«Οι 12 ένορκοι», η επιτυχημένη παράσταση που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, 2 βραβεία κοινού και το 34ο Κορφιάτικο Βραβείο Σκηνοθεσίας, λίγο προτού ολοκληρωθεί η θεατρική σεζόν στην Αθήνα, θα βραβευτεί με τιμητικές διακρίσεις από την Unesco Πειραιώς και Νήσων, για την προσφορά των συντελεστών της στον Πολιτισμό, την Πέμπτη 24 Μαρτίου, στο Θέατρο Αλκμήνη.
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν στην Αθήνα έως τις 10 Απριλίου 2016, ενώ από τις 14 έως τις 24 Απριλίου «Οι 12 ένορκοι» θα ανέβουν στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από πρόσκληση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), όπου θα φιλοξενηθούν στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ) και στη συνέχεια θα ταξιδέψουν σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Λίγα λόγια για το έργο:
Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι δεκαέξι χρόνων κατηγορείται για φόνο. 12 ένορκοι συνεδριάζουν για το αν θα εφαρμοστεί η θανατική ποινή, αντικατοπτρίζοντας τις – δυστυχώς διαχρονικές – προκαταλήψεις της κοινωνίας μας, μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται «βίαια» μπροστά στα μάτια μας.
Οι θεατές παρακολουθούν από την «κλειδαρότρυπα» της αίθουσας ενόρκων, μία από τις πιο διχαστικές και επιδραστικές υποθέσεις όλων των εποχών, με τους 12 ενόρκους άλλοτε να ταυτίζονται και άλλοτε να συγκρούονται.
Το θέατρο μετατρέπεται σε δικαστικό μέγαρο θέτοντας τους θεατές στη θέση των ενόρκων!
«12 angry men» η ταινία
Αμερικάνικη τηλεταινία του 1954, που το 1957 έγινε ταινία με το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Sidney Lumet και πρωταγωνιστή τον Henry Fonda. Χρυσή Άρκτος, πολλά βραβεία και τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ (μία εκ των οποίων καλύτερου σεναρίου). Δεύτερη καλύτερη δικαστική ταινία όλων των εποχών και μέσα στις 50 καλύτερες ταινίες του αιώνα. Έγιναν re-make της ταινίας από πολλές χώρες σ’ όλον τον κόσμο, με τελευταίο το ρωσικό «12» του Nikita Mikhalkov, που είναι βασισμένο στο «12 angry men».
Σημείωμα της σκηνοθέτιδος Κωνσταντίνας Νικολαΐδη
Η ιδέα να παρουσιάσω το έργο «ΟΙ 12ένορκοι» ήρθε πριν δύο χρόνια, όταν είδα την ταινία «12 angry men»του Sidney Lumet. Στο site www.tocinemadaki.gr (που ασχολείται με τον κινηματογράφο) είχε γραφτεί μία κριτική για το «the Μan from Earth» (την προηγούμενη μου σκηνοθετική δουλειά) όπου εκφραζόταν στο τέλος η επιθυμία να δει και το «12 angry men»το φως ελληνικής σκηνής. Είχα ξανακούσει για την ταινία από έναν φίλο, που μου είχε προτείνει να την σκηνοθετήσω, οπότε όταν διάβασα κι αυτό, πείστηκα ότι πρέπει να τη δω. Χαίρομαι για τις παροτρύνσεις αυτές, γιατί η ταινία με άγγιξε και θέλησα κι εγώ να τη δω επί σκηνής. Θέλησα να δω 12 ηθοποιούς, σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, να κορυφώνουν και να ηρεμούν σ’ ένα καρδιογράφημα 120 παλμών και άνω.
Στη θεατρική του μεταφορά, κράτησα την εποχή που γράφτηκε το έργο, γιατί βρίσκω πολύ ελκυστικό όταν το θέατρο, μας παίρνει από το τώρα και το εδώ και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη και χρόνους. Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, παρά τη χιλιομετρική και χρονική του απόσταση από το εδώ και το τώρα, μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους. Οι ίδιες απόψεις θα μπορούσαν να εκφραστούν και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τον ρατσισμό κι αυτό δεν το λες καθόλου «ευτυχώς». Και δεν μιλάμε μόνο για φυλετικό ρατσισμό, αλλά επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό, σεξιστικό και οπουδήποτε χωράει η έννοια του διαφορετικού. Δηλαδή παντού.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα του σήμερα βλέπουμε να ξεπηδούν έντονα φασιστικά μανιφέστα, που προφανώς δεν ήταν πολύ καλά θαμμένα. Ακόμη, γίνονται προτάσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας. Απόψεις και πιστεύω που εκφράστηκαν σ’ ένα έργο του ’57 το οποίο γράφτηκε ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, μεταφέρονται αυτούσια στο τώρα και στο εδώ και τίποτα δεν σου «χτυπάει». Ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει να είναι αστόχαστος και να καταδικάζει -είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά- με την πρώτη ευκαιρία τον συνάνθρωπο του. Αυτό, κάνει το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, δείχνοντας μας ότι ο ρατσισμός αντιστέκεται σθεναρά ακόμη σε ιδέες περί φιλελευθερισμού. Αλλά, οι ιδέες αυτές παρά του ότι απαιτούν δυνατούς υπερασπιστές, υπάρχουν ευτυχώς Άνθρωποι που αγωνίζονται για την αλήθεια, την αγάπη και τη συγχώρεση με όλο τους το είναι.
Συντελεστές:
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και Νότης Παρασκευόπουλος
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Μουσική: Γιώργος Περού
Sound design: Νίκος Τσέκος
Promo video: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Γραφιστική επιμέλεια: Σπύρος Δαπέργολας
Οι 12 ένορκοι είναι:
Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή
Παραγωγή A priori
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8, Γκάζι
(μετρό Κεραμικός)
Έως τις 10 Απριλίου 2016
Πρεμιέρα: 15 Οκτωβρίου 2015
Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 και Κυριακή στις 18.30
Διάρκεια: 90’
Εισιτήρια: ευρώ15, ευρώ12 (φοιτητικό, ευπαθείς ομάδες, άνω των 70)
Κρατήσεις: 210 3428650 (μετά τις 5 μ.μ.) και 6951 001133
Προπώληση εισιτηρίων από το ταμείο του θεάτρου και από το www.viva.gr
Δείτε το τρέιλερ:
