Κ. Κωνσταντόπουλος στο zougla.gr: «Η Δημοκρατία θέλει ενεργούς πολίτες, αλλιώς δεν επιβιώνει…»

Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μετά την τριετή επιτυχημένη πορεία του έργου «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» ο καταξιωμένος ηθοποιός παρουσιάζει την παράσταση «Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους» την οποία και σκηνοθετεί στο θέατρο «Αλκμήνη».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η δίκη του Σωκράτη, η οποία είχε μια ξεκάθαρη πολιτική διάσταση και που για κάποιους ήταν σχεδόν μια τραγωδία, μια σύγκρουση, δηλαδή, στην οποία και οι δύο πλευρές (φαίνεται να) είχαν δίκιο- αποτελεί ιστορικό γεγονός. Έγινε το 399π.Χ., τέσσερα χρόνια μετά την κατάλυση της τυραννίας των Τριάκοντα και την επάνοδο της δημοκρατίας. Ο Σωκράτης κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει και δεν πιστεύει στους θεούς της πόλης, ότι εισάγει νέες θεότητες και ότι διαφθείρει τους νέους. Τίμημα: θάνατος! Ο Πλάτων -μαθητής του Σωκράτη και παρών στην δίκη, με το κείμενό του, την «Απολογία Σωκράτους», θέλει να αποδείξει όχι μόνον την αθωότητα του Σωκράτη, αλλά και την ηθική του μεγαλωσύνη. Θέλει να εξασφαλίσει την αθώωση του δασκάλου του από το δικαστήριο της ιστορίας.

O Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος μίλησε στο Zougla.gr για την παράσταση «Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους» και τόνισε τις ιδιαιτερότητες του έργου και του ρόλου που υποδύεται. Ο γνωστός ηθοποιός αποκάλυψε τι τον συγκινεί στον ρόλο του και ποιά είναι τα μελλοντικά του σχέδια.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Zougla.gr: Tι σας ώθησε να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο;

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος:

Η Απολογία του Σωκράτη του Πλάτωνα είναι το αμέσως επόμενο βήμα μετά τον «Μέγα Ιεροεξεταστή» του Φ. Ντοστογιέβσκυ που παίζαμε για τρία χρόνια. Σκεφτήκαμε πως εάν ο Ιεροεξεταστής είναι με τον τρόπο του ένας αντιπρόσωπος του σκότους και του κακού, το ποιο σωστό θα ήταν τώρα να δούμε έναν αντιπρόσωπο του φωτός και του καλού, μέγιστον δε όπως είναι ο Σωκράτης! Εμμένοντας, βεβαίως, στην θέση μας να φέρουμε και να παρουσιάσουμε στην σκηνή μεγάλα κείμενα, φιλοσοφικά και πολιτικά, τα οποία στέκουν ως φάροι του παγκόσμιου πολιτισμού. Κείμενα τέτοια, μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που θα μας αφυπνίσουν και θα μας κάνουν να στοχαστούμε δημιουργικά περί όλων αυτών των θεμάτων τα οποία μας απασχολούν σήμερα είτε ως άτομα, είτε ως μέλη μια κοινωνίας η οποία φαίνεται μάλλον να παραπαίει…

Το κείμενο θέτει διαχρονικά και πανανθρώπινα ζητήματα για την αρετή, την αυτογνωσία, το ανθρώπινο μεγαλείο. Ποια είναι η αντιστοιχία του στο σήμερα;

