Η πυρηνική ενέργεια είναι μια γνώριμη ιστορία για τον Ελληνικό λαό. Από την ίδρυση του κέντρου ερευνών “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ” και του πρώτου Ελληνικού πειραματικού αντιδραστήρα, δημιουργήθηκε μια ομάδα πυρηνικών επιστημόνων που είχαν προσωπικό ενδιαφέρον και φιλοδοξία να φέρουν κάποτε την πυρηνική ενέργεια, με τη μορφή αντιδραστήρων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, στη δύστυχη αυτή χώρα. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που κάποιοι «μαθητευόμενοι μπαρμπέρηδες» θα εξασκούσαν την τέχνη τους «στου κασίδη το κεφάλι».
Τα επόμενα χρόνια οι «μαθητευόμενοι μάγοι» της Πυρηνικής Τεχνολογίας δεν έχασαν ευκαιρία που να μην προσπαθούν να σπρώξουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση, τους υπόλοιπους επιστήμονες και βέβαια τους απληροφόρητους πολίτες προς την κατεύθυνση της ίδρυσης πυρηνικών εργοστασίων. Ακόμα και η φρίκη της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ δεν τους σταμάτησε. Μαζί με τον εφιάλτη της πυρηνικής μόλυνσης, ο Ελληνικός λαός (και όλοι οι λαοί της Ευρώπης) είχαν να αντιμετωπίσουν και τη δήλωση «τρώτε άφοβα τα πάντα» από κάποιούς «εμπειρογνώμονες» με στερεότυπα κολλημένο στη μούρη το γλυκανάλατο συγκαταβατικό χαμόγελο του «ειδήμονος».
Με την ευκαιρία της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η πυρηνική φρίκη ξανασήκωσε το απαίσιο κεφάλι της από τη λήθη που την είχε καταδικάσει η καταστροφή του Τσερνόμπιλ. Οι ίδιες δυνάμεις που είναι απόλυτα υπεύθυνες για τα περιβαλλοντικά προβλήματα ενός ολόκληρου πλανήτη, τώρα σκίζονται για τον «πιο αποτελεσματικό τρόπο να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα».
Στην Ελλάδα του 2008 οι εκπρόσωποι του πυρηνικού κατεστημένου «ανακάλυψαν» δυο φαινομενικά ακλόνητα επιχειρήματα. Το πρώτο είναι βέβαια ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ασφαλής και καθαρή. Θα μειώσει τις εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου και θα μας προσφέρει άφθονη, καθαρή και φτηνή ενέργεια.
Το δεύτερο είναι ότι οι γύρω μας χώρες, Αλβανία, FYROM κλπ, θα αποκτήσουν πυρηνικά εργοστάσια και θα καταλήξουμε να μας πουλάνε αυτές ρεύμα, αν δεν κάνουμε το ίδιο.
Όσο για το πιο επικίνδυνο πυρηνικό κατάλοιπο, το Πλουτώνιο, ε, θα το ανακυκλώσουν και θα το χρησιμοποιήσουν.
