Υπάρχει μία μακρά και οδυνηρή παράδοση που συνδέει το Νταβός με τις ελληνικές πολιτικές οικονομικές εξελίξεις, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο. Η παράδοση αυτή έρχεται στο νου, δεδομένου ότι την Τετάρτη στις 16:00 μετά το μεσημέρι αναμένεται να πραγματοποιηθεί η κρίσιμη κατά τα φαινόμενα συνάντηση μεταξύ των πρωθυπουργών Ελλάδας και ΠΓΔΜ, όπου στην ατζέντα καταγράφεται το πλαίσιο που διέπει την επί 25 χρόνια ιστορική εκκρεμότητα της ονομασίας της FYROM και όσων απορρεύουν από αυτή, καθώς και των αλυτρωτικών διατάξεων του προοιμίου του Συντάγματος της γειτονικής χώρας.
Τουλάχιστον δύο φορές, δύο Έλληνες πρωθυπουργοί ήρθαν αντιμέτωποι με μία πραγματικότητα η οποία ξεπερνούσε την εικόνα που είχαν διαμορφώσει για τα τεκτενόμενα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό
Γίνεται λόγος για αρνητική παράδοση, διότι τουλάχιστον δύο φορές, δύο Έλληνες πρωθυπουργοί ήρθαν αντιμέτωποι με μία πραγματικότητα η οποία ξεπερνούσε την εικόνα που είχαν διαμορφώσει για τα τεκτενόμενα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Η πρώτη φορά σχετίζεται με την ιστορική συνάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον τότε ισχυρό άνδρα της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ. Η συνάντηση αφορούσε το τότε πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και είχε προαναγγελθεί ως βήμα για μία ταχεία εκτόνωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Από ότι θυμούνται οι παλαιότεροι, η κατάληξη αυτής της ιστορίας σηματοδοτήθηκε από το ιστορικό «mea culpa» ενώπιον του Ελληνικού Κοινοβουλίου, από τα χείλη του ιδίου, Ανδρέα Παπανδρέου.
Η δεύτερη φορά σχετίζεται με την αιφνιδιαστική προσγείωση στην πραγματικότητα του επίσης πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος στο Νταβός αντελήφθη ομού μετά των Ελλήνων πολιτών, της χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, καθώς και του ελληνικού πολιτικού σκηνικού στο σύνολό του. Τη συνέχεια αυτής της «αυτογνωσίας» τη βίωσε τη ελληνική κοινωνία από το 2010 μέχρι σήμερα.
Το Νταβός είναι ένα εξαιρετικά αναβαθμισμένο οικονομικό και πολιτικό φόρουμ όπου οι ταγοί της διεθνούς οικονομίας και οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, καθώς και οι αφανείς παράγοντες των οικονομικών σχέσεων του πλανήτη, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, διεθνώς αναγνωρισμένοι νομικοί, πανεπιστημιακοί διεθνούς βεληνεκούς, ανταλλάσουν ιδέες και απόψεις που καταλήγουν πολύ συχνά στην εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών.
Σε αυτά τα πλαίσια το Νταβός είναι χρήσιμο. Παρόλα αυτά πολλάκις έχει αποδειχτεί και πολύ επικίνδυνο. Να θυμίσουμε απλώς την προ ετών δημόσια σύγκρουση με σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις του Ταγίπ Ερντογάν με τον τότε πρόεδρο του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες. Μία συνάντηση που σηματοδοτήθηκε από έναν ασυνήθιστα έντονο δημόσιο διαπληκτισμό, που ήταν και η απαρχή της ραγδαίας επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ.
