Φαίνεται πως με τον «μπαμπούλα» των φακέλων για ύποπτα ματς που περιφέρονται από ΕΠΟ σε ΓΓΑ και ανακριτικά γραφεία, οι ηγέτες και λοιποί πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος Β Εθνικής έχουν κατανοήσει τον κίνδυνο που διατρέχουν με συνέπεια γενναία αναδίπλωση και επιστροφή στην λογική των αποτελεσμάτων.
Στο πλαίσιο της 15ης αγωνιστικής, λοιπόν, της οποίας το βασικό κομμάτι ολοκληρώθηκε σήμερα, από τα γήπεδα βγήκαν αποτελέσματα μάλλον φυσιολογικά και δεν θύμιζαν τράβηγμα λαγών από καπέλα αόρατων πονηρών «μάγων» .
Τα φαβορί επιβλήθηκαν, οι γηπεδούχοι αποδείχτηκαν σοβαροί και δεν μένει παρά να περιμένουμε τις εξελίξεις (και των φακέλων…)
Φαβορί έχει ξεχωρίσει, είναι η Κέρκυρα του προέδρου της ΕΠΑΕ Σπύρου Καλογιάννη, που Δευτέρα στο Αγρίνιο θα κληθεί να υπερασπιστεί την πρωτοπορία της, στο δύσκολο γήπεδο Αγρινίου. Εκεί όπου συνήθως ο Παναιτωλικός γεμίζει τις εξέδρες και διατηρεί το ρεκόρ στα εισιτήρια του πρωταθλήματος.
Το ότι κάποιες ομάδες ξεχωρίζουν στην βαθμολογία δύο αγωνιστικές πριν λήξει ο πρώτος γύρος, ίσως να μη σημαίνει και τίποτα. Οι περισσότερες ομάδες «βράζουν στο ίδιο τσουκάλι» , γεγονός που λογικά (δηλαδή χωρίς τις παρενέργειες του «στοιχήματος» ) πρέπει να δώσει εφέτος μια εξαιρετική διοργάνωση.
Η Κέρκυρα ξεχωρίζει ελαφρά. Ο Ολυμπιακός Βόλου του φοβερού Αχιλλέα Μπέου ακολουθεί και στην συνέχεια βρίσκουμε Εθνικό Πειραιώς και Εθνικό Αστέρα Καισαριανής να διατηρούνται στο προσκήνιο και να ψάχνουν την άνοδο. Να σταθώ λίγο στον ιστορικό Εθνικό, τον οποίο διοικούν Μανιάτες!
Χωρίς σπουδαίους ποδοσφαιριστές (αν εξαιρέσουμε τον Σόλομον Γκράϊμς, ο οποίος μπορεί να αγωνιστεί σε ομάδες τίτλου της Σούπερ Λιγκ), χωρίς ταμείο και με συμβολική παρουσία οπαδών του στις εξέδρες, από την αρχή του τουρνουά έδειξε καλή συμπεριφορά στους αγώνες και πείθει ότι το παλεύει.
Κυρίως πείθει για την ειλικρίνεια των προθέσεων των ανθρώπων του να επαναφέρουν την ομάδα στην μεγάλη κατηγορία και φυσικά να διεκδικήσουν την επιστροφή τους στο Καραϊσκάκη (ε, ρε γλέντια!) και να μη συνεχίσουν στο αφιλόξενο γηπεδάκι της αλάνας του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, όπου για να φτάσεις στην θύρα χρειάζεσαι… ελεγκτές κυκλοφορίας.
Η σταθερότητα και η επιμονή, οφείλεται κυρίως στον νεαρό προπονητή Μιχάλη Γρηγορίου, ένα ομορφόπαιδο που βρέθηκε «από το πουθενά» στην τεχνική ηγεσία, αλλά που για τους εθνικούς είναι ο σημαιοφόρος της καλής πορείας.
Ο Γρηγορίου υπήρξε ποδοσφαιριστής του Εθνικού, λατρεύει τον σύλλογο, εργάζεται αμισθί (ή με συμβολική αμοιβή) και για όσους γνωρίζουν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή στην σωστή θέση που όλοι μπορούν να εμπιστευτούν.
