Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Τούρκοι και άλλοι πολιτικοί εκφράζουν την υποστήριξή τους στους «μετριοπαθείς αντικαθεστωτικούς αντάρτες, οι οποίοι μάχονται για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ». Ποιοι είναι όμως στην πραγματικότητα αυτοί που υποστηρίζουν με τόσο σθένος τα συστημικά Μέσα Πληροφόρησης;
Και τι υποστηρίζει ο εξαιρετικός Βρετανός δημοσιογράφος που ζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια από κοντά τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή;
Δυτικοί πολιτικοί, «ειδικοί» και δημοσιογράφοι θα πρέπει πλέον να «επανεκκινήσουν» τις ιστορίες τους μέσα στις επόμενες ημέρες, από την ώρα που τα στρατεύματα του Μπασάρ αλ Άσαντ πήραν πάλι στον έλεγχό τους το ανατολικό Χαλέπι. Θα μάθουμε όλοι πως οι 250.000 «παγιδευμένοι πολίτες» στην πόλη δεν μπορούσαν να διαφύγουν όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις και τα ρωσικά μαχητικά βομβάρδιζαν το ανατολικό τμήμα της πόλης.
Θα μάθουμε περισσότερα για τους «επαναστάτες» τους οποίους υποστηρίζουμε εμείς στη Δύση –Αμερικάνοι, Βρετανοί και εκείνοι οι σύμμαχοί μας – που αποκεφαλίζουν ανθρώπους στις χώρες του Κόλπου.
Να μην ξεχνάμε ότι σ΄αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι της al-Qaeda (αλλιώς Jabhat al-Nusra, αλλιώς Jabhat Fateh al-Sham), όλοι εκείνοι «οι μάγκες», όπως τους αποκαλούσε ο George W. Bush που διέπραξαν τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στη νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον και Πενσιλβανία, την 11η Σεπτεμβρίου –θυμάστε τον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας;».
Θυμάστε τους «δαίμονες» της al-Qaeda;
Θυμάστε τις προειδοποιήσεις από τις αγαπητές δυνάμεις των πρακτόρων ασφαλείας του Ηνωμένου Βασιλείου ότι η al-Qaeda είναι σε θέση να κάνει τρομοκρατικά πλήγματα ακόμη και στο Λονδίνο;
Όχι όσο οι «επαναστάτες» συμπεριλαμβανομένων εκείνων της al-Qaeda, που «ηρωικά υπερασπίζονταν το ανατολικό Χαλέπι», επειδή κυκλοφορούσαν τα δημοσιεύματα με ηρωικές ιστορίες υπερασπιστών της δημοκρατίας που απέκρουαν τις επιθέσεις από τους ‘’κακούς’’ και άλλες ιστορίες που θύμιζαν τα όπλα μαζικής καταστροφής.
Πίσω στις ημέρες του Σαντάμ Χουσεΐν –όταν λίγοι από εμάς αμφισβητούσαν την παράνομη εισβολή στο Ιράκ και υποστήριζαν πως θα οδηγήσει σε καταστροφή και ανείπωτες δυστυχίες και ότι οι Τόνι Μπλερ και Τζορτζ Μπους μας κατήγγειλαν ως υπερασπιστές του καθεστώτος Σαντάμ. Και υπενθύμιζαν ότι ο Σαντάμ ήταν ένας από τους τρεις πυλώνες του «Διαβολικού Άξονα».
Την ίδια συνταγή ακολούθησαν και πάλι στην συριακή τραγωδία. Μάλιστα, ο Μπασάρ αλ-Άσαντ κατέστρεψε μεγάλα τμήματα από τις πόλεις της χώρας του, πολεμώντας εκείνους πού ήθελαν την ανατροπή του καθεστώτος του.
Μάλιστα, το καθεστώς του είναι αμαρτωλό και κατηγορείται για βασανιστήρια, μυστικές φυλακές και είναι υπεύθυνος για το θάνατο αμάχων. Αλλά θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τους Σύρους αλήτες αντάρτες που επικαλούμενοι την ανατροπή του καθεστώτος προχωρούσαν σε εθνοκάθαρση.
