Η 88η απονομή των βραβείων Όσκαρ ολοκληρώθηκε και ο Ντι Κάπριο (χωρίς να αποτελεί έκπληξη), έπειτα από μια περιπετειώδη πορεία 25 ετών στον χώρο, τελικά πήρε το πρώτο του Όσκαρ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «The Renevant».
Ολόκληρος ο πλανήτης είδε την ομιλία του και το πρώτο που κάνει εντύπωση για ένα σταρ του βεληνεκούς του είναι ότι δεν μίλησε σχεδόν καθόλου για την επιτυχία του.
Έκανε λόγο για τους αυτόχθονες/ιθαγενείς -που σχεδόν έχουν εξαφανιστεί από τη Βόρεια Αμερική- και κυρίως για την κλιματική αλλαγή. Χαρακτηριστικά, στο τέλος της ομιλίας του είπε ότι «δεν πρέπει να παίρνουμε τον πλανήτη ως δεδομένο» και πρόσθεσε «όπως δεν παίρνω αυτήν τη βραδιά ως δεδομένη».
Πέρα από αυτό, η βραδιά όμως σε αντίθεση με κάποιες άλλες χρονιές δεν είχε στιγμές που ξεχώρισαν. O παρουσιαστής των Όσκαρ κάθε χρόνο συγκεντρώνει όλο και περισσότερη προσοχή, όσο λιγότερο ρόλο κι αν έχει τελικά στην τελετή.
Οι εμφανίσεις των τελευταίων χρόνων περιορίζονται σε έναν διάρκειας 5-7 λεπτών μονόλογο με αστεία ή «αστεία», σχόλια για τις ταινίες και προσβολές σε ηθοποιούς, με τον παρουσιαστή να χάνεται στη συνέχεια στην υπόλοιπη βραδιά και να εμφανίζεται άλλες 3-4 φορές για πολύ λίγο, προσπαθώντας να κάνει κάτι που θα κλέψει την παράσταση, όπως οι πίτσες και η selfie της Ellen Degeneres που δε τα πήγε και άσχημα ή οι μιμήσεις του Birdman του Neil Patrick Harris πέρυσι.
Όμως, πέρα από τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να έχει κάποιος για την «πολιτική» των βραβείων, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα Όσκαρ θα αποτελούν πάντα το κινηματογραφικό highlight της χρονιάς για μια μεγάλη μερίδα του κοινού, για ένα κομμάτι του ίδιου του σινεμά και ασφαλώς της μόδας που λανσάρεται κάθε χρόνο στο κόκκινο χαλί και σίγουρα για τον τζόγο γύρω από τη βραδιά, το κουτσομπολιό και το ξενύχτι μπροστά στην τηλεόραση, και στο τέλος το ότι έχεις κάτι ενδιαφέρον να συζητάς την άλλη μέρα στο γραφείο.
Γενικά στα ντεσού της χθεσινής βραδιάς πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή που προβλήθηκε το βίντεο με όσους έφυγαν από τη ζωή, υπό τους ήχους του Blackbird των Beatles…
Από όσους ανέβηκαν στη σκηνή αυτός που χειροκροτήθηκε περισσότερο ήταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έστειλε μήνυμα κατά της σεξουαλικής κακοποίησης και προανήγγειλε ουσιαστικά τη Lady Gaga που έδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία επί σκηνής.
Ας κάνουμε, όμως, μια βόλτα στο παρελθόν για να δούμε κάποιες στιγμές που έγραψαν τη δική τους ιστορία:
Η Ellen Degeneres παρουσίασε τα βραβεία Όσκαρ το 2014 και τα social media μπήκαν δυναμικά στην τελετή. Τρανή απόδειξη η ήδη ιστορική all star selfie που πόσταρε στον λογαριασμό της εκείνο το βράδυ.
Και μια πιο… λάιτ στιγμή των Όσκαρ, που όμως είχε συζητηθεί τόσο πολύ εκείνη τη χρονιά (2012): Ο Μπραντ Πιτ, η Αντζελίνα Τζολί και το… πόδι της!
2012 και η Τζένιφερ Λόρενς «έφαγε» μια τούμπα για… Όσκαρ. Απαστράπτουσα στην Dior τουαλέτα της, η νεαρή ηθοποιός ανέβαινε τα σκαλιά για να παραλάβει το βραβείο που είχε κερδίσει για την ερμηνεία της στην ταινία «Silver Linings». Μοναδική στιγμή, που ξεπεράστηκε με πολύ γέλιο από την ίδια.
Το 2002, ο Άντριεν Μπρόντι κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία του «Ο Πιανίστας» και από τον ενθουσιασμό του άρπαξε τη Χάλι Μπέρι που του παρέδιδε το βραβείο και το φιλί τους καταγράφηκε ως ακόμη μία ιστορική στιγμή των Όσκαρ.
Η αντίδραση του Ρομπέρτο Μπενίνι το 1997, όταν κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία του «Η ζωή είναι όμορφη», είναι «όλα τα λεφτά». Αλλά και η Σοφία Λόρεν «δεν πήγε πίσω».
Εφέτος, τελικά, δεν ήταν η βραδιά του Σιλβέστερ Σταλόνε, σε αντίθεση με το 1976 που ήταν η χρονιά του «Ρόκι» και η στιγμή που ο ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή και «έπαιξε» μποξ με τον θρύλο του αθλήματος Μοχάμεντ Άλι έμεινε ιστορική.
Το 1973, ο Μάρλον Μπράντο κέρδισε το βραβείο Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός», όμως δεν παραβρέθηκε στην τελετή. Στη θέση του ανέβηκε στη σκηνή μια νεαρή Ινδιάνα, ντυμένη μάλιστα με την παραδοσιακή στολή της.
Η κοπέλα συστήνεται ως Σατσίν Μικρό Φτερό, μέλος της φυλής των Απάτσι, και εκ μέρους του Μπράντο αρνείται να πάρει το βραβείο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο με τον οποίο η βιομηχανία του θεάματος έχει προσεγγίσει τους Ινδιάνους.
Επιμέλεια: Κατερίνα Νινιού
