Πρωτοφανή χαρακτηρίζουν νομικοί κύκλοι της χώρας την απόφαση του δικαστηρίου να στείλει στην φυλακή με την εξοντωτική ποινή 10 ετών κάθειρξης την καθαρίστρια που είχε πλαστογραφήσει το απολυτήριο δημοτικού προκειμένου να διοριστεί στο Δημόσιο.
Η γυναίκα διορίστηκε το 1996 σε παιδικό σταθμό αλλά προηγουμένως πλαστογράφησε το απολυτήριο
της 5ης δημοτικού κάνοντας το της 6ης δημοτικού. Όταν εντοπίστηκε η παρανομία απολύθηκε, πέρασε από δίκη και καταδικάστηκε διότι κρίθηκε ότι επί μία 20ετια αμειβόταν παρανόμως.
Ο σύζυγός της είναι ανάπηρος και η γυναίκα συντηρεί ολόκληρη την οικογένεια. Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του απαιτεί την αποφυλάκισή της ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για ποινή που πλήττει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η ελληνική ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου επισημαίνει σε ανακοίνωσή της πως ναι μεν πρέπει να τιμωρηθεί η γυναίκα αυτή αλλά η Δικαιοσύνη όπως σε όλες της σύγχρονες Δημοκρατίες οφείλει να τηρεί την αρχή της αναλογικότητας. Συμπληρώνεται δε πως η ποινή είναι απάνθρωπη και παραπέμπει σε μεσαιωνική αντίληψη δικαστών που ερμηνεύουν τον παλαιό νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου με μοναδική τους έγνοια να μην κατηγορηθούν ότι ανέχονται την διαφθορά.
Παρέμβαση της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου
Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η υπόθεση, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου παρενέβη ζητώντας τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί αλλά και τη δικαστική απόφαση.
Η κ. Δημητρίου θα μελετήσει τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο φάκελο της υπόθεσης προκειμένου να ζητήσει την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης. Δεν αποκλείεται μάλιστα να ελεγχθούν οι δικαστές που εξέδωσαν την επίμαχη απόφαση στέλνοντας τη φυλακή την 53χρονη καθαρίστρια.
Οι συνήγοροι της 53χρονης πάντως έχουν περιθώριο οι ίδιοι να ζητήσουν την άσκηση αναίρεσης , υποβάλλοντας παράλληλα και αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής της. Σε μία τέτοια περίπτωση η σχετική αίτηση μπορεί να εισαχθεί άμεσα προς συζήτηση στο Πενταμελές εφετείο της Λάρισας, μόνο με το απόσπασμα της καταδικαστικής απόφασης , ώστε να κριθεί μόνο το θέμα της αποφυλάκισής της.
Νομικοί κύκλοι της χώρας επισημαίνουν πως μετά την αυστηρότατη κρίση της Δικαιοσύνης ο μόνος τρόπος για να λυθεί το ζήτημα είναι πλέον η απονομή χάριτος η οποία και αποτελεί αρμοδιότητα του προέδρου της Δημοκρατίας κατόπιν εισηγήσεως του Συμβουλίου Χαρίτων και τη σύμφωνη γνώμη του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει τη δυνατότητα να αναλάβει πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιοι νομικοί κύκλοι υποστηρίζουν πως τη διαδικασία οφείλει τώρα να κινήσει ο συνήγορος της καθαρίστριας σε συνεννόηση με το υπουργείο Δικαιοσύνης. Εκτιμάται ότι ο σημερινός πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος θα έβλεπε θετικά την απονομή χάριτος στην συγκεκριμένη γυναίκα.
Ανακοίνωση των συναδέλφων της καθαρίστριας
«Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία.
» Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της έχει επιβληθεί στις Φυλακές Θήβας.
» Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού.
» Όπου η αστική δικαιοσύνη έχει “ερμητικά κλειστά τα μάτια” μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου:
Μία γυναίκα 53 ετών καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη και φυλακίστηκε. Το έγκλημά της ήταν ότι, σε συνθήκες προφανούς ανάγκης και προκειμένου να βρει δουλειά ως καθαρίστρια, ενώ είχε τελειώσει μόνο την πέμπτη δημοτικού, εμφάνισε «χαρτί» ότι είχε τελειώσει και την έκτη.
Η απόφαση δεν είναι απλώς απάνθρωπη. Είναι και ένα ακόμα κρούσμα, πολύ ενδεικτικό, μιας μόνιμης παθογένειας της ποινικής δικαιοσύνης: ουδέποτε εξ όσων γνωρίζουμε έχει ελεγχθεί δικαστής για υπερβολική αυστηρότητα, ενώ αυτό έχει συμβεί κατά κόρον για επιεικείς ή αθωωτικές αποφάσεις. Τούτο συμβαίνει συνήθως σε υποθέσεις που σχετίζονται με τους κατά καιρούς ηθικούς πανικούς, ιδιαίτερα δε σε υποθέσεις «διαφθοράς». Στις υποθέσεις αυτές εφαρμόζεται, υπερβολικά συχνά, ο μετεμφυλιακός νόμος περί καταχραστών του δημοσίου. Ο νόμος 1608/1950, μεσαιωνικής νοοτροπίας, προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα ισόβια κάθειρξη. Κατακρίνεται επί δεκαετίες, η ποινική θεωρία ομόφωνα ζητά την κατάργησή του, κατά καιρούς οι ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης και οι διαδοχικές επιτροπές για το νέο Ποινικό Κώδικα προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά έως σήμερα ουδέν έχει γίνει, λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, μην τύχει και κατηγορηθεί κανείς ότι χαρίζεται στη διαφθορά. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αυτός ο νόμος, ενώ ισχύει ήδη σχεδόν 70 χρόνια, μάλλον δεν έλυσε το πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Ο διορισμός στο δημόσιο με πλαστά ή ανακριβή πιστοποιητικά, ακόμα και ενός φτωχού ανθρώπου, ακόμα και σε θέση καθαρίστριας, είναι απολύτως λογικό να τιμωρείται. Αλλά τόσο ο ποινικός νόμος όσο και ο ποινικός δικαστής, από την απόφαση του οποίου κρίνεται η μοίρα ενός ανθρώπου, οφείλουν να σέβονται σε κάθε περίπτωση την αρχή της αναλογικότητας. Θεμέλιο της τερατώδους ποινής που επιβλήθηκε στην καθαρίστρια φαίνεται πως ήταν η μεγάλη ζημία του Δημοσίου, που το δικαστήριο την εξίσωσε με τους μισθούς δύο δεκαετιών, όσο χρόνο δηλαδή αυτή η γυναίκα καθάριζε παιδικούς σταθμούς. Έλεος!
