Το πάθος που δείχνει ο Γιώργος Φουντουλάκης για το Παραολυμπιακό Κίνημα είναι μοναδικό. Προσπαθεί όχι απλά να λύσει τα προβλήματα των αθλητών, αλλά να φέρει ολοένα και περισσότερα παιδιά στο χώρο μέσω της επιμόρφωσης και εκπαιδευτικών προγραμμάτων που «τρέχουν» οι φορείς των οποίων ηγείται. Ο πρόεδρος της Παραολυμπιακής Επιτροπής και της ΕΑΟΜ-ΑμεΑ μίλησε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και παραδέχτηκε ότι το παραολυμπιακό κίνημα τον κρατάει στη ζωή. Μίλησε για τους μεγάλους στόχους του Κινήματος, που είναι να βγουν όλα τα άτομα με αναπηρία από το σπίτι, καθώς όπως είπε χαρακτηριστικά «καλά είναι τα μετάλλια, αλλά ο αθλητισμός για τα ΑμεΑ είναι πάρα πολύ σημαντικός».
Αναφέρθηκε επίσης στα προβλήματα της ομοσπονδίας και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται. Μάλιστα τόνισε ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει ακόμα και σε κινητοποιήσεις, αν δεν εγκριθούν κάποια αιτήματα. Ο Γιώργος Φουντουλάκης ξεκαθάρισε ότι περιμένει να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις της Πολιτείας και ν` αλλάξει ο νόμος για το καταστατικό της Παραολυμπιακής Επιτροπής, ένα θέμα ηθικό, όπως είπε, για όλα τα άτομα με αναπηρία.
Μίλησε για το σχέδιο του πρότυπου Παρα-ολυμπιακού κέντρου ατόμων με αναπηρία που έχει «κολλήσει», ενώ απάντησε με σκληρή γλώσσα σε όσους θεωρούν ότι το Ολυμπιακό μετάλλιο κατακτιέται πιο δύσκολα από το Παραολυμπιακό.
Τέλος, μίλησε και για την συμβολή του ΟΠΑΠ, καθώς, όπως παραδέχτηκε, χωρίς τη βοήθειά του Οργανισμού, πολλά από αυτά που γίνονται σήμερα σε αγωνιστικό και επιμορφωτικό επίπεδο, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Η συνέντευξη του Γιώργου Φουντουλάκη στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:
-Πρόεδρε, μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, με την προβολή και τις επιτυχίες που είχαν οι Έλληνες αθλητές, οι Αθλητές με Αναπηρία έχουν γίνει δεκτοί από την κοινωνία κι έχουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα, έτσι δεν είναι;
«Σαφώς. Πιστεύω ότι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια αφορμή, μέσω της τηλεόρασης, να μπούμε στα σπίτια των Ελλήνων. Να δουν τους αθλητές με αναπηρία πως αγωνίζονται και φυσικά τους δώσαμε τη χαρά με τις επιτυχίες μας. Αποδείξαμε ότι οι Έλληνες αθλητές με αναπηρία αξίζουν τη θέση αυτή που έχουν στον κόσμο. Είμαστε 24η από 168 χώρες, παρόλο που είμαστε ένας μικρός λαός. Παράλληλα γνωρίσανε τα αθλήματά μας. Μέσα από τον αθλητισμό, άλλωστε παλεύουμε για την ισότιμη ένταξη μας στην κοινωνία. Γιατί αυτό δεν το έχουμε κατακτήσει ακόμα. Ο αθλητισμός είναι ένα μέσο για να μην μας αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη, με δυσπιστία και φυσικά να διεκδικήσουμε την ισότητά μας στην κοινωνία, τις μετακινήσεις. Το άτομο με αναπηρία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα μα τίποτα από ένα άτομο που δεν έχει κανένα πρόβλημα κι αυτό το αποδεικνύουμε μέσα από τον αθλητισμό».
-Όσον αφορά στην δραστηριότητα της ομοσπονδίας είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Η ανάπτυξη που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια φαίνεται και στις εγγραφές;
«Παρόλο που τα οικονομικά δεν μας ευνοούν, γιατί είμαστε σε πολύ κακή κατάσταση εφέτος, έχουμε προωθήσει κάποια νέα αθλήματα. Διστακτικά και διερευνητικά προσπαθούμε να αναπτυχθούμε. Δυστυχώς και κάποια αθλήματα δεν μπορούμε να τα αναπτύξουμε γιατί έχουν πάρα πολύ μεγάλο κόστος, όπως η ιστιοπλοΐα και η ιππασία. Παρόλα αυτά προσπαθούμε να αναπτύξουμε κάποια αθλήματα και να δούμε πόση ζήτηση έχουν».
