Εγώ θα ας-κήσω το μνημόνιο!

Φτάσαμε λοιπόν σε άλλη μια προεκλογική περίοδο, στην οποία το … αφήγημα κατά τον Βενιζέλο, έχει αλλάξει! Πλέον οι πολιτικές δυνάμεις που συγκρούονται, δεν προβάλλουν ως επιχείρημα την έξοδο από την κρίση και τους τρόπους για να γίνει αυτό, αλλά ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο!
Που σημειωτέον, αυτό, το τρίτο μνημόνιο που σημειολογικά παραπέμπει και αλλού,  είναι το χειρότερο από τα προηγούμενα και είναι και αριστερό!
Βέβαια στα τηλεπαράθυρα, ο γνωστός πολιτικός οχετός, ξεχύνεται από τις τηλεοράσεις δείχνοντας για άλλη μια φορά το κατώτατο επίπεδο του σημερινού πολιτικού προσωπικού.
Βλέποντας κανείς όλη αυτή την παρέλαση δηλώσεων, δεσμεύσεων αλλά και τεράστιων ψεμάτων, αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να περιμένει αυτή η έρμη χώρα να σωθεί από τέτοιους ανθρώπους που εκ των πραγμάτων αποδείχθηκαν λίγοι.
Γιατί απλά, οι ίδιοι άνθρωποι που μας έχουν φέρει σ αυτή την κατάσταση, η καλύτερα οι ίδιες πολιτικές, είναι εκείνες που ζητούν τώρα την ψήφο του ελληνικού λαού, για να δει επιτέλους αυτή τη ρημάδα την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται όλοι.
Όμως δυστυχώς, χωρίς να σπάσεις αυγά, δεν γίνεται ομελέτα λέει ο λαός.
Αν δεν γίνουν παρεμβάσεις για περικοπή των δαπανών στο δημόσιο, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτικό κόστος, δεν υπάρχει περίπτωση να μπει στον ίσιο δρόμο η πατρίδα.
Είναι όμως εκείνο το πελατειακό κράτος, που καθορίζει δυστυχώς τις τύχες αυτής της χώρας.
Γιατί έχει κανείς αμφιβολία, πως αν η ψήφος ήταν υποχρεωτική, τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά;
Δεν τους πιστεύει κανείς! Όπου και να πας και όποιες ηλικίες ρωτήσεις θα ακούσεις ακριβώς το ίδιο.
Τα ίδια σκατά είναι όλοι!
Αλλά συμφωνούν και σε κάτι ακόμη οι έλληνες. Στο ότι θα ήθελαν να είχαν στο πολιτικό τους σκηνικό έναν Σόιμπλε ή μία Μέρκελ. Γιατί παρά το βρισίδι που πέφτει για τους «φίλους»  μας Γερμανούς, το συγκεκριμένο πολιτικό δίδυμο, μοιάζει σαν το δίδυμο της Μπάγερν με Ρόμπεν και Ριμπερί!
Πάνε την ομάδα πρίμα!
Οι εκλογές που έρχονται, είναι αδύνατο να σχηματίσουν κυβέρνηση αυτοδυναμίας. Πιθανά να δημιουργήσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Μπορεί να είναι η ευκαιρία, δεξιά-αριστερά και λοιπές δυνάμεις να πάνε επιτέλους μαζί και συντεταγμένα μια φορά στα Ευρώπας, μήπως και πάρουν κάτι καλύτερο.
Θα συμφωνήσουν έστω σε αυτό; Πως ο κόσμος δεν θα δεχτεί άλλη πίεση;
Γιατί αν δεν συμβεί αυτό, τότε τα πράγματα ίσως να ξεφύγουν. Και οι καλοθελητές παραμονεύουν.  Ο Νοών, νοείτω!