«Στους καιρούς της αστάθειας», κατά τον Άλαν Γκρίνσπαν οι Έλληνες αναζητούν τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, που όπως έχει αποδείξει η ιστορία δεν είναι άλλη από τη… χρυσή λίρα.
Τα χρυσά νομίσματα όμως και όχι μόνο οι λίρες γίνονται τις τελευταίες ημέρες ανάρπαστα σε όλη την Ευρώπη. Στις πλέον ανεπτυγμένες χώρες της γηραιάς ηπείρου αναζητούν με πρωτοφανές πάθος, χρυσά νομίσματα του παρελθόντος. Εκτός από τις λίρες της Αγγλίας -τις πλέον δημοφιλείς στην Ελλάδα, ανάρπαστα γίνονται τα χρυσά Λουδοβίκεια και γενικώς τα συναλλακτικά μέσα του 19ου αιώνα.
Στην Ελλάδα, πάντως, οι λίρες όχι μόνο βγήκαν από τα σεντούκια και ξαναμετρήθηκαν, αλλά αποτελούν ένα «θήραμα» πρώτης τάξεως, όταν τουλάχιστον το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση των κόπων μιας ζωής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της τράπεζας της Ελλάδας τις τελευταίες ημέρες έχουν πουληθεί χρυσές λίρες αξίας 2 με 2,5 εκατ. ευρώ, τα οποία βεβαίως αυτή την κρίσιμη στιγμή αφαιρέθηκαν από το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Ουσιαστικά, έχουν πουληθεί από 10.500 μέχρι 13.500 χρυσές λίρες μέσω πάντα της κεντρικής τράπεζας, ενώ απροσδιόριστος παραμένει ο αριθμός των χρυσών λιρών, που διακινούνται από ιδιώτες, δηλ. στη μαύρη αγορά. Η τιμή αγοράς μιας χρυσής λίρας ήταν ίση με 157,81 ευρώ και η τιμή πώλησης με 176,03 ευρώ, αλλά οι ισοτιμίες αυτές είναι ευμετάβλητες.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η εξασφάλιση ενός αριθμού χρυσών λιρών δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την εξασφάλιση κάποιων αποταμιεύσεων. Μπορεί να αποδειχθεί χρυσοφόρος επένδυση εάν η τιμή του χρυσού διεθνώς συνεχίσει να ανεβαίνει με τους ρυθμούς που καταγράφει τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα εφέτος.
Σύμφωνα με υπαλλήλους της Τράπεζας της Ελλάδος, ο πυρετός του χρυσού άρχισε να ανεβαίνει από την περασμένη Δευτέρα, συνεπεία της αστάθειας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Τώρα, όποιος επιθυμεί να αποκτήσει χρυσές λίρες πρέπει να πάει στα γκισέ του υπογείου του κεντρικού κτηρίου της Τράπεζας της Ελλάδος στην οδό Πανεπιστημίου. Οι εμπορικές τράπεζες δεν διαθέτουν χρυσές λίρες, αλλά σε όποιον το επιθυμεί εκδίδουν βεβαίωση ότι κατέχει κάποιο αριθμό χρυσών νομισμάτων. Σε περίπτωση κατάρρευσης όμως της τράπεζας τα πιστοποιητικά κατοχής δεν έχουν παρά ελάχιστη αξία και αυτή μακροπρόθεσμα. Πραγματικές λίρες και μάλιστα ελεγμένες διαθέτει μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος.
Η τελευταία εκδίδει καθημερινά δελτίο τιμών, μερικές φορές πάνω από μία φορά, που καθορίζει την τιμή αγοράς και πώλησης της χρυσής λίρας για συναλλαγές ύψους μέχρι 10.000 ευρώ. Για μεγαλύτερα ποσά, η κεντρική τράπεζα χρεώνει 20 ευρώ τη λίρα παραπάνω.
Για ποσά άνω των 15.000 ευρώ απαιτείται εκκαθαριστικό Εφορίας που να δικαιολογεί το ποσόν της αγοράς των χρυσών λιρών, κι αν αυτό δεν συμβαίνει θα πρέπει ο αγοραστής να προσκομίσει επιπλέον έγγραφα, π.χ. συμβόλαια πώλησης ακινήτου, οικοπέδου κ.τ.λ. Η συναλλαγή διεκπεραιώνεται ταχύτερα αν ο αγοραστής πληρώσει με ρευστό. Αν πληρώσει με τραπεζική επιταγή υπάρχει παραπάνω γραφειοκρατία.
Η τιμή της χρυσής λίρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τιμή του χρυσού στις διεθνείς αγορές και την τιμή της χρυσής λίρας στη διατραπεζική αγορά της Ελβετίας, κυρίως, και του Λονδίνου.
Για τους μη γνωρίζοντες, μια χρυσή λίρα έχει βάρος οκτώ γραμμαρίων και εάν είναι ελλειποβαρής θεωρείται… κάλπικη.
Πάντως, η Τράπεζα της Ελλάδος είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, που είναι υποχρεωμένη διά νόμου να αγοράζει χρυσές λίρες.
Έτσι, η αυξημένη ζήτηση για χρυσές λίρες τη βοηθά, αφού την απαλλάσσει από ένα σωρό άλλα έξοδα, όπως το κόστος της φύλαξης και της μεταφοράς στην Ελβετία, όπου γίνεται η τήξη των χρυσών λιρών και η μετατροπή τους σε ράβδους χρυσού. Αυτή η διαδικασία απαιτεί την παρουσία υπαλλήλων της κεντρικής τράπεζας, για να βεβαιωθεί ότι δεν πάει χαμένο ούτε ένα γραμμάριο.
Αρνητικό είναι πάντως το γεγονός ότι η κεντρική τράπεζα δεν πουλά ράβδους χρυσού, που έχουν γίνει και πάλι πολύ δημοφιλείς διεθνώς, από άτομα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Οι χρυσοθήρες ξαναφάνηκαν στην Καλιφόρνια.
Η άνοδος της τιμής του χρυσού ξαναζωντανεύει τους χρυσοθήρες στην κοιλάδα του ποταμού Κλάματ, στη Βόρεια Καλιφόρνια. Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες κατασκηνώνουν εκεί και ψάχνουν τον βυθό του ποταμού για να βρουν λίγους κόκκους του πολύτιμου μετάλλου. Η ζωή εκεί είναι σκληρή, το κέρδος αβέβαιο, αλλά ισχυρότερη όλων αποδεικνύεται η… ελπίδα.
Το φαινόμενο είναι αρκετά πρόσφατο.
Στη δεκαετία του 1990 η τιμή του χρυσού είχε πέσει κάτω από τα 300 δολάρια η ουγκιά και το επάγγελμα δεν ήταν πια κερδοφόρο, οι επαγγελματίες χρυσοθήρες είχαν σχεδόν εξαφανιστεί.
Όμως, από το 2003 η τιμή του άρχισε να ανεβαίνει και στις αρχές του 2008 ξεπέρασε τα 1.000 δολάρια. Έκτοτε ξανάπεσε στα 800 δολάρια, όμως η άνοδος αυτή προκάλεσε στην αμερικανική Δύση ένα νέο κυνήγι του χρυσού. Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες κατασκηνώνουν στην κοιλάδα. Εδώ είναι ο καθένας για τον εαυτό του.
Ουδείς, ωστόσο, γνωρίζει την παραγωγή της κοιλάδας.
Διαβάστε επίσης:
