Του Κώστα Μπετινάκη
Ας γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω: Στα 1999, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την -τότε ακόμη- Γιουγκοσλαβία, επί 78 ημέρες. Ουδείς είχε διανοηθεί να ζητήσει να επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις στις χώρες που είχαν στείλει τα βομβαρδιστικά και ήταν υπεύθυνες για τον θάνατο χιλιάδων Σέρβων πολιτών – ακόμη και νοσηλευομένων σε νοσοκομείο.
Στόχος τους ήταν «να δικαιωθεί ο αγώνας» του Απελευθερωτικού Στρατού Κοσσυφοπεδίου για αυτοδιάθεση της σερβικής επαρχίας. Παραβλέποντας ότι ο KLA είχε κατηγορηθεί ακόμη και για λαθρεμπόριο ανθρωπίνων μελών.
Το Δεκέμβριο του 2010, έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης κατονόμασε τον πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι ως «επικεφαλής μαφιόζικης αλβανικής ομάδας υπεύθυνης για το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ανθρωπίνων οργάνων στην ανατολική Ευρώπη», όπως δημοσιεύθηκε στη βρετανική εφημερίδα «Guardian».
Δεν γράφονται αυτές οι αράδες εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων που έχει επιβάλει η Δύση στη Ρωσία, λόγω της εξέγερσης των ρωσικής εθνότητας πολιτών της ανατολικής Ουκρανίας ζητώντας αυτονομία από τους νεοφασίστες κυβερνήτες του Κιέβου.
Αλλά με αφορμή συζήτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων για τις βρετανικές αεροπορικές επιδρομές στη Συρία.
Ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Ivan Lewis δήλωσε «υπερήφανος για τις δύσκολες επιλογές που έκανε η Βρετανία στο Κοσσυφοπέδιο και αλλού για να σωθούν χιλιάδες ζωές». Το παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου έφεραν οι ομιλητές που υποστήριξαν στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι «οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Συρία φτάνουν και δεν απαιτείται αποστολή χερσαίων δυνάμεων για να επιτευχθεί νικηφόρος στόχος».
Σε αντίθεση με εκείνους που υποστήριξαν ότι οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί «δεν θα έχουν αποτέλεσμα».
Αλλά να σκεφθούμε κάποια πιο πρόσφατα γεγονότα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Λιβύη; Μπορεί να ανατράπηκε (και να δολοφονήθηκε) ο Καντάφι. Αλλά δεν υφίσταται πλέον η Λιβύη ως κράτος. Κάτι παρόμοιο επιδιώκεται και για τη Συρία. Ή μάλλον κάτι ανάλογο με αυτό που προκάλεσε η αμερικανοβρετανική παρέμβαση στο Ιράκ: τη διάλυση του κράτους και τη δημιουργία τμημάτων που ελέγχονται από τους Σιίτες, τους Σουνίτες και τους Κούρδους του Ιράκ.
Ας επιστρέψουμε όμως στις ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις με αφορμή την ουκρανική κρίση.
Φυσικά, το ΝΑΤΟ αρνείται τις κατηγορίες πως με τα απανωτά γυμνάσια στα σύνορα με τη Ρωσία και την αύξηση της εκεί στρατιωτικής παρουσίας του, ιδιαίτερα στις χώρες της Βαλτικής, αποτελεί απειλή για τη Μόσχα.
«Κατηγορηματικά αρνούμαστε τους χωρίς ουσία ισχυρισμούς ότι το ΝΑΤΟ με την πολιτική του αποτελεί απειλή ασφάλειας για τη Μόσχα» είπε η εκπρόσωπος της Ατλαντικής Συμμαχίας Oana Lungescu την Τρίτη.
«Η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν έχει οποιονδήποτε ως στόχο» είπε η εκπρόσωπος, προσθέτοντας ότι «οποιαδήποτε κυρίαρχη χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέγει την αμυντική συμμαχία όπου θα συμμετάσχει». Αφορμή για τη δήλωσή της, η πρόσφατη πρόσκληση που έγινε από το ΝΑΤΟ στο Μαυροβούνιο να συμμετάσχει στη συμμαχία.
Η ΝΑΤΟϊκή εκπρόσωπος είπε ακόμη ότι η Ατλαντική Συμμαχία «μελετά προσεκτικά» τη στρατηγική ασφάλειας της Ρωσίας για το 2016, η οποία παρουσιάσθηκε την περασμένη εβδομάδα και κατηγορεί τη δυτική συμμαχία για επεκτατικές βλέψεις προς τα ρωσικά σύνορα, χαρακτηρίζοντας το γεγονός «απειλή για τη ρωσική ασφάλεια».
Η εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι στο ίδιο ντοκουμέντο αναφέρεται πως «η Ρωσία εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για έναν δίκαιο διάλογο και καλές σχέσεις με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την προϋπόθεση να τηρούνται όροι συνεργασίας, βάσει των διεθνών συνθηκών για τους εξοπλισμούς, με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης σε ζητήματα που αποτρεπτικά της αύξησης των όπλων μαζικής καταστροφής και διεύρυνση της συνεργασίας στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας καθώς και διακανονισμό των τοπικών συγκρούσεων».
Επίσης τη Δευτέρα, το αμερικανικό Πεντάγωνο ανακοίνωσε πως «η Μόσχα δεν έχει λόγους να θεωρεί τις ΗΠΑ απειλή για την εθνική της ασφάλεια». «Δεν έχουν λόγους να σκέφτονται κάτι τέτοιο» είπε μιλώντας στους δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου λοχαγός Jeff Davis. «Δεν επιδιώκουμε σύγκρουση με τη Ρωσία» πρόσθεσε. «Έχουμε τις διαφορές μας, αλλά είναι δομικό λάθος να θεωρούνται οι ΗΠΑ απειλή για τη Ρωσία.»
Γεγονός είναι πως το ΝΑΤΟ έχει αυξήσει ουσιαστικά τη στρατιωτική παρουσία του κατά μήκος των ρωσικών συνόρων, κυρίως στις χώρες της Βαλτικής αλλά και στην ανατολική Ευρώπη, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 και το ξέσπασμα της διαμάχης στην ανατολική Ουκρανία, όπου οι δυτικοί κατηγορούν τη Ρωσία ότι παρέχει βοήθεια στους αυτονομιστές αντάρτες, οι οποίοι δεν αποδέχτηκαν στο πραξικόπημα στο Κίεβο.
Έτσι το ΝΑΤΟ ξεκίνησε απανωτές στρατιωτικές ασκήσεις και ναυτικά γυμνάσια ακόμη και στη Μαύρη Θάλασσα.
Στα τέλη Αυγούστου και τον Σεπτέμβριο του 2015 το ΝΑΤΟ πραγματοποίησε τα μεγαλύτερα γυμνάσια αερομεταφοράς στρατιωτών στην Ευρώπη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
