Οι Έλληνες πιστεύουν, λέγει ο Πρωθυπουργός, δείχνοντας εικόνα της Παναγίας-Θεοτόκου, ταις πρεσβείες της οποίας Θεοτόκου, ελπίζει, από απελπισία, πλέον, σε μία εκλογική νίκη.
Πλην, όμως, περιττός ο κόπος. Εις μάτην η σπουδή του. Η θεία χάρις του φωτισμού των φώτων, το πνεύμα, εν είδει περιστεράς, μετοίκησε εις τας αγκάλας του Αλεξίου (Αλέξιος εκ του αρχ. αλέξω: αποκρούω, υπερασπίζω, βοηθώ), Αλέξη Τσίπρα.
Από απελπισία ελπίζει, πλέον, ο Πρωθυπουργός.
«Οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν…»
Ενώ, …«λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι Λάρητες*,
Μέσα στο βάθος του λαράριου χώνονται,
Ο ένας τον άλλονα σκουντά και σκουντουφλά,
Ο ένας μικρός θεός πάνω στον άλλον πέφτει
Γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι τούτη.
Τάνοιωσαν πια τα βήματα των Εριννύων».
….
«Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο…
… Με ρούχ’ απλά
Ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά και απέρχεται.» (Κ. Καβάφης)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2015
Δεσμεύεται ο Πρωθυπουργός, μαζί με τον συγκυβερνήτη του, που τώρα αποστασιοποιείται και αποποιείται των ευθυνών της συγκυβέρνησης, να κάνει όσα δεν έκανε στην Πρωθυπουργική του θητεία. Όλα να τα αλλάξει.
Από απελπισία ελπίζει ο Πρωθυπουργός και ΔΕΣΜΕΎΕΤΑΙ:
Να (ξανά!)πατάξει τη φοροδιαφυγή που, χρόνια, τώρα, την πατάσσουν, όλοι οι πρασινογάλαζοι Πρωθυπουργοί, φορολογώντας άγρια τους πολλούς μισθοσυντήρητους και αφήνοντας αδέσποτους του μεγαλοφοροφυγάδες, οι οποίοι, όταν διαπλεκόμενοι με τον κυβερνητικό ιστό, ξεσχίζουν το δίχτυ του φορολογικού ελέγχου.
Να (ξανά!)κάνει διαρθρωτικές αλλαγές, που χρόνια, τώρα, τις διατυμπανίζουν όλοι οι πρασινογάλαζοι Κυβερνήτες, βγάζοντας στο σφυρί, όχι, πια, τα ασημικά, δεν έχει μείνει δείγμα, αλλά τα κειμήλια του σπιτιού.
Να (ξανά!)αναδιοργανώσει και εκσυγχρονίσει τις δημόσιες υπηρεσίες με ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που επί χρόνια τώρα εκσυγχρονίζουν, και οι δημόσιοι υπάλληλοι γράφουν, ακόμη, με μολυβδοκόντυλα, όταν δεν ξύνονται, μ’ αυτά.
Όμως «Δεν κάνουν πιστευτόν τον άνδρα οι όρκοι, αλλά τους όρκους ο άνδρας: Ουκ ανδρός όρκοι πίστις, άλλα όρκων ανήρ.» (Αισχύλος).
Χόρτασαν, πια, οι Έλληνες απ’ τα παχιά, τα κούφια, τα λόγια τα μεγάλα. Γνωρίζουν, πια, μετά από τρία Ζάππεια και αναρίθμητες δεσμεύσεις, πως ουσιαστικά «ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ» ότι:
Θα συνεχίσει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας, της υποαπασχόλησης, της ελαστικής εργασίας, της εξαθλίωσης των εργαζομένων, της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς, που οδήγησε στην πλήρη απορρύθμιση της οικονομίας και την κρίση που όλοι βιώνουμε.
Θα συνεχίσει την μεγιστοποίηση, μέχρι σκασμού, των κερδών των καπάτσων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Του συστήματος, που έσκασε από την απληστία των χρυσών κωλόπαιδών του (golden boys), που, με τη σειρά τους, το ‘σκασαν για άλλους χρυσ(τ)οφοράκους παραδείσους.
