Γράφει ο Σπυρίδων Μεθενίτης Εργοφυσιολόγος, Υποψήφιος Διδάκτωρ Ε.Κ.Π.Α.
Όσον αφορά την σύγκριση μεταξύ της συνεχόμενης αερόβιας άσκησης και των HIT και LIT, αν και προσφέρουν τις ίδιες προσαρμογές, διαφέρουν ως προς την ποσοστιαία μεταβολή αυτών.
Τα αποτελέσματα πρόσφατων επιστημονικών ερευνών καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για την βελτίωση του καρδιοαναπνευστικού συστήματος και της φυσικής κατάστασης των ασκούμενων, κλειδί είναι η ένταση και όχι η διάρκεια της αερόβιας άσκησης.
Επομένως η διαλειμματική αερόβια άσκηση φαίνεται να είναι πολύ πιο αποδοτική από την συνεχόμενη, επειδή υπάρχουν περίοδοι υψηλής έντασης που εναλλάσσονται με περιόδους χαμηλής έντασης ή ξεκούρασης. Με τον τρόπο αυτό ο ασκούμενος μπορεί να γυμναστεί με υψηλότερο προπονητικό όγκο, χωρίς να φτάσει σε κόπωση ή κορεσμό, αφού μέσα από τις χαλαρές περιόδους μπορεί ο ίδιος να ξεκουραστεί, να αναπληρώσει δυνάμεις, αλλά και να απομακρυνθεί το γαλακτικό οξύ από τους μύες και να πραγματοποιηθούν όλες οι απαραίτητες μεταβολικές διεργασίες που θα του επιτρέψουν να εκτελέσει περισσότερες και πιο έντονες περιόδους υψηλού προπονητικού όγκου.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι θετικές προσαρμογές της αερόβιας άσκησης, μέσω διαλειμματικών πρωτοκόλλων, να είναι πολύ μεγαλύτερες και εμφανείς σε μικρότερο χρονικό διάστημα σε σχέση με τα πρωτόκολλα συνεχόμενης αερόβιας άσκησης.
Όσον αφορά τις διαφορές ανάμεσα στα δύο πρωτόκολλα διαλειμματικής αερόβιας άσκησης, όλες οι έρευνες συμπεραίνουν ότι η ΗΙΤ είναι πολύ πιο αποδοτική από την LIT, σε όλους τους τομείς. Ωστόσο, επειδή η ΗΙΤ είναι πολύ έντονη, απαιτητική και δύσκολη άσκηση, συνιστάται μόνο σε άτομα τα οποία ανήκουν στις κατηγορίες των μέτρια γυμνασμένων και προχωρημένων ή αθλητών, και όχι σε αρχάριους, στους οποίους συνιστάται μόνο η LIT, για λόγους ασφάλειας και μεγιστοποίησης των θετικών προσαρμογών.
