Παραφράζοντας τη φράση: «Η Ρώμη δεν είναι πια στη Ρώμη» από την τραγωδία «Σερτούριος» του μεγάλου Γάλλου δραματουργού του 17ου αιώνα Πιερ Κορνέιγ, η σπουδαία Ελληνίδα και αειθαλής δασκάλα Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, μιλώντας για τη σύγχρονη Αθήνα, χωρίς περιστροφές, περιορίστηκε στο να αναφέρει ότι «η Αθήνα δεν είναι πια στην Αθήνα».
Σε ομιλία που πραγματοποίησε στο θέατρο της Ακαδημία Πλάτωνος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης εξήγησε: «Η Αθήνα δεν είναι πια στην Αθήνα, γιατί ο δημόσιος χώρος της Αθήνας έχει γίνει ιδιωτικός. Ο καθένας θεωρεί τον δημόσιο χώρο της Αθήνας δικό του – εξού τα περίφημα γκράφιτι, εξού το μαύρο Πολυτεχνείο».
Χαρίζοντας ένα περιπετειώδες και έντονο πνευματικό ταξίδι στο ακροατήριο, η κα Αρβελέρ αναφέρθηκε στον ιστορικό χώρο της Αθήνας, από την εποχή του μύθου μέχρι τη νεότερη ελληνική ιστορία. Απέδωσε με ιδιαίτερη ένταση και θαυμασμό τα «χρυσά» χρόνια της πόλης κατά την αρχαιότητα, «σταθμεύοντας» παράλληλα, στα σημεία εκείνα της ιστορίας όπου εμφανίζονται οι αιτίες της παρακμής της πάλαι ποτέ «πόλις-κόσμος»: Πρωτοχριστιανικά χρόνια, φραγκοκρατία, τουρκοκρατία, απελευθέρωση, το σήμερα.
Έχοντας ζήσει η ίδια σε μία πόλη με χαμηλά αρχοντικά, με την Ακρόπολη χωρίς εισιτήριο, το Λυκαβηττό χωρίς κεραίες, «τυλιγμένη» από την ευωδία των ακακιών και υπό τους ήχους της φωνής της – άγνωστης τότε- Μαρίας Καικιλίας Καλλογεροπούλου (Μαρία Κάλλας), ανέφερε: «Πρόκειται πλέον για “μία πόλις χωρίς οδηγό χρήσης”. Ευτυχώς που κράτησε το όνομά της για να θυμόμαστε τη δόξα της την πρώτη».