Φυσικά αποφεύγουν να απαντήσουν σε κάποια αμείλικτα ερωτήματα:
Είναι αλήθεια ότι τα κατάλοιπα των πυρηνικών εργοστασίων απαγορεύεται να διαρρεύσουν στο ελεύθερο περιβάλλον για πολλές χιλιάδες χρόνια; Με τι τρόπο θα εξασφαλιστεί αυτή η απόλυτη στεγανότητα; Και όταν διαρρεύσουν – γιατί αναπόφευκτα θα διαρρεύσουν – ποιος θα επανορθώσει την καταστροφή;
Εσείς θα αγοράζατε ένα δοχείο με εγγύηση ας πούμε 10000 ετών απ’ αυτούς τους τύπους;
Και αυτά τα λένε στα επιστημονικά τους συνέδρια…
Είναι αλήθεια ότι σε ατυχήματα σε εργοστάσια ανακύκλωσης Πλουτωνίου οι εργάτες δουλεύουν το Πλουτώνιο μέσα σε αεροστεγή κουτιά φορώντας ειδικά γάντια; Ότι αν σκιστεί ένα γάντι και μολυνθεί ο χώρος, το δωμάτιο είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένο;
Είναι αλήθεια ότι αν κάποιος εργάτης τρυπηθεί και μολυνθεί από Πλουτώνιο, η μόνη λύση να μην πάθει καρκίνο είναι ο άμεσος ακρωτηριασμός; Είναι αλήθεια ότι σε κάποιο παρόμοιο εργοστάσιο χρειάστηκε να σκαφτεί ακόμα και το επιφανειακό χώμα γύρω του και να φυλαχτεί σε ειδικά βαρέλια σαν ραδιενεργό κατάλοιπο;
Είναι αλήθεια ότι από τον Απρίλιο του 2005 το εργοστάσιο THORP στο διαβόητο Sellafield, στην Αγγλία, παραμένει κλειστό μετά από διαρροή 25 τόνων καταλοίπων; Είναι αλήθεια ότι η ζημιά από μέχρι σήμερα είναι περίπου 1,5 δις δολάρια;
Είναι αλήθεια ότι χωρίς την άφθονη βοήθεια, το δωρεάν ουράνιο, τις γενναίες επιχορηγήσεις από τις κυβερνήσεις, η πυρηνική τεχνολογία δεν θα ήταν με κανένα τρόπο ανταγωνιστική, και θα είχε προ πολλού εγκαταλειφθεί; Είναι αλήθεια ότι όλη αυτήν την πανάκριβη τεχνολογία την πληρώνει – ποιος άλλος; – ο γάιδαρος του Βάρναλη; Ο δύστυχος, άγρια φορολογούμενος λαός;
Κι όλα αυτά σε ένα κράτος με κυβερνήσεις που δεν μπορούν ούτε στοιχειωδώς να προστατέψουν τα δάση τους. Και που περιβάλλεται από χώρες και καθεστώτα ακόμα λιγότερο αξιόπιστα και μάλιστα με κινδύνους αποσταθεροποίησης.
Αυτοί οι κύριοι, έχουν κιόλας φροντίσει όχι μόνο για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, αλλά και των απογόνων μας για χιλιάδες χρόνια.
Και πάντα με στερεότυπα κολλημένο στη μούρη το γλυκανάλατο συγκαταβατικό χαμόγελο του «ειδήμονος».
Γιάννης Μπακόπουλος
Μαθηματικός
Επιστημονικός Συνεργάτης
Διεύθυνση Τεχνολογικών Εφαρμογών
ΕΚΕΦΕ “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”
ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Το Πλουτώνιο 239, βασικό κατάλοιπο των πυρηνικών αντιδραστήρων παραγωγής ενέργειας, παράγεται σε μεγάλες ποσότητες από τα πυρηνικά εργοστάσια. Είναι το πιο ραδιοτοξικό παράγωγο της πυρηνικής διάσπασης. Θεωρείται 130000 χιλιάδες φορές πιο επικίνδυνο από το υδροκυάνιο.
Χρειάζονται 240000 χρόνια ώστε ένα κιλό Πλουτώνιο να γίνει ένα γραμμάριο. Άλλες 240000 χρόνια για να γίνει ένα χιλιοστό του γραμμαρίου. Και άλλες 240000 χρόνια για να γίνει ένα εκατομμυριοστό του γραμμαρίου. Τα πυρηνικά εργοστάσια, στο σύνολό τους, παράγουν τόνους Πλουτωνίου 239 κάθε χρόνο. Που αποθηκεύεται αυτό το φοβερά επικίνδυνο υλικό; Πως θα γίνει να μη διαρρεύσει στο περιβάλλον;
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.
http://www.fas.org/rlg/021507PlutoniumRecycle3L.pdf
http://en.wikipedia.org/wiki/Louis_Slotin
http://www.rense.com/general65/despari.htm
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/5149676.stm
http://www.fcnl.org/nuclear/
