«Η ενίσχυση του ρόλου του ευρωατλαντικού παράγοντα – ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ – στην περιοχή των Βαλκανίων δεν διασφαλίζει τα σύνορα, αντίθετα αφήνει ανοιχτά τα ζητήματα αλλαγής συνόρων, της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αξιοποιεί τους εθνικισμούς» δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ1, προσθέτοντας ότι «επειδή η κατάσταση είναι ευμετάβλητη, οι κίνδυνοι στρατιωτικής σύρραξης στην περιοχή είναι πολύ μεγάλοι».
Ο κ. Καραθανασόπουλος ανέφερε ότι ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί της περιοχής «δεν πρέπει να αποδεχτούν τέτοιου είδους συμφωνίες που ισχυροποιούν τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό στους ανταγωνισμούς που έχει με άλλα ισχυρά κράτη, όπως η Ρωσία και η Κίνα».
Απαντώντας σε σχετική παρατήρηση, σημείωσε ότι «δεν είναι ζήτημα απομόνωσης, αλλά οι λαοί πρέπει να βγουν επιθετικά στο προσκήνιο και να διεκδικήσουν τη συνεργασία και τη φιλία».
Επίσης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ τόνισε ότι «δεν μπορεί να υπάρχει ανάταση του λαϊκού παράγοντα σε μια χώρα, θα υπάρξουν αλυσιδωτές αντιδράσεις, άρα πρέπει να οικοδομήσουμε αυτήν τη λογική και να αντιπαλέψουμε και τον εθνικισμό, ο οποίος φουντώνει και αποτελεί τον “άσσο στο μανίκι” των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για να μπορούν στη λογική του “διαίρει και βασίλευε” να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους».
Όπως επισήμανε, το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες ούτε για τον χαρακτήρα της Κίνας, ούτε της Ρωσίας, ιδιαίτερα της δεύτερης όπου «μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού, καπιταλιτιστικό σύστημα υπάρχει, προσπαθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά της και η περιοχή των Βαλκανίων είναι ζωτικός χώρος για την ίδια γιατί αποτελεί σταυροδρόμι ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς ενέργειας».
«Αντίστοιχα, οι Κινέζοι θεωρούν την περιοχή των Βαλκανίων ιδιαίτερα σημαντική στο όνομα του νέου “Δρόμου του Μεταξιού” για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα εμπορεύματά τους και τις επιχειρήσεις τους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και από την άποψη αυτή υπάρχει σύγκρουση σε επίπεδο, οικονομικό, ενεργειακό, μεταφορών, σε όλα αυτά τα ζητήματα δηλαδή που η αστική τάξη της Ελλάδας θέλει να παίξει ρόλο γεωστρατηγικής αναβάθμισης και μετατροπής της σε κόμβο. Όμως, αυτή η γεωστρατηγική αναβάθμιση δεν εξυπηρετεί λαϊκές ανάγκες, δεν σχετίζεται με τα συμφέροντα του λαού, απλά θα διευκολυνθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι να έχουν καλύτερη διείσδυση στην περιοχή των Βαλκανίων» πρόσθεσε.
Με αφορμή την κήρυξη της απεργίας στην Cosco, στον Πειραιά, ως παράνομη υπογράμμισε ότι «έχει γίνει εργολαβία» η κήρυξη των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών, ενώ «διευκόλυνε και η αλλαγή στον νόμο της κυβέρνησης για το πώς προκηρύσσεται μία απεργία».
Ο κ. Καραθανασόπουλος αναφέρθηκε στην «αντιεπιστημονική και αντικομμουνιστική αντίληψη των “δύο άκρων” που καλλιεργείται από την ΕΕ», σημείωσε ότι «είναι ενεργός ο ρόλος της εργοδοσίας στο να στηρίζονται και να αξιοποιούνται οι χρυσαυγίτικες ορδές για να μπορούν να στήνουν είτε αντεργατικά σωματεία, είτε δουλεμπορικά γραφεία, και από την άποψη αυτή η μάχη στους χώρους δουλειάς είναι σκληρή και εκεί θα μετρηθούμε ακριβώς στην αποτελεσματικότητα να βάλουμε φραγμό στη δράση και παρέμβαση των φασιστικών και ναζιστικών οργανώσεων».
Όπως τόνισε, το ΚΚΕ λέει καθαρά πως «οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμία αναμονή στις εξελίξεις», καθώς ό,τι κατακτήθηκε από την εργατική τάξη, κατακτήθηκε με αγώνες και με αίμα.
Με αφορμή τη συζήτηση για τον κατώτατο μισθό, είπε ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί τον «αντιδραστικό νόμο Βρούτση», που δεν επιτρέπει ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, «άρα αφοπλίζεται το κίνημα», αλλά καθορίζει η κυβέρνηση τον κατώτατο μισθό, και δεύτερον «συνδέει τον κατώτατο μισθό με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την παραγωγικότητα της οικονομίας και το επίπεδο της ανεργίας».
«Δεν θα αναιρούν την επίθεση στον λαό οι όποιες μικροδιορθώσεις γίνουν» επισήμανε, συμπληρώνοντας ότι ο λαός πρέπει να βγει στο προσκήνιο και να διεκδικήσει και να στοχεύσει στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η αστική τάξη.
Ο κ. Καραθανασόπουλος, αποσαφήνισε άλλη μία φορά ότι το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει πως όλα τα άλλα κόμματα είναι το ίδιο, αλλά ότι παρά τις υπαρκτές διαφορές τους «πρώτον, δεν αμφισβητούν τη βάση, δηλαδή ότι η οικονομία και η κοινωνία πρέπει να υπηρετούν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και δεύτερον, “δίνουν εξετάσεις στο κεφάλαιο” στο ζήτημα του αφοπλισμού και εγκλωβισμού του εργατικού κινήματος».