Ναι, θα πρέπει να φοβόμαστε για τις ζωές των γιατρών που με κουράγιο νοσηλεύουν τους πολίτες στο ανατολικό Χαλέπι, αλλά και για τη ζωή εκείνων που εμποδίστηκαν να περάσουν στις κυβερνητικές γραμμές. Και να θυμόμαστε την αναφορά του ΟΗΕ που περιέγραφε την τύχη 82 πολιτών που «σφαγιάσθηκαν» στα σπίτια τους τις περασμένες 24 ώρες.
Αλλά θα πρέπει να πούμε και μια άλλη αλήθεια: Πολλοί από τους «επαναστάτες» που υποστηρίζει η Δύση- την δράση των οποίων εξήρε η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, ως «άγριους μαχητές στη Μέση ανατολή», στην συνάντησή της με – εκείνους που αποκεφαλίζουν – αξιωματούχους χωρών του Κόλπου.
Εμείς οι ίδιοι που χαρακτηρίζουμε φρικιαστικούς τους οπαδούς του ΙSIS που πολιορκούμε στη Μοσούλη (περίπτωση παρόμοια με το Χαλέπι) αγνοούμε την συμπεριφορά των ανταρτών στο Χαλέπι.
Μόλις πριν μερικές εβδομάδες, πήρα συνέντευξη από μια από τις πρώτες οικογένειες που είχε εγκαταλείψει το ανατολικό Χαλέπι κατά την διάρκεια κατάπαυσης του πυρός.
Ο πατέρας είχε μόλις πληροφορηθεί πως ο αδελφός του επρόκειτο να εκτελεσθεί από τους αντάρτες, επειδή ο ίδιος μαζί με τη γυναίκα του και τον γιό του διέφυγαν από την πρώτη γραμμή. Κατηγόρησε ακόμη τους επαναστάτες επειδή έκλεισαν τα σχολεία και είχαν βάλει όπλα δίπλα στα νοσοκομεία. Χωρίς να είναι βαλτός από το καθεστώς. Μάλιστα είχε βρει να πει καλά λόγια για τον ISIS, όταν είχαν δείξει καλή συμπεριφορά, τις πρώτες ημέρες της πολιορκίας.
Τον ίδιο καιρό Σύροι στρατιώτες σε προσωπικές συνομιλίες μαζί τους εξέφραζαν την πεποίθηση ότι οι αμερικάνοι θα αφήσουν τον ISIS να εγκαταλείψει τη Μοσούλη, προκειμένου να συνεχίσουν να πολεμούν το συριακό καθεστώς αλλού. Αμερικάνος στρατηγός μάλιστα, εξέφρασε φόβους μήπως οι Σιίτες μαχητές εμποδίσουν τον ISIS να φτάσει μέσω των συνόρων στη Συρία.
Έτσι ακριβώς έγινε. Με τρεις φάλαγγες φορτηγών γεμάτων με ένοπλους – πρόθυμους να αυτοκτονήσουν – οπαδoύς του ISIS, διέσχισαν την έρημο από τη Μοσούλη και πέρασαν μέσω Raqqa και Deir ez-Zour από το Ιράκ για να καταλάβουν και πάλι την όμορφη πόλη Παλμύρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η οπισθοδρόμηση που συμβαίνει με την Παλμύρα, αντιπροσωπεύει τόσο για τον συριακό στρατό όσο και τους Ρώσους συμβολική παρά ουσιαστική στρατιωτική σημασία. Σύροι αξιωματικοί μου έλεγαν στις αρχές του χρόνου πως δεν θα επέτρεπαν να επιστρέψει το ISIS στην Παλμύρα επειδή υπήρχε ρωσική στρατιωτική βάση στην πόλη. Κι είχαν πετάξει ρωσικά αεροπλάνα για να γιορτάσουν πάνω από τα ρωμαϊκά ερείπια την απελευθέρωση της πόλης.
Τι συνέβη λοιπόν; Μάλλον οι Σύροι στρατιωτικοί δεν διέθεταν δυνάμεις για να υπερασπισθούν την Παλμύρα, ενώ προωθούνταν στο ανατολικό Χαλέπι. Θα πρέπει να ανακαταλάβουν και πάλι σύντομα την Παλμύρα.