Η Δημοκρατία του τότε –είμαστε στο τέλος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας- έχει, θα έλεγε κανείς, πολλά κοινά σημεία με την «αντιπροσωπευτική» Δημοκρατία του σήμερα… Διαφθορά, λαμόγια, φατρίες, σήψη, παρακμή – ο δήμος άγεται και φέρεται από τους δημαγωγούς! Σε ένα τέτοιο κλίμα ένας άνθρωπος ορθώνει το ανάστημά του, υπερβαίνει τον φόβο του θανάτου, και μιλάει για την αξία της αρετής, της αυτογνωσίας, την αξία του να είναι κανείς ωφέλιμος στην κοινωνία, για τον σεβασμό και την υπακοή στους νόμους, για την ανάληψη της ευθύνης, για τον σεβασμό στα ιερά και τα όσια, για την συνέπεια ως προς την εσωτερική μας φωνή, θέτοντας θέμα συνείδησης και ελευθερίας, ηθικής και πολιτικής! Ένα τέτοιο λαμπρό ανάστημα, ένας τέτοιος φωτεινός άνθρωπος θα στέκεται πάντοτε στην κορυφή και θα μας παρακινεί με το εξαιρετικό παράδειγμά του να αναζητούμε τολμηρά την ύπαρξή μας στις πιο υψηλές εκείνες σφαίρες, όπου το ανθρώπινο συναντά το θείον και αποκτά έτσι την εμπειρία του Ενός και την ευτυχία του Όλου!

Πρόκειται για έργο βαθιά πολιτικό. Μήπως όμως σήμερα η πολιτική έχει συρρικνωθεί στο πλαίσιο μιας αποτελεσματικής διαχείρισης;

Αναμφίβολα! Έτσι ακριβώς φαίνεται να είναι… μια «αποτελεσματική διαχείριση»! Διαχειριζόμεθα – και όχι κι αποτελεσματικά κατά την γνώμη μου!- το μοντέλο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, το οποίο de facto δε μας έχει «φορεθεί»… Υιοθετήσαμε κοινωνικά συστήματα που δεν τα αφορά η ευημερία του πολίτη αλλά των τραπεζών, και αυτό το ονομάζουμε «πολιτική», ενώ είναι απλώς και μόνον ένας ληστρικός και εφιαλτικός «πόλεμος»!!! Απαξιώθηκαν τα πάντα και αποβλάκωσαν τους πολίτες παγκοσμίως. Ετοιμάζουν ένα νέο είδος ανθρώπου και αυτό πλέον είναι ολοφάνερο! Οι πολίτες θα πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και πάλι! Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να μάθουμε, να ρωτήσουμε, να ενημερωθούμε, να πάψουμε πλέον να «τεμπελιάζουμε» κρυβόμενοι πίσω από τα «καλά-κακά» της «αντιπροσωπευτικής» Δημοκρατίας! Η Δημοκρατία θέλει Ξυπνούς και Ενεργούς πολίτες, αλλιώς δεν επιβιώνει… Μετατρέπεται σε τυραννίδα και… τρώει τα παιδιά της!

Tι σας συγκινεί στο ρόλο σας;

Τα πάντα! Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λέξη του κειμένου! Οι ιδέες του Σωκράτη, ο τρόπος του, η στάση του… όλα!!! Και η Ποίηση αυτή καθ’ εαυτή, μιας και ο Πλάτωνας τίμησε τον Δάσκαλόν του παραδίδοντάς μας μιαν Απολογία, που πέρα από τον πλούτο που φέρει τον φιλοσοφικών ιδεών, είναι γεμάτη κι από τα υλικά της πιο σπάνιας και δυσεύρετης Ποιήσεως! Η μετάφραση δε του Α. Μωραϊτίδη, μου δίνει επίσης εξαιρετική χαρά!

Πως βλέπετε την πορεία του θεάτρου σήμερα και πόσο έχει επηρεαστεί από τη κρίση;

Το θέατρο θα επιβιώσει! Θα υπάρχει και μετά από εμάς! Πάντα θα υπάρχει το θέατρο! Όσο όμως οι εξουσίες αντιλαμβάνονται πως το θέατρο «ασκεί εξουσία» τόσο θα θέλουν να είναι πάντα κάτω από τον έλεγχό τους! Απομένει σε εμάς… τους ανθρώπους του θεάτρου να αποφασίσουμε με ποιον θα πάμε και ποιον θα αφήσουμε! Θα είμαστε με την πλευρά της εξουσίας και θα παίξουμε έτσι το παιχνίδι της συμμετέχοντας στην «αποτελεσματική διαχείριση» όπως λέγαμε ή θα είμαστε με την πλευρά του… πολίτη; Θα πρέπει να αποφασίσουμε! Αλλά και ο πολίτης θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, για το τι είδους θέατρο καταναλώνει… τι είδους θέατρο θέλει, να πάψει πλέον να καταναλώνει άκριτα τα πάντα και να κάνει φανερές τις θέσεις του… Για την ώρα φαίνεται ότι οι θεατές «χειραγωγούνται», χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουν από τις μόδες και το θεατρικό «σύστημα»…

