Σύμφωνα με τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ θα πρέπει η Ελλάδα, η Ιταλία και η Μάλτα να υποδέχονται μόνες τους πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική, αλλά αυτό δεν λειτουργεί και δεν θα λειτουργήσει επίσης στο μέλλον και, εξάλλου, δεν έχει νόημα να είναι αρμόδιες μόνον οι χώρες στις οποίες καταφθάνουν οι άνθρωποι, επεσήμανε ο καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάιμαν, σε δηλώσεις του στη Βιέννη μετά την εβδομαδιαία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Πρόσθεσε δε ότι μεσοπρόθεσμα αποκτά σημασία το ζήτημα της δίκαιης κατανομής στην Ευρώπη των αιτουμένων ασύλου και, ως εκ τούτου, υποστηρίζει μια ρύθμιση με ποσόστωση ως τη «μοναδική σωστή απάντηση», για το λόγο ότι οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους κατευθύνονται σε δέκα συγκεκριμένες χώρες και κανένας σε δέκα άλλες χώρες. Όπως παρατήρησε, κατόπιν, στη συζήτηση με Ευρωπαίους πρωθυπουργούς, διαπίστωσε για πρώτη φορά κινητικότητα.
Κατά την άποψή του είναι πολύ δύσκολο να λυθεί το θέμα της ίδρυσης κέντρων στη Βόρεια Αφρική, όπου θα εξετάζεται ποιος έχει πιθανότητα να αποκτήσει άσυλο στην Ευρώπη, θέμα το οποίο θα είναι αντικείμενο διαβουλεύσεων σε Σύνοδο Κορυφής για τη Βόρεια Αφρική, η οποία θα πραγματοποιηθεί στη Μάλτα και για την οποία θα γίνει προετοιμασία των επί μέρους σημείων, από τη επείγουσα θαλάσσια διάσωση, την αύξηση των πόρων της Αναπτυξιακής Συνεργασίας έως την ποσόστωση.
Σύμφωνα με τον καγκελάριο, στην Αυστρία η κυβέρνηση θα βρει τρόπο για να αυξήσει τα μέσα της Αναπτυξιακής Συνεργασίας και προς τούτο ο υπουργός Καγκελαρίας και ο υπουργός Οικονομικών επεξεργάζονται ανάλογο σχέδιο που θα είναι έτοιμο να κατατεθεί στην Ολομέλεια της αυστριακής Βουλής την ερχόμενη εβδομάδα.
«Είναι σημαντικό να δοθεί βοήθεια στην ίδια την Αφρική, καθώς όσο περισσότεροι άνθρωποι ζουν εκεί σε συνθήκες ειρήνης και έχουν επάρκεια αγαθών για να επιβιώνουν, τόσο λιγότερο θα είναι εκτεθειμένοι απέναντι σε διακινητές μεταναστών, γι’ αυτό και η αναπτυξιακή βοήθεια αποτελεί σημαντικό τμήμα της διεθνούς πολιτικής»,ανέφερε ο Βέρνερ Φάιμαν, σημειώνοντας ότι, σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο μέλλον θα διατίθενται περισσότερα χρήματα για τη διάσωση μεταναστών στη θάλασσα από ό,τι διατείθεντο για το ιταλικό πρόγραμμα «Mare Nostrum»
