Την ώρα που ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να αναβαθμίσει το ρόλο της Τουρκίας και τον δικό του προσωπικά στον απόλυτο σπόνσορα του ισλαμικού κόσμου, ο σύμβουλος ασφαλείας του προέδρου Τραμπ McMaster σε ομιλία του στο think tank «Policy Exchange» ανέφερε πως η Τουρκία και το Κατάρ συγκαταλέγονται στις χώρες που είναι σπόνσορες ριζοσπαστικών ιδεολογιών και της τρομοκρατίας εννοώντας σαφέστατα την ισλαμική τρομοκρατία. Παράλληλα χαρακτήρισε το κόμμα του Ερντογάν AKP ως πολιτικό σχηματισμό που είναι ταυτισμένος με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Ο κ. McMaster τη Δευτέρα που μας έρχεται αναμένεται κατά τους σχεδιασμούς να παρουσιάσει στον
πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ τις νέες προτεραιότητες, τον προγραμματισμό και τον γενικότερο σχεδιασμό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ως προς τα βασικά θέματα ασφαλείας που απασχολούν την Ουάσινγκτον. Όπως ήταν φυσικό, η είδηση έπεσε σαν βόμβα στην Άγκυρα αλλά και στα σαλόνια όπου διεξάγεται η ισλαμική διάσκεψη κορυφής στην Κωνσταντινούπολη. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία κυριαρχεί η απόλυτη πολιτική αμηχανία λέγοντας «είναι να απορεί κανείς με τέτοιες θέσεις και αθεμελίωτα συμπεράσματα».
Οι δηλώσεις του κ. McMaster οι οποίες προφανώς και απηχούν τον βασικό πυρήνα της προσέγγισης του τρόπου με τον οποίο η διακυβέρνηση Τραμπ αντιμετωπίζει τα βασικά ζητήματα στρατηγικής και ασφαλείας στον πλανήτη έρχονται μερικά μόλις 24ωρα πριν την ελάχιστα διαφημισμένη επίσκεψη στην Άγκυρα του αρχηγού του αμερικανικού ΓΕΕΘΑ ο οποίος θα συνοδεύεται από τον αρχηγό των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Η επίσκεψη αυτή είχε ανακοινωθεί πως θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά τις συνομιλίες Ερντογάν – Πούτιν στην Άγκυρα οι οποίες ως γνωστών διεξήχθησαν πριν από λίγα 24ωρα και πάντως μετά την περιοδεία-αστραπή του προέδρου της Ρωσίας στη Συρία και την Αίγυπτο.
Μία περιοδεία η οποία επιβεβαίωσε την προσήλωση της Μόσχας στη διατήρηση στρατηγικών συμμάχων και σημείων αναφοράς στην ανατολική Μεσόγειο. Ως προς την Συρία για την στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας και ως προς την Αίγυπτο για την υπογραφή της συμφωνίας παροχής τεχνολογίας για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού στη χώρα του Νείλου. Οι δύο αυτές κινήσεις, σε διαφορετικά επίπεδα, καταδεικνύουν το πως η Ρωσία του Πούτιν, αργά αλλά σταθερά και μετά το Ιράν, κατάφερε να πλησιάσει παραδοσιακούς συμμάχους της στην περιοχή όπως είναι η Συρία και η Αίγυπτος.
Η κίνηση των ΗΠΑ να υποβιβάσουν την Τουρκία στην κατηγορία των χωρών που υποθάλπουν ή, ακόμη χειρότερα, βοηθούν την διεθνή ισλαμική τρομοκρατία και μάλιστα με τον όρο «σπόνσορας» οδηγεί αναπόφευκτα σε μία σοβαρή ανατροπή των δεδομένων στην ανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή με ότι αυτό συνεπάγεται για τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ και την Ελλάδα ειδικότερα.
Το Μαξίμου αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση στην Αθήνα γνωρίζουν εδώ και αρκετό καιρό μέσα από διπλωματικά κανάλια πως η Ουάσινγκτον τόσο επί διακυβέρνησης Ομπάμα όσο και επί διακυβέρνησης Τραμπ έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της χώρας στην περιοχή όχι διότι η Αθήνα έκανε κάτι το διαφορετικό ή προχώρησε σε διαφορετικές επιλογές αλλά διότι οι αντικειμενικές συνθήκες επικρατούν, από μόνες τους οδηγούν σε αυτή την αναβάθμιση.
Σε αυτά τα πλαίσια το αμερικανικό αίτημα αναβάθμισης της βάσης της Σούδας σε συνάρτηση με το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Ακρωτήρι αλλά και το αίτημα παραχώρησης και άλλων στρατιωτικών «διευκολύνσεων» προς τις αμερικανικές δυνάμεις στη δυτική και νοτιοδυτική Ελλάδα εκφράζουν ένα μόνο μέρος του τρόπου με τον τον οποίο οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής. Θα πρέπει κανείς να ανατρέξει και σε ορισμένες στρατιωτικού περιεχομένου εκδηλώσεις υπό τύπον ασκήσεων που πραγματοποιήθηκαν τον τελευταίο καιρό σε διάφορα σημεία του ελληνικού χώρου και που αφορούν την χρήση οπλικών συστημάτων και τεχνολογιών του ΝΑΤΟ οι οποίες χρονικά συνδέονται με την απόφαση της Άγκυρας να αγοράσει προηγμένα πυραυλικά συστήματα από τη Ρωσία.
Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Είναι και η εκφρασμένη πρόθεση των ΗΠΑ να δημιουργηθεί στην Αλεξανδρούπολη ικανού διαμετρήματος τερματικός σταθμός φόρτωσης υγροποιημένου αερίου που θα διοχετευθεί στο σύστημα των ευρωπαϊκών αγωγών αλλά και η πρόβλεψη της σχεδιαζόμενης μεταφοράς του φυσικού αερίου από την ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδας αλλά και μέσω Αλεξανδρούπολης όσον αφορά τις παρτίδες σε υγροποιημένη μορφή.
Σε αυτά τα πλαίσια θα πρέπει να προστεθεί η εμφανής διπλωματική προσπάθεια των ΗΠΑ να επιλυθούν
όσο το δυνατόν νωρίτερα γεωπολιτικού χαρακτήρα διμερείς εκκρεμότητες στα Δυτικά Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένων και των εκκρεμοτήτων μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων. Επίσης έχει καταστεί σαφές στην ελληνική πλευρά πως οι ΗΠΑ επιθυμούν τη συγκρότηση ενός άτυπου μετώπου τύπου Βίζεγκραντ στα Βαλκάνια στο οποίο συντονιστικό ρόλο αλλά με διακριτικό τρόπο θα διαδραματίζει η Αθήνα.
Εν αναμονή των εξελίξεων και κυρίως εν αναμονή των τουρκικών αντιδράσεων στις εμφανείς πλέον προθέσεις των ΗΠΑ, διπλωματικοί παρατηρητές στην Αθήνα συνιστούν «υπομονή και επιμονή» υπενθυμίζοντας πως η εκδηλωμένη πια αποσταθεροποίηση στον ευρύτερο χώρο μεταξύ Εγγύς και Μέσης Ανατολής οδηγεί αναπόφευκτα σε ανακατανομή των ρόλων που θα διαδραματίσουν την επόμενη περίοδο οι σύμμαχοι-εταίροι των ΗΠΑ στον γεωγραφικό χώρο αμέσου ελληνικού ενδιαφέροντος.
