Το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε έξι χωριστά δημοσιεύματά της, η εφημερίδα «Τimes» που θεωρείται η «ναυαρχίδα» της βρετανικής δημοσιογραφίας, υποστηρίζει πως το ρωσικό δίκτυο RT «αποτελεί μέρος της προπαγάνδας της ρωσικής κυβέρνησης και της προσπάθειας παραπληροφόρησης, που βασίζεται σε φήμες και θεωρίες συνωμοσίας».
Πρόσφατο άρθρο στην «Guardian» της Natalie Nougayrede, πρώην αρχισυντάκτριας της θεωρούμενης φιλελεύθερης γαλλικής εφημερίδας« Le Monde», έρχεται να μας πει κάτι που μας έχουν διαβεβαιώσει όλα τα δυτικά Μέσα του συρμού όλα αυτά τα χρόνια: «Πως για την πολυαίμακτη και πολύχρονη κρίση στη Συρία φταίει το καθεστώς Άσαντ». Αλλά έχει και μια προχωρημένη άποψη: Πώς «όσο παραμένει ο Άσαντ στην εξουσία, δεν είναι δυνατόν να ηττηθεί το ISIS». Χωρίς όμως να μας λέει ποιοι ήταν εκείνοι που βοήθησαν να ενδυναμωθούν οι τζιχαντιστές. Και ποιοι τους ανεφοδιάζουν με όπλα.
Επίσης, παραλείπεται πως μετά τις εκλογές του 2014 ο Άσαντ ήταν και πάλι νικητής με σαρωτικό αποτέλεσμα και οι παρατηρητές δεν είχαν επισημάνει παραβάσεις στην εκλογική διαδικασία. Κάτι που δείχνει πως η πλειοψηφία των Σύρων πολιτών δεν ήθελαν την απομάκρυνσή του.
Η άνοδος του ISIS
Το κατεστημένο δίπολο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ προσπαθεί να πείσει πως «η άνοδος ομάδων όπως το ISIS αποτελεί επακόλουθο της πολιτικής του καθεστώτος Άσαντ». Οι διαβεβαιώσεις αυτές όμως, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Απόρρητη έκθεση της αμερικανικής υπηρεσίας ασφάλειας DIA πρόβλεπε από το 2012 την άνοδο του ISIS:
«Αν η κατάσταση εξελιχθεί, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας ενός δηλωμένου ή αδήλωτου πριγκιπάτου Σαλαφιστών στην ανατολική Συρία… και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που θέλουν οι διεκδικητές της εξουσίας, οι αντιπολιτευόμενοι, προκειμένου να απομονωθεί το συριακό καθεστώς».
Αλλά οι κονδυλοφόροι των συστημικών δυτικών Μέσων παραλείπουν το γεγονός ότι η ενδυνάμωση του Ισλαμικού Χαλιφάτου χρονολογικά ακολουθεί την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ, και τη διάλυση των ιρακινών κρατικών δομών με τον εμφύλιο που ακολούθησε. Οι τζιχαντιστές του Χαλιφάτου ήταν μέλη της πρώην αλ-Κάιντα του Ιράκ.
Και αποκρύπτεται ο ρόλος του πρώην διευθυντή της CIA Paul Bremer, που πρωτοστάτησε στη διάλυση του ιρακινού στρατού -κάπου 400.000 ανδρών, οι οποίοι είχαν πολεμήσει (όταν είχε υπακούσει στην εντολή των ΗΠΑ ο Σαντάμ) στον πόλεμο εναντίον του Ιράν.
Οι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί του πολέμου εκείνου αποτελούν τα στελέχη του σημερινού ISIS. Δεν θα υπήρχε καν αλ-Κάιντα αν δεν είχε επινοηθεί από τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία ότι κάτι θα έπρεπε να γίνει για την επιρροή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή. (Για να μην πάμε πίσω στις συνθήκες της αποκαλούμενης Αραβικής Άνοιξης).
Αλλά είναι δεδομένη η στάση των συστημικών δυτικών Μέσων Παραπληροφόρησης που αγνοούν όλα αυτά τα στοιχεία και μας πουλάνε ενός άλλου είδους πόλεμο «απελευθέρωσης (δήθεν) δημοκρατικών δυνάμεων…
Αλλά ο συριακός λαός έχει υποφέρει αρκετά από την ξένη αυτή επέμβαση. Η συντονισμένη τακτική που εφαρμόζουν τα δυτικά Μέσα του συρμού μπορεί να χαρακτηριστεί αβίαστα παράδειγμα αριστοτεχνικής προπαγάνδας που θα ζήλευε ακόμη και ο Γκέρινγκ.
