ΕΝΑΜΙΣΗ ΑΙΩΝΑΣ ΖΩΗΣ !!!
Όταν μία φίρμα έχει διάρκεια εκατόν πενήντα ετών, ε… σίγουρα αποτελεί θέμα για ρεπορτάζ! Η κυρία Λίνα Φανουράκη, εκπρόσωπος μιας ολόκληρης διαδρομής, που ξεκίνησε με αφετηρία την Κρήτη του 1850, κάθεται σήμερα απέναντί μου, φορώντας ένα απλό μαύρο φόρεμα και με αυστηρή ευγένεια, συστολή, μικρή καχυποψία για τις προθέσεις μου, έκπληξη για το ενδιαφέρον μου, αλλά και περηφάνια για τις δημιουργίες της, με ξεναγεί, πολύ – πολύ προσεκτικά στους σταθμούς της ζωής της…
Η Φανουράκη δεν είναι σίγουρα μια γυναίκα «της διπλανής πόρτας». Είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη, όπως και τα κοσμήματά της. Καθόλου προκλητική, καθόλου κοσμική, καθόλου κραυγαλέα…Κολωνακιώτισα με άποψη και απόλυτες θέσεις για την ζωή, για το στυλ, για την αισθητική, για το εμπόριο, για τις γυναίκες.
Οι «κακές γλώσσες»… υποστήριζαν ότι αν δεν ήταν ο άντρας της μπορεί να είχε παραμείνει με ένα παραπηγματάκι στο Μοναστηράκι. Οι άνθρωποι που την εκτίμησαν για την προσφορά της υποστήριζαν ότι αν δεν ήταν εκείνη με την έμπνευσή της, οι Φανουράκηδες θα είχαν «πεθάνει»… χρόνια πριν… Για όλα αυτά που ακόμη και ο Κολωνακιώτικος κύκλος, συζητάει πίνοντας εσπρέσσο υπάρχουν απαντήσεις… Ας ξεκινήσω όμως την ιστορία με την βοήθεια της Μαλβίνας.
«Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΑΛΒΙΝΑΣ»
Η Μαλβίνα Κάραλη είναι μια γυναίκα που με επηρέασε πολύ. Η εμπειρία της σχέσης μου μοναδική. Καταρχάς είναι αδύνατον να μιλήσω για εκείνη σε παρελθόντα χρόνο, καθώς πιστεύω ότι η Μαλβίνα έχει επιλέξει να απουσιάζει, κάνοντας σε όλους εμάς φάρσα… μια ακόμη «Μαλβινίστικη φάρσα».
Κάθε στιγμή σχέσης με εκείνη ήταν ξεχωριστή, αφού… πάντα με εξέπληττε! Μεταξύ πολλών στιγμών… θα σας την εξομολογηθώ δεν μπορώ… ήταν κάπου στο 1997… Eίχα χωρίσει, ήμουνα μόνη μου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και η Μαλβίνα… είχε ανησυχία μήπως και «μείνω στο ράφι»… Έτσι λοιπόν, ήθελε να τις περιγράφω με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες «τους υποψήφιους» γαμπρούς για να επιλέξει εκείνη εκείνον που κατά την γνώμη της μου ταίριαζε περισσότερο, έτσι ώστε με «τις ευλογίες της» να προχωρούσα σε ραντεβού…
Καθώς όμως ο καιρός περνούσε και δεν έβλεπε να υπάρχει αξιόλογο «δείγμα» για έρευνα… με προέτρεψε να συχνάζω σε «γκαλερί», χώρους στους οποίους η Μαλβίνα πίστευε ότι θα συναντούσα «το αντικείμενο του πόθου»(!!!)… Με τα πολλά… πήγα και σε γκαλερί!!! Εκεί, λοιπόν, συνάντησα ένα γοητευτικότατο κύριο, ο οποίος έμοιαζε να είναι πολύ «του γούστου μου». Το βράδυ εκείνης της μέρας, της τηλεφώνησα για να την πληροφορήσω σχετικά με τις εξελίξεις, χαρούμενη, καθώς οι κόποι μας έμοιαζε να αποδίδουν… «Τον ρώτησες τί μουσική ακούει;», με ρώτησε το Μαλβινάκι . «Όπερα», της απάντησα. «Μήπως τον ρώτησες και τί βιβλία διαβάζει;» «Για Πλάτωνα μου μίλησε»… Μετά από μια σιωπή που κράτησε αρκετά δευτερόλεπτα… η Μαλβίνα του είχε «κόψει κοστούμι»… «Νανά…είναι γκαίη!!! Άντρας που ακούει όπερα και διαβάζει Πλάτωνα… φοράει φούστα»!!! Ήταν τέτοιο το σοκ που της… προκάλεσα, που…σας ορκίζομαι… πήρε το πρωί τον οδηγό της τον Κωνσταντίνο και πήγε σε Μοναστήρι (!!!), όπου άναψε λαμπάδα για να «βρω άντρα»… Ναι! ναι! «με έταξε στην χάρη της να αποκατασταθώ»… Αυτά έκανε η Μαλβίνα… και άλλα πολλά που την κάνουν μοναδική.