Πως ανταποκρίνονται οι θεατές στο έργο;

Θαυμάσια! Συγκινητικά θαυμάσια! Τόσο που αυτό μας έδωσε το κουράγιο να το πάμε και εφέτος, για δεύτερη, δηλαδή, χρονιά!

Πόσο δύσκολο είναι να παίζετε και να σκηνοθετείτε;

Όταν είναι καθαρά τα πράγματα στο μυαλό μας, τότε μου φαίνεται πως όλα είναι κατά τι πιο εύκολα… Δεν κάθισα να το πολυσκεφτώ για να είμαι ειλικρινής – μου ήταν καθαρό εξ’ αρχής στο μυαλό μου αυτό που ήθελα να κάνω επί σκηνής και έτσι απλώς τόλμησα και το έκανα… Σε καμμία περίπτωση, βεβαίως, δεν είμαι μόνος μου… Έχω εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους! Τον Κωστή τον Σαββιδάκη, τον αγαπημένο μου φίλο και συνάδελφο με τον οποίον έχουμε μαζί και το θεατρικό σχήμα «θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ», την Ματίνα την Μόσχοβη, την εξαιρετική ποιήτρια και φίλη, με την οποίαν κάναμε από κοινού και την δραματουργική επεξεργασία, και με την οποίαν συνεργαζόμαστε πολύ στενά τα τελευταία χρόνια (δικές της προτάσεις ήταν και ο Ιεροεξεταστής αλλά και ο Σωκράτης, και την ευχαριστώ για αυτό!) την Άννυ την Ζερβού, την εξαιρετική αυτή νέα συνάδελφο που είναι βοηθός μου, βοηθός σκηνοθέτη δηλαδή, αλλά και πολλούς άλλους…

Έχετε πλούσια παρουσία στο χώρο και έχετε δοκιμαστεί τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στην υποκριτική. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένος;

Αυτήν την περίοδο με τον συνδυασμό αυτών των δύο! Και ελπίζω στο μέλλον να βάλλω στον εαυτόν μου και τον επόμενο πήχυ που θα είναι η ιδιότητα και του… συγγραφέα! Έχω γράψει και εκδώσει τρία θεατρικά έργα, και ίσως κάποιο από αυτά να τολμήσω να το ανεβάσω κάποτε στην σκηνή, αποκτώντας έτσι την εμπειρία ταυτοχρόνως και των τριών αυτών ιδιοτήτων: συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιού!

Ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Μόλις ανέβηκε στο «θέατρο της Ημέρας» το έργο του Έντουαρντ Άλμπυ οι «Τρεις ψηλές γυναίκες» σε μετάφραση και σκηνοθεσία δική μου, όπου είχα την χαρά να συνεργαστώ με την ομάδα «Ν.ΕΛ.Ε.ΑΝΑ», την οποίαν αποτελούν νέοι ηθοποιοί, πρώην μαθητές μου και νυν επαγγελματίες ηθοποιοί! Ετοιμάζω την έκδοση του τέταρτου θεατρικού μου έργου, και την έκδοση δυο μεταφράσεων.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μωραϊτίδης
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Δραματουργική επεξεργασία: Ματίνα Μόσχοβη
Φωνή Μέλητου: Ορέστης Τρίκας
Εκτέλεση και οργάνωση παραγωγής-βοηθοί σκηνοθέτη: Κωστής Σαββιδάκης, Άννυ Ζερβού, Χιονία Χιωτέλλη
Φωτισμοί: Μανωλης Πράτσης
Φωτογραφίες: Θεανώ Μανουδάκη
Παραγωγή: θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ
Συμπαραγωγή: θέατρο«Αλκμήνη»