Λευτέρης Ξυκομηνός
Αρκετά χρόνια από σήμερα, στο απροσδιόριστο έτος 20ΧΧ, o Dr. White έφτιαξε εννέα δυνατά και μεγαλοπρεπή ρομπότ για την αρένα Battle Coliseum. Δυστυχώς, οκτώ από αυτά αποφάσισαν να επαναστατήσουν, εκτός από ένα: το Νούμερο 9. Έτσι ο Beck, όπως ονομάζεται το ένατο ρομπότ, μαζί με τον Dr. White ξεκινά την περιπέτειά του, ώστε να επαναφέρει στην τάξη αυτά τα οκτώ ρομπότ. Με πιο απλά λόγια δεν γίνεται να περιγράψουμε την ιστορία του παιχνιδιού Mighty No. 9, διότι όντως είναι απλή. Πρόκειται για έναν τίτλο «ωδή» στα πλάτφορμ παιχνίδια της παλιάς εποχής, που απαιτούν υπομονή, γρήγορο χειρισμό και ιδιαίτερα αντανακλαστικά.
Κατά πόσο ωδή όμως είναι το Mighty No. 9, έγκειται αποκλειστικά στην επιθυμία έκαστου gamer. Αν επιθυμείτε ένα πλάτφορμ τίτλο σε στυλ arcade adventure-shooter σε στυλ Ratchet ‘n’ Clank, τότε κοιτάτε σε λάθος μέρος. Αν αντιθέτως, θέλετε να περάσετε ευχάριστες και ανάλαφρες στιγμές, που θα υπενθυμίσουν στους παλιότερους κάποια στοιχεία από παλιά παιχνίδια ή απλώς θέλετε μια ανάπαυλα από τα σύγχρονα, «βαριά» σε στόρυ, βάθος και ενασχόληση παιχνίδια, τότε το Mighty No. 9 θα σας ικανοποιήσει. Πρέπει να τονίσουμε όμως, ότι αυτό θα συμβεί ως ένα βαθμό, καθώς ο τίτλος προκαλεί μια μίξη αντιφατικών συναισθημάτων.
Gameplay
Το gameplay αρχικά φαίνεται τρομερά απλοϊκό: απλώς τρέχει ο κεντρικός ήρωας από τα αριστερό μέρος μιας πίστας έως το δεξί, όπου είναι το τέλος της, πυροβολώντας τους εχθρούς και πηδώντας – όπου χρειάζεται – από πλατφόρμα σε πλατφόρμα. Μόνο που δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Όταν πυροβολείτε έναν εχθρό δεν τον σκοτώνετε αλλά τον «αποσταθεροποιείτε» (Destabilizing), δηλαδή τον ζαλίζετε. Εκείνη την στιγμή πατάτε το κατάλληλο κουμπί και ο Beck πραγματοποιεί μια κίνηση-αστραπή εμπρός, δια της οποίας απορροφά την ενέργεια του εχθρού, το λεγόμενο «Xel» του. Αν απορροφήσετε το Xel απευθείας μετά το ζάλισμα ενός εχθρού, κυριολεκτικά αμέσως όμως, τότε θα λάβετε το 100% του Xel, ειδάλλως όσο περνάει ο χρόνος τόσο λιγότερο θα απορροφήσετε. Με τις 100% απορροφήσεις του Xel, δημιουργούνται συνδυασμοί (combos) και ως αποτέλεσμα, αποκτούνται περισσότεροι πόντοι (score) στο τέλος κάθε πίστας, αλλά κυριότερα, ενεργοποιούνται τα «AcXel Boosts» για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτά είναι το AcXel Shoot (μεγαλύτερη δύναμη πυρός), το AcXel Speed (μεγαλύτερη ταχύτητα στην κίνηση του Beck), το AcXel Armor (μεγαλύτερη αντοχή στα πυρά των εχθρών) και το AcXel Recover (ανανέωση της ενέργειας/ζωής του Beck).
Όπως καταλαβαίνετε, το παιχνίδι δεν έχει καθόλου απλοϊκό gameplay, αφού θα πρέπει να έχετε κατά νου το συνδυασμό platforming, shooting και combos ενόσω παίζετε. Φυσικά, ως κλασικό πλατφορμ παιχνίδι, στο τέλος κάθε πίστας υφίσταται ο «μεγάλος εχθρός», γνωστότερος και ως «boss». Όταν νικάτε ένα boss, τότε λαμβάνετε και το δικό του, ξεχωριστό όπλο. Το «κλειδί» λοιπόν του παιχνιδιού, είναι αυτά τα ξεχωριστά όπλα που λαμβάνετε όταν νικάτε κάποιο από τα 8 bosses, στο τέλος καθεμιάς από τις 8 διαθέσιμες πίστες. Συνολικά, οι πίστες είναι 9, η αρχική δηλαδή και 8 περαιτέρω – οι οποίες μάλιστα είναι «ξεκλειδωμένες» κατευθείαν με το που πρωτοπαίζετε το παιχνίδι (ευτυχώς 4 επιπλέον πίστες ξεκλειδώνουν αφού τερματίσετε το παιχνίδι).