-Τα οικονομικά της χώρας δεν είναι καλά, αλλά παρόλα αυτά εσείς σχεδόν κάθε εβδομάδα στέλνετε αθλητές στο εξωτερικό. Πως τα καταφέρνετε και πόσο δύσκολο είναι;
«Ο προϋπολογισμός που μας δίνει το κράτος είναι πάρα πολύ χαμηλός, σε σχέση με πριν την κρίση. Προσωπικά δείχνω κατανόηση, έως ένα βαθμό. Δεν είναι εύκολο να ζητήσεις γενναίες επιχορηγήσεις για να καλύψεις πλήρως τις ανάγκες σου. Επίσης δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς, όταν βλέπεις στην κοινωνία δίπλα σου, εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι να είναι άνεργοι. Γι αυτό κι εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε το κόστος χαμηλό και το έχουμε πετύχει με τη βοήθεια των χορηγών μας».
-Πόσο σημαντική είναι η βοήθεια του ΟΠΑΠ στο Παραολυμπιακό κίνημα;
«Η παρουσία του ΟΠΑΠ για μας είναι καταλυτική. Αν δεν την είχαμε μπορώ να σας πω ότι αυτή την στιγμή θα δίναμε μόνο συνεντεύξεις. Διότι εφέτος με τα Παγκόσμια πρωταθλήματα που ήταν και είναι εκτός Ευρώπης, καταλαβαίνετε ότι δεν θα μπορούσαμε να πάμε. Έχω μια φιλοσοφία και λέω ότι πρέπει να κρατηθούμε σε ένα επίπεδο καλό. Γιατί όταν θα περάσει η κρίση, που κάποια στιγμή θα περάσει όπως όλες οι κρίσεις, θα μπορέσει να μας βρει ετοιμοπόλεμους και οργανωμένους. Αυτή την στιγμή είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την ανάπτυξη που έχουμε και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους μας τους χορηγούς».
-Έχετε δηλώσει ότι το παραολυμπιακό κίνημα «πονάει» από την μη επιχορήγηση των σωματείων…
«Αυτό είναι που με πονάει και με στεναχωρεί. Αυτό είναι πολύ άσχημο για μας και δημιουργεί πολλά προβλήματα. Μπορεί ακόμη να αναστείλουμε και εκδηλώσεις. Τα λειτουργικά έξοδα του κάθε σωματείου είναι πολλά. Εχω αποστείλει μια επιστολή στον Πρωθυπουργό και περιμένω να κλείσω ένα ραντεβού. Νομίζω ότι πρέπει να μας δει. Έχει δει όλους τους φορείς των ατόμων με αναπηρία, εκτός από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και την Εθνική Ομοσπονδία ΑμεΑ. Το κόστος είναι 120.000 ευρώ. Θεωρώ ότι το ποσό είναι αστείο και θα το μοιραστούν 68 σωματεία».
-Τα σωματεία έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμα ένα πρόβλημα, με τις συμβάσεις των προπονητών. Το οποίο είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι» για σας…
«Πως θα κάνω σύμβαση σε έναν προπονητή; Έχουμε πολλούς προπονητές που με το μεράκι τους βοηθάνε δωρεάν. Πως θα κάνω σύμβαση και χωρίς να με χρηματοδοτεί; Εξήγησα στον υφυπουργό Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη, ότι σε όλες τις ομοσπονδίες τα σωματεία πληρώνουν την ομοσπονδία, τη συμμετοχή τους στα πρωταθλήματα, τις μετακινήσεις τους και τις διαμονές. Εμείς, ως ΕΑΟΜ-ΑμεΑ, τα πληρώνουμε όλα. Τα σωματεία δεν επιβαρύνονται. Το σωματείο, λοιπόν, δεν πρέπει να έχει ένα μικρό ποσό, να πληρώνει τον προπονητή του; Μιλάμε για ένα αστείο ποσό. Αυτό το πράγμα, ειλικρινά, αν και είμαι ήπιος άνθρωπος δηλώνω: πως αν η Πολιτεία δεν σκύψει από πάνω μας και δεν τηρήσει τα ωραία λόγια που μας έλεγαν όλοι στη Βουλή, μόλις γυρίσαμε από την Βραζιλία, θα κάνω Πανελλαδική κινητοποίηση. Θα κάνουμε συλλαλητήριο, γιατί είμαστε αδικημένοι. Πρέπει να καταλάβει η Πολιτεία ότι εμείς είμαστε μια πολυομοσπονδία με 18 αθλήματα. Σέβομαι τα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο αθλητισμός είναι η ζωή μας. Ο αθλητισμός για τα άτομα με αναπηρία είναι πάρα πολύ σημαντικός. Σημαίνει ένταξη στην κοινωνία, σημαίνει ότι θα βγουν από το σπίτι και νομίζω ότι αξίζουμε μια καλύτερη μεταχείριση. Δεν θέλουμε υπέρογκα πράγματα. Σεβόμαστε την κρίση και τα χρήματα του κράτους και τα χειριζόμαστε με μεγάλη προσοχή».
-Ακόμα ένα θέμα που είχατε θέσει στη Βουλή είναι το καταστατικό της Παραολυμπιακής Επιτροπής που δεν σας αφήνουν να ψηφίσετε από μόνοι σας τα μέλη. Υπάρχει κάποια εξέλιξη;
«Είναι μια παραφωνία καραμπινάτη. Δεν μπορεί η πλειοψηφία της παραολυμπιακής επιτροπής να ορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό. Μας προσβάλλει πρώτα. Όπως η Ολυμπιακή Επιτροπή εκλέγεται από τις ομοσπονδίες, το ίδιο απαιτούμε να γίνει και στην Παραολυμπιακή επιτροπή. Το θέμα είναι ηθικό με μας. Είμαστε άτομα με αναπηρία, αλλά το μυαλό μας, λειτουργεί και με το παραπάνω. Πρέπει να μας δώσουν το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης και αυτοδιοίκησης. Το αστείο παλιά ήταν ότι τα μέλη της Παραολυμπιακής Επιτροπής δεν άλλαζαν μόνο όταν άλλαζε η κυβέρνηση, αλλά όταν άλλαζε και ο υπουργός του ίδιου κόμματος. Ο κ. Βασιλειάδης πριν δύο μήνες υποσχέθηκε ότι θα περάσει. Δεν έγινε για λόγους που δεν έχω καταλάβει καλά και δεν γνωρίζω. Προχθές μου είπε ότι θα το φέρει σύντομα στη Βουλή και το θεωρεί δίκαιο. Ελπίζω ο κ. Βασιλειάδης να τηρήσει αυτό που είπε. Πιστεύω ότι αν δεν τηρηθεί θα εκτεθεί και αυτός και η κυβέρνηση. Που το έχει στον προγραμματισμό του τομέα αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το θέμα. Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Βασιλειάδης θα το κάνει γιατί είναι σοβαρός».
-Στους τελευταίους δύο παραολυμπιακούς Αγώνες οι επιτυχίες είναι πάρα πολλές. Τι μπορούμε να περιμένουμε ενόψει Τόκιο;
«Στο Λονδίνο είχαμε πάρει 12 μετάλλια και στο Ρίο 13 εκ των οποίων 5 χρυσά. Τώρα στην Ιαπωνία, μέσω του προγραμματισμού που έχουμε κάνει, μπορώ να πω ότι έχουμε ενθαρρυντικά μηνύματα. Έχουν μπει νέοι αθλητές. Θα πάμε καλά και θα φέρουμε διακρίσεις. Δεν το συζητάω καν ότι δεν θα φέρουμε διακρίσεις».