Η φίλη μου είχε εμμονές, είχε λανσάρει ένα αποκλειστικά δικό της στυλ. Επέλεγε να φορέσει κοστούμια σε δύο χρώματα, άσπρο και μαύρο. «Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν γίνεται να φορέσεις άλλα χρώματα», μου έλεγε… «το μόνο χρώμα που επιτρέπεται είναι αυτό του Φανουράκη», εννοώντας τα κοσμήματα Φανουράκη, αγαπημένα της Μαλβίνας σε σημείο επίσης εμμονής. Το μόνο πολυτελές επάνω της σε κόσμημα που δεν ήταν από την συγκεκριμένη φίρμα, ήταν το ρολόι της, ένα πανάκριβο μοντέλο του Cartier, που τα τελευταία χρόνια φορούσε με το… ζόρι, καθώς μισούσε τα πολύ καλά ρολόγια, γιατί, όπως μου έλεγε, συνεχίζουν να δουλεύουν ακόμη και μετά τον θάνατο του ανθρώπου που τα φοράει.
Δεν θα ξεχάσω, με πόσο καμάρι, μου έδειχνε στο μακιγιάζ του τηλεοπτικού ΣΚΑΪ, τα σκουλαρίκια από τον Φανουράκη που της είχε αγοράσει ο Διονύσης ο Χαριτόπουλος. Ήταν η περίοδος που ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί του. Όταν πάλι διαφωνούσανε, η Μαλβίνα για να του δείξει τον θυμό της, έβγαινε στην εκπομπή χωρίς να φοράει στα αυτιά της το δώρο εκείνου… Χρησιμοποιούσε «τον Φανουράκη» για σινιάλο συναισθήματος!!!…
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΝΑ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ
Επειδή η Λίνα Φανουράκη, όταν της ζήτησα να συναντηθούμε, ήταν εξαιρετικά ευγενική, αλλά… εκδήλωσε έναν μικρό δισταγμό… ξεκίνησα την κουβέντα από την Μαλβίνα. Έδειξε να κολακεύεται μεν, απέφευγε όμως να μου δώσει λεπτομέρειες για άλλες πολύ γνωστές και καλές «πρέσβειρες» των δημιουργιών της. Εξωτερικά η Λίνα Φανουράκη, μοιάζει περισσότερο με καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης παρά ως σχεδιάστρια και έμπορος.
Μαθαίνω ότι λατρεύει το Παρίσι και ότι στο 16ο διαμέρισμα κοντά στο Τροκαντερό, στην avenue Raymond Poincare έχει δημιουργήσει ήδη ένα στέκι, όπου οι Γαλλίδες αγοράζουν τις δημιουργίες της .
Καπνίζει, πίνει κόκα κόλα με λίγες θερμίδες, μένει στο Κολωνάκι, οδηγεί ένα Cherokee, έχει μία κόρη, την Μαρίνα, που σπουδάζει φωτογραφία στην Γαλλία, ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα και τα τελευταία δυόμιση χρόνια, αμέσως μετά τον θάνατο του Λεωνίδα Φανουράκη, έχει ριχτεί με «τα μούτρα στην δουλειά» αναλαμβάνοντας και το εμπορικό κομμάτι της οικογενειακής επιχείρησης. Μέχρι την αρρώστια εκείνου, ασχολείτο κυρίως με το σχέδιο… όμως τα τελευταία χρόνια διαχειρίζεται μαζί με τον αδελφό του και την αδελφή του όλα όσα την αφορούν και τα οποία, εξαιτίας του υπερσυγκεντρωτισμού εκείνου, αγνοούσε.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ 1850… ΣΤΟ 2008!