Τα e-mail της Κλίντον και ο ρόλος της Ρωσίας
Πρόσφατα υποστηρίχτηκε ότι το Κρεμλίνο βρισκόταν πίσω από τις αποκαλύψεις των e-mails της Κλίντον… Για να βγει ο σφυριχτράκιας Έντουαρντ Σνόουντεν και να πει πως «αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν το γνώριζαν οι αμερικανικές υπηρεσίες της ΝSA;».
Αλλά έχουμε συνηθίσει η Ρωσία να κατηγορείται για ποικιλία θεμάτων χωρίς να χρειάζονται αποδείξεις.
Η συνήθης κατηγορία εναντίον των ρωσικών Μέσων και κυρίως του ενοχλητικού -επειδή μεταδίδει διεθνώς στα αγγλικά- RT είναι πως απηχεί την κυβερνητική προπαγάνδα του Κρεμλίνου.
Αλλά τι γίνεται με τα δυτικά Μέσα;
Πρώτη είδηση στο BBC και CNN την Τρίτη η «νέα επίθεση με χημικά όπλα από τον Άσαντ», για να προστεθεί -έτσι και για ό,τι θέλει να καταλάβει κάποιος- πως η επίθεση σημειώθηκε κοντά στην περιοχή που έπεσε το ρωσικό ελικόπτερο…
Χωρίς κάποια στοιχεία που να υποστηρίζουν το «ρεπορτάζ». Μην ξεχνάμε τον θόρυβο για την καταστροφή των χημικών του Άσαντ, πριν από μερικά χρόνια…
Ο κίνδυνος γενικευμένης σύρραξης
Ο φόβος που εκφράζεται από τους σκεπτόμενους είναι πως κάποτε θα πρέπει να σταματήσει η δαιμονοποίηση των Ρώσων στην εξυπηρέτηση κάποιων σχεδίων των νεοσυντηρητικών κύκλων που θεωρούν πως ήρθε η ώρα να αυξήσουν τα κέρδη τους με μια ακόμη αιματηρή σύγκρουση. Αυτήν τη φορά με τη Ρωσία.
Αλλά δεν είναι εξαιρετικά επικίνδυνο κάτι τέτοιο; Δεν θα οδηγούσε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα;
Δεν τους φτάνει που ανέτρεψαν με «χρωματιστή επανάσταση» ένα δημοκρατικά εκλεγμένο καθεστώς στην Ουκρανία για να το αντικαταστήσουν με εγκάθετους με φιλοναζιστικό παρελθόν; Χρειάζεται να περικυκλώσουν τη Ρωσία με πυρηνικούς πυραύλους (αντιβαλλιστικούς τους λένε τώρα) και να στέλνουν τον στόλο τους να κόβει βόλτες στην αυλή της Ρωσίας, τη Μαύρη Θάλασσα; Ή να κάνουν ΝΑΤΟϊκά πολεμικά παιχνίδια σε απόσταση 300 μέτρων από τα ρωσικά σύνορα στις Βαλτικές δημοκρατίες;
Πόσα βελάκια χρειάζονται στην πλάτη της «ρωσικής αρκούδας» πριν μετατρέψει τους βρυχηθμούς σε δαγκωματιές;
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν το ξεκαθάρισε στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε πρόσφατα στην Αγ. Πετρούπολη σε διεθνείς ανταποκριτές: «Γιατί δεν περιγράφετε πόσο σοβαρά διαμορφώνεται η κατάσταση με το ενδεχόμενο πυρηνικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ;». Και είχε εκφράσει τη μεγάλη ανησυχία του επειδή οι δημοσιογράφοι δεν μεταφέρουν στο κοινό τους «πόσο σοβαρή έχει εξελιχθεί η συγκρουσιακή κατάσταση».
Και να τολμήσω να κάνω μια πρόβλεψη: Προφανώς η πολιτική της Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι αποφασισμένη να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η επιρροή της Ρωσίας όσο και του Ιράν στη Συρία, χωρίς να περιμένει να εισέλθει στον Λευκό Οίκο η Χίλαρι Κλίντον.
Επειδή το αμερικανικό κατεστημένο φοβάται μπας και νικήσει ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ που δεν έχει στην ατζέντα του την ανατροπή του Πούτιν και την καθεστωτική αλλαγή στη Μόσχα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες…
Έτσι εξηγείται και το πρόσφατο σκάνδαλο ντόπινγκ των Ρώσων αθλητών, που αποκλείονται από τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Ένα συνωμοτικό σχέδιο που οργανώθηκε από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο το Παρίσι και το Βερολίνο, για να δυσφημιστεί η ρωσική κυβέρνηση.
