Μια νέα μελέτη από το πανεπιστήμιο Drexel βρήκε ότι η ανωνυμία του διαδικτύου είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους άνδρες με ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης , οι οποίοι συχνά καταφεύγουν σε διαδικτυακά forum για υποστήριξη.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα άτομα που έχουν επιβιώσει από σεξουαλική κακοποίηση αναζητούν καθοδήγηση και υποστήριξη σε διαδικτυακά forum ενδεχομένως γιατί νιώθουν άνετα με τη δυνατότητα ανωνυμίας που τους παρέχεται και τους επιτρέπει χωρίς να εκτεθούν να μιλήσουν ανοιχτά για την εμπειρία τους και να ζητήσουν βοήθεια.
Είναι ευρέως γνωστό ότι περισσότεροι από τους μισούς επιζήσαντες από σεξουαλική κακοποίηση δεν το αναφέρουν στις αρχές και δε ζητούν βοήθεια. Ενώ υπάρχουν πολλές θεωρίες αναφορικά με το στιγματισμό που δέχεται το θύμα σεξουαλικής κακοποίησης όταν αποφασίζει να μιλήσει, πολλοί εδικοί υποστηρίζουν ότι το να μιλήσει κανείς δημόσια για την τραυματική αυτή εμπειρία είναι σημαντικό μέρος της διαδικασίας επούλωσης.
Η ερευνητική ομάδα απαρτιζόταν από επιστήμονες διαφόρων ινστιτούτων οι οποίοι προσπάθησαν να κατανοήσουν πως τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αλληλεπιδρούν σε έναν διαδικτυακό χώρο που τους επιτρέπει να κρύψουν την ταυτότητά τους. Βρήκαν ότι τα άτομα αυτά αναζητούσαν βοήθεια τόσο υπό τη μορφή συναισθηματικής υποστήριξης, όσο και υπό τη μορφή πληροφοριών, σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, για πρώτη φορά. Επιπρόσθετα οι άνδρες βρέθηκε ότι είναι πιο πιθανό να αποκαλύψουν ότι έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, εάν μπορούν να μιλήσουν με τρόπο που να μην τους συνδέσει με τη διαδικτυακή τους ταυτότητα ή το πραγματικό τους όνομα.
Το να μιλήσει κανείς για τις εμπειρίες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις, καθώς και να αναζητήσει βοήθεια, είναι ανάγκες θεμελιώδεις που συχνά δεν καλύπτονται στην περίπτωση των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης. Η ανωνυμία του διαδικτύου λοιπόν φαίνεται πως δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα στα άτομα αυτά να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Οι ερευνητές ανέλυσαν 200 αναρτήσεις που επιλέχτηκαν με τυχαίο τρόπο από ένα σύνολο που ξεπερνούσε τις 2000, όπου υπήρχε ισότιμη αντιπροσώπευση κι αυτών που επέλεγαν ψευδώνυμα και αυτών που έκαναν λογαριασμό για μια μόνο φορά και μετά τον ακύρωναν έτσι ώστε να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την ανωνυμία τους.
Ένα από τα βασικά ευρήματα της μελέτης ήταν ότι οι άνδρες που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ήταν πιο πιθανό σε σύγκριση με τις γυναίκες να χρησιμοποιήσουν λογαριασμούς της μια φοράς για να πουν την ιστορία τους και να ζητήσουν υποστήριξη. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο σημαντικό γι αυτούς να ενισχύσουν την απόκρυψη της πραγματικής τους ταυτότητας. Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι οι διάφορες ιδεολογίες περί αρρενωπότητας, οι κυρίαρχες νόρμες και οι ρόλοι του φύλου, παίζουν το ρόλο τους στην αποθάρρυνση των ανδρών να ζητήσουν βοήθεια. Το εύρημα αυτό λοιπόν υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο τη σημασία της ανωνυμίας και το πώς μπορεί να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να μιλήσουν για αυτό που τους βασανίζει και να ζητήσουν βοήθεια. Επίσης βρέθηκε ότι αυτοί που επέλεγαν να ενισχύσουν την ανωνυμία τους με τους λογαριασμούς μιας χρήσης, ήταν πολύ πιθανό να το έκαναν για να νιώσουν την ασφάλεια που χρειάζονταν για να μιλήσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους σχετικά με την κακοποίηση. Φυσικά πολλά από τα άτομα αυτά ζητούν άμεσα βοήθεια και υποστήριξη και αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο τα διαδικτυακά forums οφείλουν να βελτιωθούν.
Πολλοί από τους χρήστες που μελετήθηκαν είναι πολύ πιθανό να ζύγισαν τα υπέρ και τα κατά ενός λογαριασμού μιας χρήσεως. Από τη μια δίνει ένα υψηλότερο επίπεδο ανωνυμίας, από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος η ιστορία που αναφέρεται να μη γίνει πιστευτή ή να μη λάβει την επιθυμητή υποστήριξη που θα λάμβανε ένας αναγνωρίσιμος λογαριασμός. Ένας αναγνωρίσιμος λογαριασμός με ψευδώνυμο θεωρείται πιο φερέγγυος, αλλά υπάρχει ο φόβος να αποκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα. Μπορεί να υπάρχουν σκέψεις και διλήμματα, αλλά σε κάθε περίπτωση τα άτομα βρίσκουν ένα χώρο όπου μπορούν
να αποκαλύψουν ευαίσθητες πληροφορίες και να ελπίζουν ότι θα λάβουν υποστήριξη.
Πολλά από τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού αποκρύπτονται όχι μόνο από τις αρχές, αλλά και από τις οικογένειες, του φίλους, ή τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, εξαιτίας του φόβου του στιγματισμού. Αυτοί οι ιστότοποι, λοιπόν, δίνουν τη δυνατότητα σε αυτά τα άτομα, που διαφορετικά θα παρέμεναν σιωπηλά, να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί και να ζητήσουν υποστήριξη.
Πηγή: medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