Οι Φανουράκηδες, η οικογένεια του άντρα της, ξεκίνησαν να είναι χρυσοχόοι από το 1850!!! Στο Ηράκλειο της Κρήτης άλλωστε βρίσκεται ακόμη το πρώτο στέκι…
Εκείνη σπουδάζει Νομική… αλλά χρωστάει ακόμη σήμερα ένα τελευταίο μάθημα για το πτυχίο!!!
ΑΠΟ ΤΟ «ΤΖΑΜΙ» ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ… ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΗΓΜΑΤΑ… ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ!
Η γιαγιά της Λίνας Φανουράκη είχε τα μαγαζάκια που στο Μοναστηράκι τα γνωρίζαμε οι περισσότεροι ως «Τζαμί». Από εκείνα τα μαγαζάκια, όπου το ένα ήταν τυροπιτάδικο, το άλλο ήταν είδη λαϊκής τέχνης, το άλλο ήταν παλιατζίδικο, παίρνει ένα και αρχίζει εκεί να επιχειρεί να κατασκευάσει δικά της κοσμήματα από ασήμι στην αρχή… Το πρώτο διάστημα, το αποτέλεσμα για την ίδια ήταν αποκαρδιωτικό, καθώς προέκυπταν πολύ χειρότερα από εκείνο που είχε εκείνη αρχικά στο μυαλό της. Αγνοούσε την τεχνική, την οποία έμαθε σιγά – σιγά.
ΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ… ΟΙ ΦΗΜΕΣ ΚΑΙ… Η ΜΟΔΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Υποστηρίζουν για εκείνη ότι δεν χρειάστηκε ποτέ να προσπαθήσει ιδιαίτερα, καθώς στην ζωή της τα βρήκε όλα εύκολα κάνοντας το χόμπυ της δουλειά…
Οι δημιουργίες της χαρακτηρίστηκαν ως «κουλτουριάρικα κοσμήματα» για γυναίκες που πολιτικά ανήκαν στον χώρο της αριστεράς! Θυμάμαι ότι μια αρχιτεκτόνισσα φίλη μου, πολύ, πολύ αριστερή, αν και είχε μεγαλώσει στο Παλιό Ψυχικό, διέθετε χρήματα για κοσμήματα «Φανουράκη» με σκοπό να γλιτώσει την σκληρή κριτική των σκληροπυρηνικών της παρέας… Η μεγάλη πλάκα είναι που κάπου στις αρχές του 1990, όλες οι γνωστές μου που πίστευαν στο Κ. Κ. Εσωτερικού, οι «του Ρήγα Φεραίου» δηλαδή, αγόραζαν αντικείμενα για το σπίτι από την Βερναρδάκη και κοσμήματα για εκείνες από τον Φανουράκη…
Η ίδια η Λίνα Φανουράκη παραδέχεται ότι στην ζωή της δεν πείνασε, δεν στερήθηκε και δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα. Ξεκίνησε το εργαστήριό της με ένα δάνειο του ΕΟΜΕΧ, αλλά… τον χαρακτηρισμό «κουλτουριάρικο» κόσμημα δεν το δέχεται ευχάριστα… Νομίζω ότι την ενοχλεί και της υπόσχομαι να το βάλω σε εισαγωγικά. Συμφωνεί.
Ευτυχώς, παραδέχεται γελώντας ότι οι πελάτες μας δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στην αριστερή διανόηση!
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ
Ένας φίλος ήταν εκείνος που σύστησε στην νεαρή τότε σχεδιάστρια τον Λεωνίδα Φανουράκη, ο οποίος είχε ήδη κατάστημα στην οδό Ευαγγελιστρίας. Έτσι γνωρίζονται. Σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνονται ζευγάρι και μετά από οκτώ χρόνια συμβίωσης παντρεύτηκαν, γιατί… ήθελαν να αποκτήσουν παιδί. Έμειναν μαζί τριάντα χρόνια… Μου αποκαλύπτει την χρονική διάρκεια της σχέσης και μοιάζει να εκπλήσσεται ακόμη και η ίδια…
Φυσικά και της είχε αγοράσει μονόπετρο, φυσικά και το είχε χαρεί εκείνη, φυσικά και δεν νοιώθει καμία ενοχή να φορέσει ένα πολύ ωραίο μονόπετρο – μπριγιάν ακόμη και με το τζιν, καθώς υποστηρίζει ότι τα κοσμήματα πρέπει να τα χαίρεσαι κάθε στιγμή της μέρας.
