Η τέχνη της προφητείας έχει χάσει τη σημασία της στην σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία. Ούτε ο ικανότερος μάντης θα μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια τα καμώματα των πολιτικών μας ηγετών. Με λίγα λόγια έχουν γίνει κυριολεκτικά απρόβλεπτοι. Παρ’ όλα αυτά εγώ θα σας κάνω το χατίρι να το επιχειρήσω, προκειμένου να μην καταργήσουμε το έθιμο.
Φαντάζομαι ότι στα μάτια σας είμαι απόλυτα δικαιωμένος για τις προφητείες του 2009.
Ε, λοιπόν, με την οικογένεια Μητσοτάκη δεν τελειώσαμε, γιατί έτσι κι αλλιώς με αυτή την οικογένεια θα βασανιστούμε πριν δώσουμε ένα οριστικό τέλος. Μετά τα μέσα Φεβρουαρίου αρχίζουν τα κλαρίνα, με την Θεοδώρα να κάνει τις πρώτες ασκήσεις εδάφους αέρος. Εκείνο που θα αιφνιδιάσει είναι μία ευκαιριακή συμμαχία, που θα φέρει σε δύσκολη θέση τόσο τον Γιώργο Παπανδρέου, όσο και τον Αντώνη Σαμαρά. Το παιχνίδι είναι link μέσω Γερμανίας- όπως καταλαβαίνετε σας λέω συγκεκριμένα πράγματα- και έχει σχέση με την οικονομική τραγωδία, που θα παιχτεί επί ελληνικού εδάφους μετά τα τέλη Μαρτίου. Όλη η Ελλάδα μία Επίδαυρος με χορό δέκα εκατομμυρίων ή για την ακρίβεια εννέα αφαιρώντας τους προνομιούχους. Το 2010 θα είναι μοιραίο για δύο τουλάχιστον κορυφαίους πολιτικούς – το πράγμα δεν θα έχει πισωγύρισμα- και ένα απ’ τα μεγάλα κόμματα θα τσακίσει πρώτο για να το διαδεχτεί αμέσως μετά το επόμενο. Εκεί είναι αλήθεια ότι την προηγούμενη φορά πέσαμε λίγο έξω, πιστεύοντας ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο τέλος του 2009. Τώρα φαίνεται περισσότερο από σίγουρο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του ’10.
Δε θέλω στενοχώριες γιατί εκείνο που έρχεται μπορεί να είναι ωραίο και συναρπαστικό συνάμα. Σ’ αυτό θα βοηθήσει και η διεθνής συγκυρία.
Στην κορύφωση της οικονομικής μάχης που θα δοθεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης, η Ελλάδα θα βρεθεί σε πλεονεκτική θέση, την οποία τα πολιτικά της κωθώνια θα αντιληφθούν ευτυχώς έγκαιρα και προ του κινδύνου να βρεθούν κρεμασμένα στην πλατεία Συντάγματος, θα εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο.
Ουφ, τα είπα και χαλάρωσα μονοκοπανιά γιατί είναι τα πιο σημαντικά. Οι Έλληνες δεν πρόκειται να ξανακάνουν την γνωστή ευχή, ο καινούργιος χρόνος να μπει με το δεξί, ούτε καν’ με το αριστερό. Μάλλον με πόδια και με χέρια μαζί θα παρακαλάνε να μπει μπουσουλώντας, γιατί τα πράγματα θα είναι δύσκολα.
Εκεί κάπου στον Οκτώβριο, θα έχουν καταλάβει ότι έζησαν τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν έπεφταν βόμβες, αλλά αυτοκρατορίες όταν εκείνοι χάζευαν. Η περίοδος θα θυμίζει κατοχή, αλλά όπως είπαμε ο από μηχανής Θεός και η διεθνής συγκυρία θα σώσουν την κατάσταση και η μεγάλη ταλαιπωρία θα διαρκέσει λιγότερο.
Μία άλλη προφητεία που θα επαληθευτεί είναι ο μεγάλος αριθμός παραγόντων πολιτικών και όχι μόνον, που θα αντικρύσουν τα σίδερα της φυλακής.
Τα σίδερα για ένα μεγάλο διάστημα δεν θα είναι για τους λεβέντες, αλλά για τους παράγοντες. Ένας που θα την κάνει γρήγορα από το κυβερνητικό σχήμα θα είναι ο Πεταλωτής. Αυτή δεν είναι προφητεία, πρόβλεψη είναι γιατί μου κάθεται στο στομάχι. Την Παπαρήγα δε βλέπω καθόλου καλά-δε μπορώ να πω περισσότερα- κι ας θεωρείται η πιο σίγουρη ηγέτης από όλους τους άλλους. Τίποτα δεν θα είναι πλέον δεδομένο, ούτε για το ΚΚΕ, πολύ δε περισσότερο για τους ηγέτες των υπόλοιπων κομμάτων.
Ούτε για τα άλλα κόμματα θα είναι όλα δεδομένα. Το επαναλαμβάνω αυτό… Πάντως πιθανόν κάποιος να μη φτάσει μέχρι τις επόμενες εκλογές. Για να μην αγωνιάτε μάλιστα, θα σας πω ότι αυτά που ακούτε τώρα από τον Μητσοτάκη περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας, θα είναι ψίχουλα μπροστά σε όσα θα δείτε και θ’ ακούσετε. Αυτά τα ολίγα, γιατί θα επανέλθω αύριο. Καλή χρονιά προς το παρόν.
