49% των ερωτηθέντων δηλώνει ικανοποιημένο, ή πολύ ικανοποιημένο από τη δομή και τον σχεδιασμό της δουλειάς, μόλις το 42% θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία του είναι ικανοποιημένοι ή πολύ ικανοποιημένοι με τις καθημερινές πρακτικές στο χώρο εργασίας.
Παρόλο που οι οργανισμοί φροντίζουν να παρέχουν τεχνολογία που να υποστηρίζει τη δουλειά των εργαζομένων, μόνο το 38% των ερωτηθέντων δήλωσε ικανοποιημένο ή πολύ ικανοποιημένο με τα εργαλεία και την τεχνολογία που διατίθενται από την εκάστοτε οργάνωση.
Τέλος, μόλις το 38% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι έχει αρκετή αυτονομία στο χώρο εργασίας στα πλαίσια της δουλειάς του για να λαμβάνει καλές αποφάσεις, παρέχοντας έτσι στοιχεία που επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα επανασχεδιασμού.
Αναφορικά με την ομαδικότητα στην εργασία τους, το ένα τρίτο (31%) των ερωτηθέντων δήλωσε ότι οι οργανισμοί τους λειτουργούν σήμερα κυρίως σε ομάδες, εντός ενός ιεραρχικού πλαισίου, ενώ το 46% χαρακτήρισε ομαδική την κουλτούρα του οργανισμού τους.
H σημασία της εσωτερικής κινητικότητας των ταλέντων σε όλο τον κόσμο, έχει καταστεί πρωταρχικής σημασίας. Το 2019, τα τρία τέταρτα (76%) των ερωτηθέντων θεώρησαν ότι τα νέα εργαλεία και μοντέλα σταδιοδρομίας και η εσωτερική κινητικότητα, είναι σημαντική ή πολύ σημαντική. Πέρα από την κινητικότητα, οι οργανισμοί διαπιστώνουν ότι πρέπει να εξετάσουν την τεχνολογία που παρέχεται από το cloud ως εκκίνηση και όχι ως τελικό προορισμό.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι επενδύονται δισεκατομμύρια σε τεχνολογία HR, το 65% των ερωτηθέντων αναφέρει ότι η τεχνολογία αυτή είναι ανεπαρκής ή δίκαιη μόνο στην επίτευξη των γενικών στόχων της.
Με δεδομένες τις νέες προσεγγίσεις ταλέντων, ο τρόπος με τον οποίο πολλοί οργανισμοί αποζημιώνουν και επιβραβεύουν τους εργαζόμενους, είναι αναχρονιστικός.
Μόνο το 11% των ερωτηθέντων θεώρησε ότι τα συστήματα ανταμοιβής τους είναι πολύ ευθυγραμμισμένα με τους οργανωτικούς τους στόχους και σχεδόν το ένα τέταρτο (23%) δεν αισθάνεται ότι ξέρει ποιες ανταμοιβές έχουν αξία για τους υπαλλήλους τους.
