Μία νέα κατηγορία προστέθηκε στη θεματογραφία της «zougla.gr», με την οποία φιλοδοξούμε να εγκαινιάσουμε ένα διάλογο μεταξύ των αναγνωστών και του γιατρού, Κώστα Κωσταντινίδη, ο οποίος θα απαντά σε κάθε ερώτημα ή προβληματισμό των αναγνωστών της ηλεκτρονικής εφημερίδας μέσω της φόρμας επικοινωνίας της κατηγορίας «SEXUALITY» ή στο e-mail: sexuality@zougla.gr.
Ο κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός Ουρολόγος-Ανδρολόγος, είναι ιδρυτής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Το Ανδρολογικό Ινστιτούτο Αθηνών, στα 20 χρόνια λειτουργίας του, έχει συμβάλει διαγνωστικά και θεραπευτικά σε περισσότερους από 15.000 ασθενείς με ανδρολογικά και ουρολογικά προβλήματα – σεξουαλικές διαταραχές.
Εδώ και τρία χρόνια έχω σεξουαλικές επαφές με τον αδελφό μου…
Λ…: Κύριε Κωνσταντινίδη, είμαι 19χρονη σπουδάστρια και εδώ και τρία χρόνια έχω σεξουαλικές σχέσεις με τον 21χρονο αδελφό μου. Δεν ήταν η πρώτη σχέση μου, αλλά μ’ αυτόν έφτασα για πρώτη φορά σε οργασμό, νιώθω πολύ ερωτευμένη και από τότε που αρχίσαμε δεν θέλω να πάω με άλλον. Τότε ζούσα στην επαρχία με τους γονείς μας, εκείνος σπούδαζε στην Αθήνα και όλα άρχισαν, όταν έμεινα κάποιες μέρες στο διαμέρισμά του. Από τότε βρισκόμασταν με κάθε ευκαιρία, ώσπου πέρυσι ήρθα κι εγώ στην Αθήνα για σπουδές και τώρα ζούμε σαν κανονικό ζευγάρι. Λένε ότι η συμβίωση, όπως και ο γάμος, σκοτώνει τον έρωτα, αλλά σ’ εμάς το -αρρωστημένο; – πάθος παραμένει αμείωτο. Πιστεύουμε – ή βαυκαλιζόμαστε; – ότι δεν κάνουμε αιμομιξία, αφού παίρνουμε μέτρα προφύλαξης, άρα αποφεύγουμε τη συνουσία, και ότι δεν είναι αιμομιξία ο στοματικός ή ο πρωκτικός έρωτας. Ή μήπως είναι; Υπάρχει δραστική λύση ή να το αφήσουμε να ξεθυμάνει; Αν ξεθυμάνει…
Αγαπητή Λ.
Η απαγόρευση της αιμομιξίας είναι αποφασιστικό βήμα με το οποίο συντελείται η μετάβαση από τη φύση στον πολιτισμό (Levis Strauss 1949 ). Με το ταμπού της αιμομιξίας οι άνθρωποι μπόρεσαν να χτίσουν ομάδες και κοινωνίες που επιβιώνουν. Αν ο γάμος αφηνόταν στη φύση και στην αυθαιρεσία των ενστίκτων, είναι σίγουρο πως η αναρχία των δεσμών θα διέλυαν οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής οργάνωσης, με τη μορφή που την ξέρουμε.
1) Εσείς θα το λέγατε στους φίλους σας και στους γονείς σας για τη σχέσης σας; (Άρα δε μπορείτε να το ξεπεράσετε σαν ταμπού, άρα θα έχετε πρόβλημα στην υπόλοιπη ζωή σας)
2) Σκεφτήκατε εσείς αν θα θέλατε οι γονείς σας να είναι αδέλφια;
3) Πώς θα αντιδρούσατε, αν ο δικός σας πατέρας σάς προσέγγιζε ερωτικά; Δεν θα αντιδρούσατε με απέχθεια;
Πολύ πιο πριν από το γενετικό έλεγχο (κληρονομικότητα, ασθένειες κλπ ), οι κοινωνίες αυτές εφηύραν αυτό το ταμπού, για να δικαιωθεί η ανταλλαγή πληροφορίας μεταξύ των ανθρώπων και να εξελιχθεί η κοινωνία που γνωρίζουμε.
Σκεφτείτε πόσο μη υγιές είναι να παντρευόμαστε τη μητέρας μας ή τον πατέρας μας, που στην πράξη είναι και οι άνθρωποι που μας αγαπούν περισσότερο. Η απαγόρευση αυτή έχει ιστορικά και πολιτισμικά καταξιωθεί, άρα είναι δύσκολο να ξαναγυρίσουμε στην εποχή του Αβραάμ, του Ισαάκ κλπ.
Α) Ο έρωτας βέβαια είναι τυφλός (στην επιλογή), αλλά μπορεί και να τυφλώσει κάποιον που τον έπαθε.
Β) Θυμηθείτε τον μύθο του Οιδίποδα, όταν συνειδητοποίησε ότι κοιμήθηκε με τη μάνα του.
Γ) Καλό θα είναι, λοιπόν, να μη βασιστείτε στην πιθανότητα να ξεθυμάνει, σύμφωνα με το ερώτημα που θέτετε στο e-mail σας, σταδιακά αυτό που νιώθετε και θα λέγαμε πως θα πάρετε βοήθεια, συζητώντας σοβαρά με ψυχαναλυτή, ώστε να μιλήσετε για την εμπειρία σας και να την αξιολογήσετε αρχικά προσωπικά. Προσοχή δεν λέμε ότι είστε άρρωστοι, αλλά ερωτευμένοι και τυφλωμένοι. Κάποιες φορές είναι αναμενόμενο και ανθρώπινο να έχουμε απορίες και να μην γνωρίζουμε ποιες σχέσεις μπορούμε να έχουμε και ποιες όχι, ενώ αρκετά συχνά δυσκολευόμαστε να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα των συναισθημάτων μας προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ίσως σκεφτείτε και τον στίχο της Νικολακοπούλου «πάμε Επίδαυρο και Κουν, εκεί που οι άνθρωποι νικούν τα πάθη και το χρήμα». Άρα, υπάρχει πάντα ελπίδα για το διαφορετικό.
Ευχαριστούμε για την επικοινωνία
