του Κώστα Μπετινάκη
Η γεωπολιτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή ήταν από πολύ καιρό πολύπλοκη. Αλλά τώρα έχει αρχίσει να διαφαίνεται πως παρά την αποτυχία ανατροπής του νόμιμου καθεστώτος της Συρίας από την «ανίερη» συμμαχία παρανοϊκών Τακφιριστών, (Daesh, al-Qaeda, al-Nusra, ISIS – δώστε τους όποιο όνομα θέλετε), δεν έχει σταματήσει η προσπάθεια αναδιάταξης του χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Μόνο που τα νέα πολεμικά σενάρια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα, λόγω της πολιτικο-στρατιωτικής ατμόσφαιρας που έχει δημιουργηθεί.
Τώρα ο κόσμος έχει καταλάβει την εμφανή πλέον συνεργασία των Ντόναλντ Τραμπ, του Μπίμπι Νετανιάου και του νέου απόλυτου κυρίαρχου της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπα Μοχάμαντ μπιν Σαλμάν. Ενός αδίστακτου και φιλόδοξου νέου που αφού ξεκαθάρισε το εσωτερικό από τους ενδεχόμενους εχθρικά διακείμενους στα σχέδιά του, έχει αρχίσει να κάνει φανερή την παρουσία του στη διεθνή σκηνή. Με πρώτη πολιτική του ανάμειξη στην παραίτηση του πρωθυπουργού του Λιβάνου Χαρίρι.
Και το όνομά του όλο και περισσότερο θα ακούγεται στο εξής. Ήδη παροτρύνει το Ισραήλ να εισβάλει στον Λίβανο, με στόχο τους Χεσμπολά. Οι οποίοι ουσιαστικά τον κυβερνούν και η συμμετοχή τους στις εχθροπραξίες στη Συρία τους κατέστησε πλέον ετοιμοπόλεμους, από το 2006, οπότε είχαν καθηλώσει τα ισραηλινά στρατεύματα στην προηγούμενη εισβολή τους.
Το επακόλουθο του χάους που προκάλεσε ο συνεχιζόμενος (δήθεν εμφύλιος) πόλεμος στη Συρία, ενισχύει τα σχέδια του Ισραήλ για δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» πέραν των κατεχόμενων υψιπέδων του Γκολάν και προς το Βορρά.
Το επόμενο σχέδιο που καταστρώνεται είναι η πρόκληση εμφυλίου ανάμεσα στους εναπομείναντες διαφυγόντες από τη Συρία και το Ιράκ Τακφιριστές εναντίον των Χεσμπολά του Λιβάνου.
Έτσι εξηγείται η μυστική συμφωνία να επιτραπεί να διαφύγουν ανενόχλητοι οι τζιχαντιστές από την Ράκα.
Παραμένει ζωντανό το σχέδιο διαμελισμού του συριακού κράτους (με βάση εθνοτικά και θρησκευτικά κριτήρια, με πρώτους διεκδικητές τους υποστηριζόμενους από ΗΠΑ Κούρδους) κάτι που έχει προκαλέσει υπερβολική δυσφορία στην τουρκική κυβέρνηση.
Η δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν, αποτελεί όπλο εναντίον όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά του Ιράκ της Συρίας και του Ιράν όπου επίσης κατοικεί κουρδική εθνότητα.
Διότι, η πρόκληση εθνοτικής αναταραχής στο Ιράν, θα ο εξασθενήσει και θα καθιστά ευκολότερη εχθρική επίθεση εναντίον του από συνασπισμό γειτονικών δυνάμεων (και των ΗΠΑ;).
Στα σχέδια της Σαουδικής Αραβίας, είναι η εξασθένιση της ισχύος των Σιιτών στη Μέση Ανατολή.
Το μεγάλο εμπόδιο που παραμένει στον όλο σχεδιασμό, είναι η ανεπίσημη, αλλά αποτελεσματική συμμαχία Ρωσίας, Ιράν και Χεσμπολά που ανέτρεψαν τα σχέδια ανατροπής του καθεστώτος της Δαμασκού.
Με το καθεστώς Άσαντ ενδυναμωμένο και τους Ιρανούς και Χεσμπολάδες να περιφέρονται ελεύθερα στη Συρία, το Ισραήλ έχει ιδιαίτερα ενοχληθεί. Με το ενδεχόμενο επιστροφής των συριακών στρατευμάτων στο Λίβανο.
Τους Ισραηλινούς, ανησυχεί επίσης η κατάσταση στο Λίβανο επειδή παραμένει σταθερή, παρά την κρίση με την παραίτηση του πρωθυπουργού Χαρίρι που προκάλεσε η Σαουδική Αραβία.
Εκείνο όμως που ενοχλεί ιδιαίτερα την αμερικάνική διακυβέρνηση είναι πως εμφανίζεται να είναι, στην παρούσα φάση, με τη μεριά των χαμένων.
Η πολιτική εικόνα που διαμορφώνεται κάθε άλλο παρά αισιόδοξη είναι. Επειδή:
# Ο Νετανιάου αντιμετωπίζει οικονομικά σκάνδαλα και χρειάζεται κάτι συγκλονιστικό για να αποσπάσει την προσοχή στο εσωτερικό καινα επιβιώσει πολιτικά.
# Ο μπιν Σαλμάν έχει δείξει πόσο αδίσταχτος είναι με το συνεχιζόμενο βομβαρδισμό της Υεμένης, παρά τη διεθνή κατακραυγή (και του ΟΗΕ) για τις εκατόμβες των νεκρών αμάχων και της πρόκληση ασθενειών και λιμοκτονίας παιδιών λόγω του αποκλεισμού (σε παντός είδους εφόδια και φάρμακα) της φτωχότερης αραβικής χώρας. Χώρια την προσπάθεια αποκλεισμού του Κατάρ.
# Όσο για τον Τραμπ, και τους στρατηγούς εταίρους του στην κυβέρνηση των ΗΠΑ εξακολουθούν να θεωρούν την χώρα τους κυρίαρχο του παιχνιδιού και ανίκητη.
Όλα αυτά καθιστούν προφανές το αποτρόπαιο σενάριο επίθεσης εναντίον του Ιράν. Με ένα απρόοπτο (;) ενδεχόμενο τον ισραηλινό βομβαρδισμό ακόμη και με πυρηνικά όπλα. Για να εξαναγκασθεί η άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ.
Με απρόβλεπτες όμως παγκόσμιες συνέπειες.