-Υπάρχουν κάποιοι πικρόχολοι που αναφέρουν ότι είναι πιο εύκολο να κατακτήσεις ένα Παραολυμπιακό μετάλλιο, παρά ένα Ολυμπιακό. Θα θέλαμε το σχόλιο σας…
«Αυτοί που έβγαλαν τέτοια χολή είναι τελείως, μα τελείως άσχετοι. Κάποτε το είχε πει κι ένας Ολυμπιονίκης, αλλά επειδή ήμουν πολύ επικριτικός απέναντί του, μετά με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν το εννοούσε έτσι. Μπορεί, όντως, να μην το εννοούσε, αλλά όταν βγαίνεις δημόσια πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Ακούστε να σας πω για να ενημερωθούν όσοι δεν γνωρίζουν και να κλείσουν τα αυτιά τους σε όσους συνειδητά ή ασυνείδητα πολεμούν το χώρο μας δημιουργώντας εντυπώσεις. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες συμμετέχουν 4.000-5.000 αθλητές. Θα μπορούσαν βέβαια, όπως και στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο αριθμός αυτός να είναι διπλάσιος ή και τριπλάσιος. Όμως λόγω της ιδιαιτερότητας των αθλημάτων μας, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό στην πράξη, αφού οι Αγώνες θα έπρεπε να διαρκούν 1-2 μήνες. Έτσι κάποια αθλήματα έχουν περισσότερο κι άλλα λιγότερο κόσμο, ανάλογα πάντα με τις κατηγορίες και το βαθμό αναπηρίας. Σε πολλά αγωνίσματα, όλων σχεδόν των αθλημάτων, οι αθλητές καλούνται να περάσουν από προκριματικές φάσεις ώστε να εξασφαλίσουν την πρόκρισή τους σε τελικούς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κατάκτηση ενός Παραολυμπιακού μεταλλίου έχει μεγάλο ή πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Εάν μας χάριζαν μετάλλια σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, όλοι θα πηγαίναμε να πάρουμε από ένα. Αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ένας αθλητής, προετοιμάζεται τέσσερα χρόνια για να μπορέσει να βρεθεί εκεί. Πόνος, αγωνία, ιδρώτας, ταξίδια, αγώνες και αμέτρητες προπονήσεις απαιτούνται ώστε ένας αθλητής ή μία αθλήτρια να πετύχει το στόχο της πρόκρισης για το μεγάλο γεγονός της τετραετίας. Εκεί, ανάλογα το πόσο έτοιμος είναι ή και πόσο τυχερός είναι, διεκδικεί ένα μετάλλιο. Ένα μετάλλιο, η αξία του οποίου είναι η ίδια σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες».
-Ο πρόεδρος της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής Άντριου Πάρσονς είναι κουμπάρος σας. Αυτό μπορεί να έχει θετικά οφέλη για την Ελλάδα;
«Ήταν αντιπρόεδρος της Παραολυμπιακής Επιτροπής, τον γνωρίζω πολλά χρόνια και είχα μεγάλη χαρά και την τιμή, να βαφτίσει, μαζί με δύο άλλους φίλους, την κόρη μου στην Κρήτη. Δεν σας κρύβω ότι τον στήριξα στις εκλογές. Είναι ένας άνθρωπος νέος και έχει όραμα για το παγκόσμιο Παραολυμπιακό κίνημα. Θα είμαι πάντα κοντά του να τον βοηθάω με την εμπειρία μου, σε ό,τι μου ζητήσει. Μάλιστα στην ετήσια εκδήλωση που θα κάνουμε φέτος, θα έρθει στην Ελλάδα. Εξέφρασε επίσης το ενδιαφέρον του να μιλήσει με τον υπουργό και να κάνει και μια συνάντηση με τα ανώτερα στελέχη του ΟΠΑΠ για να τους ευχαριστήσει. Είναι καλό να έχεις στο πλευρό σου τον άνθρωπο που έχει στα χέρια του ολόκληρο το Παραολυμπιακό κίνημα. Εμείς δεν θέλουμε χατίρια. Θέλουμε απλά να βοηθηθεί η δουλειά που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να έχει απήχηση στο ευρύ κοινό και ως εκ τούτου το Παραολυμπιακό Κίνημα να πάρει τη θέση που πρέπει -κι επιβάλλεται- στην κοινή γνώμη και την ελληνική κοινωνία. Υπάρχει επίσης το πρόγραμμα με τους πρόσφυγες που μπορεί να μας βοηθήσει. Πηγαίνουμε στα κέντρα και προσπαθούμε να βρούμε όλα τα άτομα με αναπηρία και έχουμε σαν στόχο να τα βοηθήσουμε να συμμετάσχουν στα πρωταθλήματά μας και γενικότερα να αθλούνται. Έχουμε κάνει εξαιρετική δουλειά και μας έχουν συγχαρεί από το γραφείο της ύπατης αρμοστείας στην Αθήνα και τον απερχόμενο πρόεδρο. Είμαστε η μοναδική χώρα που έχει εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα για τους πρόσφυγες. Επομένως όταν παράγεις έργο, ο πρόεδρος μπορεί να κάνει κάποια αιτήματά σου δεκτά. Πόσο μάλλον ο Πάρσονς, που είναι και φίλος μας. Νομίζω ότι η παρουσία του Άντριου στην ηγεσία της IPC θα βοηθήσει λίγο περισσότερο τον καθημερινό μας αγώνα κι ως εκ τούτου και τον ελληνικό αθλητισμό των ΑμεΑ».