Όχι, δεν φταίνε τα διεθνή ΜΜΕ και οι επικοινωνιακές ταχύτητες με τις οποίες καλύπτονται γεγονότα όπως το φόρουμ του Νταβός. Φταίει προφανώς το γεγονός ότι οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες με διεθνή επιρροή, ή με συγκεκριμένους ρόλους, αισθάνονται την ανάγκη να καταλήξουν σε κάποιο αποτέλεσμα, ή απλώς, να χρησιμοποιήσουν το φόρουμ για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Αναφέρθηκαν όλα τα παραπάνω λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος που καλούνται να διαχειριστούν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ. Και οι δύο γνωρίζουν πως η επικαιροποίηση της εκκρεμότητας, η οποία συνεχίζεται εδώ και 25 χρόνια, οφείλεται σε μία διεθνή συγκυρία η οποία επιβάλλει στην Αθήνα και στα Σκόπια να επιταχύνουν προκειμένου η FYROM να ενταχθεί το συντομότερο δυνατόν στο ΝΑΤΟ, αλλά και να αρχίσει έναν τελικό κύκλο διαδικασιών για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Προφανώς, αυτή η σπουδή, δεν εμφανίζεται αιφνίδια για ανθρωπιστικούς λόγους, ή για συναισθηματικούς. Αποτελεί προϊόν σύγκρουσης, συμφερόντων στα δυτικά Βαλκάνια, μεταξύ των δυτικών συμμάχων και του ρωσικού παράγοντα, ο οποίος όπως και στο παρελθόν, και την παρούσα περίοδο, επιχειρεί να ενισχύσει την πολιτική, στρατιωτική και οικονομική επιρροή του σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων. Αιχμή του δόρατος αυτής της διπλωματικής κινητικότητας της Μόσχας, αποτελούν το Βελιγράδι και τα Σκόπια.
Η Ρωσία, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και παράλληλα να διασφαλίσει τη μη επέκταση όλων των τύπων των δικτύων, ενεργειακό, οδικό, εμπορικό κλπ., υπό τον έλεγχο των Δυτικών, σε αυτή την περιοχή των δυτικών ΒαλκανίωνΟ ρωσικός παράγοντας διαθέτει στην ΠΓΔΜ μία πλατφόρμα άσκησης πίεσης που ακούει στο όνομα VMRO, τον παραδοσιακό πολιτικό σχηματισμό των Bρχοβιστών, ένα πολιτικό μόρφωμα που σχηματίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Μόσχα, από εξόριστους διαννοούμενους της περιοχής, υπό την τότε τσαρική ομπρέλα. Η Ρωσία, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και παράλληλα να διασφαλίσει τη μη επέκταση όλων των τύπων των δικτύων, ενεργειακό, οδικό, εμπορικό κλπ., υπό τον έλεγχο των Δυτικών, σε αυτή την περιοχή των δυτικών Βαλκανίων. Ανάλογη δραστηριοποίηση έχει η ρωσική διπλωματία και στη Σερβία, όπου οι δεσμοί μεταξύ Βελιγραδίου και Μόσχας είναι διαχρονικοί.
Τόσο ο κύριος Τσίπρας όσο και ο κύριος Ζάεφ γνωρίζουν πολύ καλά τα διεθνή δεδομένα και έχουν υπόψη τους τα δεδομένα της διεθνούς ατζέντας που έχουν προκρίνει οι ΗΠΑ και ισχυρές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, για όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Ωστόσο και οι δύο γνωρίζουν, αν δεν αναγνωρίζουν, πως η επίλυση της ονοματολογικής εκκρεμότητας και του γενικότερου πλαισίου που την ακολουθεί, περιπλέκεται από τη στιγμή που παραπέμπει σε ανακλαστικά που ξεπερνούν τους πολιτικούς σχηματισμούς και στις δύο χώρες.
Όσο δε αφορά την ΠΓΔΜ, και οι δύο πρωθυπουργοί είναι ενήμεροι για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά τον πρόσφατο γιουγκοσλαβικό πόλεμο και μετά τον σχηματισμό κρατών-μη κράτων, όπως της Βοσνίας, ή του Κοσόβου, την εθνοτική πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει την ίδια τη FYROM με την ιστορική πια πραγματικότητα του αλβανικού τμήματος του Τετόβου, της ρευστής κατάστασης που επικρατεί στον σερβικό θύλακα του Novi Pazar με το μουσουλμανικό στοιχείο κλπ.