Καταλαβαίνω ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι αγαπήθηκαν πολύ. Εκείνος την πίστεψε ως δημιουργό και την επέλεξε ως σύμμαχο ζωής… Ο έρωτας αποτυπώθηκε σε μικρές πεταλούδες, λουλούδια, υποψίες ζωής στην φύση και βραχιόλια που αγκαλιάζουν σαν μετάξι τους γυναικείους καρπούς…
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ;
Οι άνθρωποι που διαλέγουν «Φανουράκη» είναι κυρίως εργαζόμενες γυναίκες που θέλουν να κάνουν δώρο στον εαυτό τους, επιβραβεύοντας μόνες τους το δικαίωμα να είναι κυρίαρχες της ζωής τους.
Την παρακολουθώ και βρίσκω ότι έχει ξεχωριστό στυλ. Φοράει ένα απλό μαύρο φόρεμα, το οποίο έχει συνδυάσει με σκουλαρίκια ματ- χρυσά, μια μακριά αλυσίδα χρυσή επίσης και στο δεξί της χέρι φοράει ένα εξαίσιο δαχτυλίδι , χρυσό με κόκκινη πέτρα . «Τί είναι για σας το στυλ;»… Σκέφτεται λίγο και μου λέει γελώντας: «Να ξέρεις το ποια είσαι. «Εγώ δεν είμαι γαλανή, όπως εσείς… πρέπει να ξέρω το πόσο ύψος έχω, το τί χρώματα διαθέτω, το τί είμαι και το τί δεν είμαι… Όταν συνειδητοποιήσουμε τα χαρακτηριστικά μας, τότε αποκτούμε στυλ. Δεν είναι εύκολο ξέρετε…».
Είναι καταπληκτικό, αλλά δεν έχω καμία εντύπωση, δεν μου το δημιουργεί η ίδια αυτό το συναίσθημα, ότι έχω να κάνω με μία ηρωίδα της ζωής, που χτυπήθηκε με τα θηρία της «πιάτσας» για να επιβιώσει ή που την κυνήγησαν ανελέητα. Όταν την ρώτησα, μάλιστα, αν ως γυναίκα ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από ανταγωνιστές, μου απαντάει με ένα «κοφτό – απόλυτο» ΠΟΤΕ!
Σκέφτομαι ότι ή ότι είναι πολύ τυχερή γυναίκα ή ότι είναι πολύ γενναία γυναίκα ή ότι είχε δίπλα της έναν εξαιρετικό άντρα ή όλα αυτά μαζί.
ΤΙ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ;
«Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ»… Εκπλήσσομαι, γιατί… όσο σκέφτομαι αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, νοιώθω ότι τελικά ίσως είναι εκείνα που κάνουν μια γυναίκα να παραμένει πάντα ΜΟΝΑΔΙΚΗ στην ζωή ενός άντρα…
Την ευχαριστώ για τον χρόνο της και της ζητώ συγνώμη αν προχώρησα σε αδιάκριτες ερωτήσεις, μεταφέροντάς της «λόγια της πιάτσας» για εκείνη.
«Χάρηκα που σας γνώρισα», μου απαντάει και με ξεπροβόδισε, αφού δεν παρέλειψε να με συστήσει στον αδελφό του άντρα της, έναν ευγενέστατο κύριο που όση ώρα μιλούσαμε, καθόταν διακριτικά πίσω από τον πάγκο του καταστήματος της Πατριάρχου Ιωακείμ.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ
Από 100 – 120 ευρώ και φτάνουν τα 80.000 ευρώ
Η ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Είναι η σειρά με τα εντομάκια, της πεταλουδίτσες, τις μύγες… αλλά και τα πολύχρωμα λουλούδια.
«Πολλά κοσμήματα μοιάζουνε ή έχουμε την αίσθηση ότι είναι ύφασμα!!!» Της το λέω και συμφωνεί.
