Την απόφασή του να κρεμάσει το «σκουφάκι» του πήρε ο Νίκος Δεληγιάννης βάζοντας τέλος σε μία σπουδαία καριέρα, στη διάρκεια της οποίας κατέκτησε συνολικά 26 τίτλους (12 πρωταθλήματα, 12 κύπελλα, ένα Champions League και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ).
Ο πρώην πλέον τερματοφύλακας του Ολυμπιακού στη δήλωσή του αναφέρεται ονομαστικά σε όλους τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε στην καριέρα του, ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον -προκάτοχό του κάτω από την “ερυθρόλευκη” εστία- Μάκη Βολτυράκη και στον Νίκολα Στάμενιτς.
Αναλυτικά η δήλωσή του:
«Σήμερα είναι μια από τις πιο ξεχωριστές μέρες της ζωής μου. Πήρα την μεγάλη απόφαση να σταματήσω την αθλητική μου καριέρα στο σύλλογο που αγάπησα (όχι από μικρό παιδί!). Το ταξίδι μου τελειώνει εδώ και ειλικρινά δεν μπορούσα, όταν ξεκινούσα στον ΑΝΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ πριν 25 χρόνια, να φανταστώ ότι θα ΄ναι τόσο μακρύ και γεμάτο!
Δεν θα μπορούσε όμως να πραγματοποιηθεί αν δεν υπήρχαν δυο άνθρωποι: ο πατέρας μου και ο Νίκολα Στάμενιτς. Τους οφείλω τα πάντα στη κυριολεξία. Στο ταξίδι γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους, αλλά και ανθρώπους λιγότερο αξιόλογους, που όμως και οι δύο με έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Οφείλω την μεγίστη ευγνωμοσύνη στους προπονητές μου, στις μικρές εθνικές (Τζαφόλιας, Πατλάκας, Κουγεβετόπουλος), στην εθνική ανδρών όπως τον κ. Γιάννη Γιαννουρή που με κάλεσε πρώτη φορά στους άνδρες, τους Κούλη Ιωσηφίδη, Σάντρο Καμπάνια, Ντράγκαν Άντριτς, τους προπονητές μου στη Γλυφάδα Σίλιτς, Κούμη, Γιαννόπουλο, όπως και στον Ολυμπιακό τους Κάσας, Τζούχο, Πάτερο και Βλάχο.
Επίσης, ιδιαίτερη μνεία οφείλω στον κ. Λεωνίδα Θεοδωρακάκη που με έφερε στον Ολυμπιακό, στον κ. Μιχάλη Κουντούρη που έπαιξε καθοριστικό ρολό το 2005 για να συνεχίσω στο σύλλογο. Οφείλω να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργαστήκαμε, όπως διαιτητές, παράγοντες, αντιπάλους, δημοσιογράφους…
Οφείλω επίσης στον σπουδαιότερο τερματοφύλακα που έβγαλε ποτέ η ελληνική υδατοσφαίριση, τον Μάκη Βολτυράκη, γιατί αποτέλεσε για μένα έμπνευση όταν ήμουν μικρότερος, ίνδαλμα ως ένα σημείο αργότερα, αλλά και ο άνθρωπος που με υποδέχθηκε πρώτος στο νερό στον Ολυμπιακό προσφέροντάς μου απλόχερα καθοδήγηση και συμβουλές.
Μα πάνω απ΄ όλους θέλω να πω ευχαριστώ στους συμπαίκτες μου σε όλο το ταξίδι, γιατί μ΄ αυτούς πλάι πλάι κατάφερα ό,τι καλύτερο μπορούσα!
Σίγουρα οφείλω μια συγγνώμη σε κάποιους που πλήγωσα, απογοήτευσα, προσέβαλα άθελα μου ή αδίκησα… είμαι από τους ελάχιστους στο χώρο (!!!) που κάνουν λάθη, όμως ας μου αναγνωρίσετε την ικανότητα να τα αναγνωρίζω, να τα παραδέχομαι και να τα διορθώνω αν μπορώ…
Είχα την ύψιστη τιμή να υπηρετήσω το μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας κερδίζοντας περισσότερα απ΄ όσα έδωσα, αγωνιζόμενος πάντα με πάθος και αγωνιστικότητα ανάλογη με εκείνη που πρεσβεύει ο Σύλλογος…
Ο Ολυμπιακός θα είναι πάντα για έμενα το μεγαλύτερο κομμάτι της αθλητικής μου καριέρας, το λιμάνι που μου δίδαξε πολλά, ο θρύλος που με έκανε κομμάτι της ιστορίας του, η ομάδα που πήγαμε μαζί στις πιο ψηλές κορυφές. Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα απ αυτά που έζησα τόσα χρόνια στον Πειραιά, με τόσους ξεχωριστούς ανθρώπους που με αγκάλιασαν εκεί από την πρώτη μέρα».