-Όσοι σας γνωρίζουν, ξέρουν ότι δίνετε τη ψυχή σας για τον αθλητισμό των ΑμεΑ, αλλά και τα δικαιώματά τους. Ποιες είναι οι ενέργειες που έχετε κάνει για να έρθει ο κόσμος στα γήπεδα και να γνωρίσει από κοντά τους αθλητές με αναπηρία;
«Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει πολλές επισκέψεις σε σχολεία. Ειδικά στις 3 Δεκεμβρίου που είναι η Παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία, έχουμε πάρα πολλές προτάσεις από σχολεία, τα οποία επιθυμούν να στηρίξουμε την εκδήλωση τους, με την παρουσία αθλητών μας. Πηγαίνουμε στα σχολεία και τα παιδιά νιώθουν μεγάλη χαρά. Μάλιστα πολλά παιδιά παίζουν και τα αθλήματα μας, όπως το Μπότσια, γκολμπολ. Μας έχει εκπλήξει ευχάριστα, ότι πάρα πολλά παιδιά πλέον γνωρίζουν τα αθλήματά μας, αλλά και τους πρωταγωνιστές αυτών. Δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να το κάνουμε στην περιφέρεια».
-Για το 2018 ποιοι είναι οι άμεσοι στόχοι σας για το κίνημα;
«Επειδή είπατε για την προσφορά μου. Αν κάποιος αγαπάει κάτι προσπαθεί να το κάνει τέλεια γιατί τον ευχαριστεί. Αφιερώνω πάρα πολλές ώρες και πολλές φορές αδικώ το παιδί μου και τη σύζυγό μου. Η ενασχόλησή μου όμως με την ΕΠΕ και την ΕΑΟΜ-ΑμεΑ με κρατάει στη ζωή. Γι αυτό προσπαθώ να λύσω περισσότερο τα προβλήματα, μαζί με τη βοήθεια των συνεργατών μου, που είναι πάρα πολύ άξιοι. Στόχος μας το 2018 είναι να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερες συμμετοχές στις διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις. Από εκεί και πέρα έχουμε κάνει μια επιτροπή, που θα επισκεφτεί ειδικά σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Να έρθουν σε επαφή με οικογένειες που έχουν άτομα με αναπηρία και δεν τα ωθούν στον αθλητισμό. Καμιά φορά στεναχωριέμαι και εκνευρίζομαι. Δεν γίνεται ένας πατέρας που έχει ένα παιδί ανάπηρο να μην το βγάζει έξω από το σπίτι. Ισα ισα που θα δώσει στο παιδί μεγάλη χαρά. Γι αυτό θα παρακαλέσω όλους τους γονείς που έχουν άτομα με αναπηρία να μας τηλεφωνήσουν. Γιατί καλά είναι τα μετάλλια, αλλά η συμμετοχή μετράει εξίσου. Στόχος μας είναι να βγάλουμε όλα τα παιδιά από το σπίτι. Η άθληση είναι πάρα πολύ καλή για όλους και ιδιαίτερα για εμάς. Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος».
-Τέλος, είχατε δηλώσει ότι είστε κοντά στο να φτιάξετε ένα πρότυπο αθλητικό κέντρο για αθλητές με αναπηρία. Που βρίσκεται αυτό το σχέδιο;
«Είχε γίνει μια ανακοίνωση από την Νομαρχία και την κα Δούρου για το αθλητικό κέντρο, υπήρχαν και τα λεφτά. Γνωρίζω ότι η κα Δούρου είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον και μας έχει βοηθήσει πολλές φορές. Μετά από κάποιες προσπάθειες βρέθηκε ένα οικόπεδο, αλλά κάπου έχει κολλήσει. Η Περιφέρεια θα πρέπει να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να ξεκολλήσει το θέμα και να ξεκινήσουν απ` αύριο κιόλας τα έργα. Είναι ένα όνειρο για μας να υπάρχει ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο, όπου θα γυμνάζονται οι αθλητές με αναπηρία. Θα λύσει πάρα πολλά προβλήματα και από οικονομικής πλευράς. Έχει κολλήσει το θέμα και είμαι απογοητευμένος. Αν δεν γίνει θα είναι δυσάρεστη εξέλιξη για εμάς, ειδικά από τη στιγμή που μπορούμε να βρούμε 30-35 εκατ. ευρώ μέσω ΕΣΠΑ. Επίσης αυτό το έργο θα φέρει και ξένους αθλητές και θα έχει ανταποδοτικά οφέλη. Θα είναι μια πραγματική διαφήμιση για τη χώρα μας. Εύχομαι να λυθεί το πρόβλημα που υπάρχει».