Αλλά για τον Μπασάρ αλ-Άσαντ το τέλος της πολιορκίας στο Χαλέπι σημαίνει ότι Isis, al-Nusra, al-Qaeda και όλες οι ομάδες των Σαλαφιστών δεν θα διαθέτουν κάποια βάση καθώς έχουν ξεκαθαρίσει οι μεγάλες πόλεις στη Συρία, μετά τη Δαμασκό, τη Χομς τη Χάμα και το Χαλέπι.
Πίσω πάλι στο Χαλέπι. Οι γνωστές και πλέον κουρασμένες πολιτικές και δημοσιογραφικές φωνές χρειάζεται να φρεσκαρισθούν. Τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και μερικές ημέρες. Μετά από πολύμηνες επιθέσεις εναντίον του συριακού καθεστώτος οι ανθρωπιστικές οργανώσεις – οσμίζοντας την ήττα των ανταρτών άρχισαν πριν λίγες ημέρες να τους επικρίνουν.
Για παράδειγμα η Ανώτατη Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ την περασμένη εβδομάδα στην καθιερωμένη –και πλήρως κατανοητή- αναφορά της εξέφραζε φόβους για την τύχη του άμαχου πληθυσμού στο ανατολικό Χαλέπι και το ιατρικό προσωπικό καθώς και τους «εκατοντάδες αγνοούμενους» που προσπάθησαν να περάσουν την γραμμή αντιπαράθεσης και άλλες ανησυχίες.
«Την περασμένες δύο εβδομάδες το Μέτωπο Fatah al-Sham (με άλλα λόγια η al-Qaeda) και το τάγμα Abu Amara έχουν σκοτώσει άγνωστο αριθμό αμάχων που τους είχαν ζητήσει να εγκαταλείψουν τις γειτονιές τους για να σωθούν αθώες ζωές».
«Υπάρχουν ακόμη πληροφορίες πως από τις 30 Νοεμβρίου ως την 1η Δεκεμβρίου ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης πυροβόλησαν εναντίον αμάχων που προσπαθούσαν να διαφύγουν». Ακόμη στην αναφορά περιγράφεται πως «επιθέσεις σημειώθηκαν αδιακρίτως σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και δυτικές περιοχές ελεγχόμενες από τις κυβερνητικές δυνάμεις καθώς και στις κατεχόμενες από τους «αντάρτες», στο ανατολικό Χαλέπι».
Υποψιάζομαι πως θ΄ ακούσουμε περισσότερες παρόμοιες καταγγελίες τις επόμενες ημέρες. Τον επόμενο μήνα, θα διαβάζουμε επίσης ένα βιβλίο με φρικιαστικό περιεχόμενο, το «Merchants of Men» (Έμποροι Ανδρών) της Ιταλίδας δημοσιογράφου Loretta Napoleoni, για τη χρηματοδότηση του πολέμου στη Συρία.
Το βιβλίο καταγράφει απαγωγές για λύτρα τόσο από τις κυβερνητικές αλλά και τις ανταρτικές δυνάμεις αλλά έχει σκληρές επικρίσεις και για το επάγγελμα των δημοσιογράφων.
Φυσικά, οι πολιτικοί ταγοί μας –το ίδιο με τους επαναστάτες- ανταλλάσσουν τα θύματά τους με χρήματα. Το ίδιο με τη ντροπή του Brexit, η Μέι και οι μπουφόνοι υπουργοί της υπάκουσαν στους σουνίτες αυτοκράτορες που δέχτηκαν να χρηματοδοτούνται οι τζιχαντιστές στη Συρία με την ελπίδα να κερδίσουν δισεκατομμύρια λίρες στην χρηματοδότηση της μετα- Brexit εποχής με πωλήσεις όπλων στις χώρες του Κόλπου.
Σε λίγο στο βρετανικό Κοινοβούλιο θα συζητηθεί η απόγνωση των γιατρών, των νοσοκόμων των τραυματισμένων παιδιών και των πολιτών στο Χαλέπι και άλλων περιοχών της Συρία.
Η γκροτέσκα συμπεριφορά των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου αποτελεί διαβεβαίωση πως ούτε οι Σύροι ούτε οι Ρώσοι θα δώσουν σημασία στον οικτρό μας θρήνο. Και αυτό αποτελεί μέρος της ιστορίας.
(*) Ο Ρόμπερτ Φισκ, είναι εδώ και πολλά χρόνια ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας (τώρα μόνο ιστοσελίδας) “The Independent” στη Μέση Ανατολή.