Ποιος ο λόγος θα σκεφτείτε, σε ένα πλατφορμ παιχνίδι όπου ο σκοπός των πιστών είναι να ξεκλειδώνουν διαδοχικά, όταν ο παίκτης φτάνει στο τέλος μιας πίστας και νικάει το boss, στο Mighty No. 9 να είναι όλες εξαρχής διαθέσιμες;
Ο λόγος είναι απλός: μπορείτε μεν να παίξετε όποια πίστα θέλετε, ακόμα και την τελευταία, αλλά θα είναι κάπως δύσκολο δε, να τα καταφέρετε με το βασικό οπλάκι. Οπότε, ουσιαστικά «εξαναγκάζεστε» να αποκτήσετε μερικά όπλα, όπως και να βρείτε την χρησιμότητά τους, για να μπορέσετε να κάνετε το παιχνίδι πιο εύκολο (καθώς μερικοί εχθροί αλλά και boss είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε συγκεκριμένα όπλα). Είπαμε «πιο εύκολο»; Ας το διορθώσουμε: λιγότερο δύσκολο, είναι το σωστό.
Το Mighty No. 9 είναι ένα τρομερά δύσκολο παιχνίδι για το 2016, σε σημείο εκνευρισμού. Δύσκολο, όχι γιατί απαιτεί τα απίστευτα αντανακλαστικά ή έχει περίεργο χειρισμό. Δύσκολο, γιατί…το gameplay του είναι ασυνήθιστο για το σημερινό gaming. Μόνο αν γυρίζαμε το χρόνο τουλάχιστον 25 χρόνια πίσω, το gameplay θα ήταν οικείο. Για σήμερα όμως και σε συνδυασμό με τους πολλούς τρόπους που μειώνεται η ενέργεια του Beck, σίγουρα αρκετοί θα «σφιχτείτε» για να τερματίσετε τον εν λόγω τίτλο, ενώ άλλοι θα εκνευριστείτε σε επίπεδα…βρασμού! Θα τα καταφέρετε όσοι παίξετε με επιμονή και υπομονή, αλλά – ακόμη κι εσείς – θα προσπαθήσετε πολύ.
Για τους επίμονους με διαφορετικό στυλ, υπάρχουν οι επιλογές EX mode και Challenge, όπου στην πρώτη σκοπός είναι να τερματίσετε εν τάχει μια πίστα, επιτυγχάνοντας παράλληλα όσο το δυνατό μεγαλύτερο score για να συμμετέχετε στη Γενική Κατάταξη (Leaderboards), ενώ στο δεύτερο καλείστε να φέρετε εις πέρας αυτό που σας ζητάει το παιχνίδι (πχ. συγκεκριμένο score ή χρόνος κλπ).
Γραφικά – Ήχος
Από πλευράς γραφικών και ήχου, το Mighty No. 9 είναι ένας τίτλος που φαίνεται σαν να αναπτύχθηκε κάπως επιπόλαια. Σε λίγες στιγμές είναι αντάξιο της βαριάς πλατφορμ κληρονομιάς που κουβαλάει στους ώμους του, στις περισσότερες όμως δεν δείχνει για 2D τίτλο του 2016. Καταρχήν, τα γραφικά είναι δημιουργημένα με 3D καλλιτεχνία (3D μοντέλα χαρακτήρων και πιστών) και η κάμερα είναι «κλειδωμένη» με τέτοιο τρόπο ώστε το gameplay να διεξάγεται σε δύο διαστάσεις. Παρότι η κριτική των γραφικών όσο αφορά την αισθητική είναι της απολύτου υποκειμενικής κρίσης, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τα γραφικά του παιχνιδιού είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεκτά, στην χειρότερη μέτρια. Απορίας άξιο είναι επίσης το γεγονός, πως ο τίτλος «ζορίζεται» σε μερικά σημεία κατά την ροή του gameplay, ρίχνοντας τον ρυθμό των καρέ ανά δευτερόλεπτο (frames per second – fps). Απορούμε, καθώς οι απαιτήσεις του παιχνιδιού σε «δύναμη» από τα τσιπ των σύγχρονων παιχνιδομηχανών είναι αμελητέες (ελέω λιτών γραφικών), συνεπώς την ευθύνη για την πτώση – κατά στιγμές – των fps, έχει αποκλειστικά ο κακογραμμένος «κώδικας» (προγραμματισμός) του τίτλου.
