Ζήσης Ψάλλας
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Rutgers έχουν ανακαλύψει τον λόγο για τον οποίο πολλοί άνθρωποι με αντικαταστάσεις άρθρωσης βιώνουν επιβλαβή φλεγμονή και απώλεια οστικής μάζας μακροπρόθεσμα.
Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μελέτη αυτή για τον εντοπισμό τρόπων ρύθμισης της φλεγμονήςΗ ανακάλυψή τους, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Materials», μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για νέες θεραπείες για τη μείωση του πόνου και την πρόληψη της ανάγκης για νέα χειρουργική επέμβαση.
Το 15% των αντικαταστάσεων των αρθρώσεων θα αποτύχει, συχνά απαιτώντας χειρουργική επέμβαση για αντικατάσταση του εμφυτεύματος. Ένας σημαντικός παράγοντας που συνεισφέρει είναι τα μικροσωματίδια που απελευθερώνονται από τις προσθετικές συσκευές – γνωστά ως «συντρίμματα φθοράς» – τα οποία πιστεύεται ότι προάγουν τη φλεγμονή, οδηγώντας σε πόνο, εξαφάνιση του οστικού ιστού, χαλάρωση του εμφυτεύματος και τελικά αποτυχία του εμφυτεύματος να προσκολληθεί.
Η φλεγμονή
Όμως, μέχρι τώρα, τα συγκεκριμένα μονοπάτια μέσα από τα οποία αυτά τα σωματίδια προάγουν τη φλεγμονή είναι ασαφή. Σύμφωνα με τη μελέτη, τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται μακροφάγα, ανταποκρίνονται στα σωματίδια σαν να ήταν επιβλαβείς εισβολείς προκειμένου να τα καταπιούν.
Αλλά τα κύτταρα στη συνέχεια πεθαίνουν και εκκρίνουν ένα συγκεκριμένο μόριο που προκαλεί μια ακόμα ισχυρότερη ανοσολογική αντίδραση – συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονής που μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους ιστούς και καταστροφή των οστών που οδηγεί σε χαλάρωση των εμφυτευμάτων.
«Η υποβάθμιση των οστών μπορεί να συμβεί μέσα σε 10-15 χρόνια και συχνά απαιτεί περίπλοκη χειρουργική αναθεώρηση για να αντικαταστήσει το εμφύτευμα και να θεραπεύσει την οστική απώλεια» δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας William Gause, διευθυντής του Κέντρου για την Ανοσία και τη Φλεγμονή στο Rutgers New Jersey Medical School.
Και προσθέτει: «Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται πόνο από αυτήν τη φλεγμονή λίγο μετά τη χειρουργική επέμβαση. Δίνονται φάρμακα για τον πόνο, αλλά η χαλάρωση συνεχίζεται».
Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μελέτη αυτή για τον εντοπισμό τρόπων ρύθμισης της φλεγμονής και της αποδόμησης των οστών που σχετίζονται με τα απελευθερωμένα σωματίδια, ενδεχομένως χωρίς να βλάψουν τα συστατικά της ανοσολογικής απόκρισης του ασθενούς που απαιτείται για την προστασία από τα παθογόνα μικρόβια.