Όλες οι εκκρεμότητες αυτές που προκλήθηκαν από τη διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας λειτουργούν αποσταθεροποιητικά και βολεύουν τους προπαγανδιστές «Μεγάλων Ιδεών»
Όλες οι εκκρεμότητες αυτές που προκλήθηκαν από τη διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας λειτουργούν αποσταθεροποιητικά και βολεύουν τους προπαγανδιστές «Μεγάλων Ιδεών», όπως της Μεγάλης Σερβίας που οδήγησε τους Σέρβους στην καταστροφή, της Μεγάλης Κροατίας που οδήγησε τους Βόσνιους σε ασφυξία, αλλά και της Μεγάλης Αλβανίας η οποία βρίσκεται σε διαδικασία ιδεολογικής και πολιτικής διαμόρφωσής της, τόσο στα Τίρανα, όσο και στην Πρίστινα, όσο και στο Τέτοβο, με όλες τις εσωτερικές διαφορές και αντιθέσεις που παρατηρούνται στον γενικότερο χώρο, όπου ζει το αλβανόφωνο στοιχείο.
Το «Μακεδονικό» το οποίο άρχισε στην παρούσα φάση ως μια διπλωματική άσκηση επί χάρτου των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ με ορίζοντα τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας τον επόμενο Ιούλιο, διαμόρφωσε στην Ελλάδα ένα εκρηκτικό πολιτικό σκηνικό με έντονες αντιθέσεις, εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία και παραδοσιακά έχει διαχειριστεί το ζήτημα, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αλλά και επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, καθώς και επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, και για να μην το ξεχνάμε, με την έντονη πολιτική δραστηριότητα από το 1992 μέχρι το 1996 του Αντώνη Σαμαρά, ως υπουργού Εξωτερικών, προέδρου της Πολιτικής Άνοιξης, και αργότερα βεβαίως πρωθυπουργού, πάντα με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Οι αντιθέσεις και οι αναταράξεις δεν περιορίζονται όμως μόνο στον χώρο της δεξιάς-κεντροδεξιάς, αλλά και της κεντροαριστεράς, με αποτέλεσμα το εγχείρημα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης να προκαλεί εκρηκτικά φαινόμενα σε όλους τους πολιτικούς χώρους, της κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης. Υπό αυτή την έννοια, το ραντεβού της Τετάρτης στο Νταβός, δεν μπορεί πολιτικά να είναι ανώδυνο, όπως και εάν εξελιχθεί. Καθίσταται δε ημέρα με την ημέρα όλο και πιο ξεκάθαρο τόσο στην Αθήνα όσο και στα Σκόπια, ότι οι διαχειριστές της διαδικασίας επίλυσης της εκκρεμότητας, αντιλαμβάνονται τις αντιστάσεις των κοινωνιών τους.
Είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον και εντός του επομένου εξαμήνου να αναγκαστούν σε αναδιπλώσεις ή σε εφαρμογή λύσεων που από μόνες τους θα εκτονώσουν τις εντάσεις, όπως η διαδικασία δημοψηφίσματος στην ΠΓΔΜ, όπου θα τεθεί υπόψιν της κοινωνίας της FYROM, μια τελική πρόταση για το όνομα της γειτονικής χώρας. Ένα όχι σε δημοψήφισμα των Σκοπίων, πιθανώς να εκκληφθεί ως λυτρωτική λύση, έστω και εάν η ΠΓΔΜ δεν ενταχθεί και αυτή τη φορά στο ΝΑΤΟ.
Σε αυτό το συμπέρασμα συγκλίνουν διπλωματικοί παρατηρητές, στην Αθήνα και στα Σκόπια, οι οποίοι αναγνωρίζουν τη δυσκολία του εγχειρήματος, και κυρίως αντιλαμβάνονται την απόσταση μεταξύ των προσδοκιών των δυτικών δυνάμεων και των τοπικών πολιτικών συσχετισμών στη βαλκανική χερσόνησο.