Ο ήχος απλώς…υπάρχει. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Και αυτό δεν είναι καλό στοιχείο για ένα πλατφορμ τίτλο. Στο παρελθόν όταν μεσουρανούσαν τα παιχνίδια πλατφορμ, ένα παιχνίδι έσφυζε από ποικίλα ηχητικά εφέ, ώστε να «ζωντανεύει» τα γραφικά του τίτλου, αλλά και την εμπειρία του gamer. Δυστυχώς, στο Mighty No. 9 ο ήχος δεν μαγνητίζει την προσοχή, ούτε προσφέρει ζωντάνια στα γραφικά.
Τίτλος για ιδιαίτερα γούστα
Στην αρχή αναφέραμε ότι το παιχνίδι προκαλεί αντιφατικά συναισθήματα. Έχουμε το συναίσθημα της νοσταλγίας, το οποίο είναι έντονο από την φύση του και ως εκ τούτου, ενδέχεται να κάνει τον τίτλο πιο όμορφο στα μάτια κάποιου (ας τον πούμε «ώριμης» ηλικίας) gamer. Επίσης, έχουμε την έξυπνη ιδέα των AcXel combos και των ξεχωριστών όπλων που λαμβάνει ο χαρακτήρας νικώντας έκαστο boss. Δεν λαμβάνουμε όμως αυτό το συναίσθημα ικανοποίησης, όταν ανακαλύπτουμε ότι το ξεχωριστό οπλάκι που αποκτήσαμε με κόπο, χρόνο και ίσως ιδρώτα (καλοκαίρι γαρ), τελικά δεν είναι και τόσο χρήσιμο. Δεν είναι, καθώς ακόμα και το βασικό όπλο κάνει μια χαρά την δουλειά του, ενώ το οπλάκι ενός boss όπως είπαμε και πιο πριν, απλώς κάνει ελαφρώς πιο εύκολο το παιχνίδι.
Και περνάμε τώρα στην μεγάλη αντίφαση: θα χάσετε πολλές φορές. Πάρα πολλές φορές! Είτε επειδή ακουμπήσατε σε ηλεκτροφόρο πλατφόρμα, είτε γιατί δεν υπολογίσατε σωστά το άλμα και από μια πλατφόρμα πέσατε στο κενό, είτε διότι η ενέργεια του Beck τελείωσε από τις σφαίρες των εχθρών. Σε κάθε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις, θα ξεκινήσετε την πίστα από κάποιο checkpoint της ή αν δεν έχετε ακόμα συναντήσει, τότε ξεκινάτε από την αρχή της. Έχετε 9 ζωές και όταν τελειώσουν, τότε game over: ή ξεκινάτε την πίστα από την αρχή ή βγαίνετε στο κεντρικό μενού του παιχνιδιού ώστε να επιλέξετε διαφορετική πίστα. Η αντίφαση εντοπίζεται στην ισορροπία μεταξύ δυσκολίας (και ακολούθως εκνευρισμού) και στην ευχαρίστηση, στην «πλήρωση» που αισθάνεται ο gamer όταν έχει προσπαθήσει αρκετά για να πετύχει τον στόχο του. Το Mighty No. 9 δεν προσφέρει την απαιτούμενη ευχαρίστηση ώστε να δικαιολογήσει την δυσκολία του.
Εν κατακλείδι, το Mighty No. 9 είναι ένας τίτλος για ιδιαίτερα γούστα. Σε κάποιους δεν θα αρέσει, σε κάποιους όμως σίγουρα θα αρέσει. Ίσως σε gamer μικρότερης ηλικίας να είναι πιο «εύπεπτος» τίτλος, καθότι έχει γραφικά σε στυλ καρτούν και χωρίς αιματηρή βία, εντούτοις η δυσκολία του να αποτελέσει αρνητικό παράγοντα. Στους μεγαλύτερους παίκτες, ενδέχεται η δυσκολία να προκαλέσει μια κάποια έλξη, όχι όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο όσοι ασχολούνται με high-scores, speed-runs και Leaderboards θα επενδύσουν παραπάνω χρόνο, οι υπόλοιποι θα ασχοληθούν (και πάλι μετά δυσκολίας) με το παιχνίδι, έως ότου το τερματίσουν και ποτέ ξανά. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο τέτοιοι τίτλοι σπανίζουν πλέον, με αυτό το στυλ gameplay και την ανάλαφρη ατμόσφαιρα, οπότε δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Mighty No. 9 είναι ένας χαμηλής ποιότητας τίτλος, σίγουρα όμως δεν αποτελεί τίτλο-ωδή στα παλιά πλάτφορμ που φιλοδοξούσε η ομάδα ανάπτυξης να γίνει. Αντιθέτως, είναι ένας τίτλος που θυμίζει ευχάριστα – και δυσάρεστα – τις παλιές platforming εποχές, με σχετικά μέτρια παραγωγή, προσφέροντας στιγμές διασκέδασης αλλά και εκνευρισμού λόγω δυσκολίας. Καλό σας παιχνίδι!
