ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΠΟ
Θυμάμαι τη…δροσερή τοποθέτηση του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, όταν ρωτήθηκε στο προαύλιο του Καυταντζογλείου «εσύ τι θες στο ποδόσφαιρο». Ως γνήσιος εκπρόσωπος της μαχητικής (δηλαδή θεραπευτικής) δημοσιογραφίας, ο Μάκης είχε – περίπου – αναφέρει: «Βρίσκομαι εδώ πρώτον για τους φίλους μου, και δεύτερον μήπως και συμβάλω στην ανατροπή των γνωστών προβλημάτων του ποδοσφαίρου». Εννοούσε φυσικά τη διαπλοκή, το βόλεμα, τον επηρεασμό στον ευαγή κλάδο της διαιτησίας κλπ. Δυστυχώς, από την ίδια κιόλας ημέρα, ο αντιπρόεδρος του Ηρακλή είδε την ομάδα του να προσπαθεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο, αλλά να μη παίρνει αποτέλεσμα χωρίς αυτό να θεωρηθεί αιχμή για κανένα. Πρόκειται για σύμπτωση; Πρόκειται για παρατεταμένη ατυχία; Μπορεί να ισχύουν και τα δύο. Εντούτοις, η βαθμολογία (που συνήθως λειτουργεί ως παραμορφωτικός καθρέφτης) είναι πολύ σκληρή: έχοντας διανύσει το 1/6 του τουρνουά, ο «Γηραιός» με δύο μόλις βαθμούς παραμένει βυθισμένος στη μελαγχολία…
Αλλά, το ζητούμενο είναι πως και πότε θα βρεθεί τρόπος να λειτουργήσει το ποδόσφαιρο με όραμα και προοπτική. Προχθές, μόλις, δεκάδες «υποταγμένοι» (ή βολεμένοι) ποδοσφαιροπαράγοντες του ερασιτεχνικού, αλλά και επαγγελματικού τομέα, υπερψήφισαν στις εκλογές της ΕΠΟ τον Βασίλη Γκαγκάτση δίνοντάς του σταλινικό ποσοστό (46 υπέρ έναντι ενός λευκού!!!). Μήπως ο εν λόγω παράγων είναι ο σοφός του συστήματος και δεν το έχουμε – οκτώ χρόνια τώρα – αντιληφθεί; Αντίστοιχη περίπτωση σε χώρες που σέβονται τους θεσμούς, ο ‘Γκαγκάτσης’ θα είχε αποπεμφθεί με συνοπτικές διαδικασίες, λόγω εκκρεμοτήτων με την Δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα -όπου εντυπωσιάζει η φαιδρή πορτοκαλιά- παραμένει εκλεκτός και βγαίνει πανίσχυρος από τις αρχαιρεσίες της Ομοσπονδίας. Εννοείται πως αν -λέμε αν- είχε ενεργοποιηθεί γκάλοπ από την ΜRB, την Focus κλπ., τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας (έναντι του ΠΑΣΟΚ) θα ακουμπούσαν στο 1%. Όπως και να’ χει, η σαρωτική νίκη Γκαγκάτση σημαίνει ήττα του κυβερνώντος κόμματος και επιβλητική νίκη του Σωκράτη Κόκκαλη, ενός παράγοντα ο οποίος δεν δίστασε να εμφανιστεί στην τελευταία συνεδρίαση της διοίκησης της Σούπερ Λιγκ και να ζητήσει στήριξη στον ηγέτη της Ομοσπονδίας (και της διαιτησίας…).
Βέβαια, η επανεκλογή Γκαγκάτση δεν αναιρεί κάποια πράγματα. Πρώτα, τις δίκες, οι οποίες τον περιμένουν και μιλάμε κακουργήματα και πλημμελήματα. Ακολούθως, την ηρεμία μεταξύ των πιο ισχυρών του κορυφαίου πρωταθλήματος. Σε απλά ελληνικά, βρίσκεται σε εξέλιξη ο υπόγειος πόλεμος Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού για το «πάνω χέρι» στις διαδικασίες. Είναι πολύ πιθανό, αυτός ο πόλεμος να γίνει απόλυτα ορατός, όταν δηλαδή οι Σωκράτης και Πατέρας θα υποχρεωθούν να ξιφουλκήσουν ενώπιος ενωπίω, παραμερίζοντας τους εντιμότατους Σάββα Θεοδωρίδη – Αντώνη Αντωνιάδη. Άλλωστε, όπως είχε δηλώσει ο Τσόρτσιλ «ένας πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τον αφήσουμε στα χέρια των… οπλιτών»!
Ένα μικρό δείγμα της «μάχης» που πλησιάζει, δόθηκε το Σαββατόβραδο στο «Αλκαζάρ», εκεί όπου ο πρόεδρος του ΟΦΗ Φανούρης Βατσινάς τα έβαλε όχι με τον τοπικό ηγέτη, αλλά…με τον Ολυμπιακό. Ίσως επειδή κλήθηκε από την πειθαρχική επιτροπή μ ό ν ο ο Μπαρκαουάν. Μεταξύ μας: όταν για το ίδιο παράπτωμα πρέπει να ελεγχθούν πειθαρχικά τρεις παίκτες και επιλέγεται μόνο ένας, καταντάει γελοίο να θεωρεί κάποιος την ηγεσία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου αντικειμενική. Θα έλεγα πως ήταν μια κίνηση ισχύος με τον ισχυρό εξαιρετικά (καθότι μόνιμα…) γνωστό!