Θα συνεχίσει, να καλεί τους εργαζόμενους να πληρώνουν τα σπασμένα των χρυσών σκατόπαιδων (golden boys). Γιατί, λέει, η οικονομική κρίση, που αυτοί και η νεοφιλελεύθερη αγορά δημιούργησαν, είναι εθνική υπόθεση. Μα δεν τα φάγαμε μαζί, μεγαλοίε Πάγκαλε. Μεγαλοίος: μεγάλος και γελοίος. (Πάρις Τακόπουλος, «Κενή Διαθήκη»)
Θα συνεχίσει να χτίζει το σχολειό της αμάθειας, για παιδιά, αποπαίδια της παιδείας. Θα συνεχίσει να δημιουργεί πανεπιστήμια αγραμμάτων πανεπιστημιακών «δασκάλων» και φοιτητών. Πανεπιστήμια εκτεχνικευμένης παιδείας. Αποστεωμένα από ανθρωπιστική παιδεία.
Θα συνεχίσει να δημιουργεί μια κοινωνία «κατ’ εικόνα και ομοίωσίν» τής νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Μια πολιτεία, που εχθρεύεται τους πολίτες με κριτική σκέψη και επιθυμεί μουνουχισμένους ψηφοφόρους.
Όταν οι Έλληνες κατάλαβαν την καλπουζανιά του, τον κήρυξαν απόβλητο.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2015
«Θα διοικήσεις σωστά τον δήμο εάν δεν επιτρέπεις στον λαό να υβρίζει, ούτε ανέχεσαι να υβρίζεται, αλλά έχεις ως σκοπό οι μεν άριστοι να τιμώνται οι δε άλλοι, κατά κανένα τρόπο, να μην αδικούνται: Καλώς αν δημαγωγήσεις αν μηθ’ υβρίζειν τον όχλον εάς, μηθ’ υβριζόμενον περιοράς, αλλά σκοπής όπως οι βέλτιστοι μεν τας τιμάς έξουσιν οι δ’ άλλοι μηδέν αδικήσονται:» (Ισοκράτης).
Αυτές οι αρχές αποτελούν το κώδικα συμπεριφοράς του πολιτικού άνδρα, τον χρυσό κανόνα της γνήσιας δημοκρατικής πολιτικής, τα θεμέλια μιας ευνομούμενης πολιτείας;
Και πού είναι αυτός ο πολιτικός άνδρας σήμερα; Πού η πολιτική; Πού η πολιτεία μας;
Πού είναι οι πολίτες, που δεν έχουν καταντήσει μάζα «με παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους» (Κ. Καρυωτάκης) της μικροπολιτικής αναίδειας και αλαζονείας των εκάστοτε κυβερνώντων;
«Δες και τους ηγέτες σου δίχως παραμύθι. Να χάσουν την ισχύ τους. Ν αλλάξει η τακτική τους» (Σαββόπουλος).
Και οι πολιτικοί, κυβερνώντες και λοιποί και εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, πολίτες, ίσοι προς τους άλλους πολίτες, είστε, ενώπιον των νόμων και βάσει των δημοκρατικών αρχών.
«Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στο νόμο: μέτεστι δε κατά μεν τους νόμους… πάσι το ίσον. Για τα δημόσια αξιώματα προτιμούνται όχι εκείνοι που ανήκουν σε μια ορισμένη τάξη, αλλά εκείνοι που είναι ικανοί και τα αξίζουν: κατά δε την αξίωσιν,… ουκ από μέρους το πλείον ες τα κοινά ή από αρετής προτιμάται)». (Περικλής)
Με τις τιμές και τα προνόμια, που παρέχονται στους κυβερνώντες, τιμάται, στο πρόσωπό τους, ο άρχοντας λαός. «Ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, … άρχων εστί, αλλά το δικαστήριον, η βουλή και ο δήμος.» (Αριστοτέλους Πολιτικά).
Ο Δήμος, ο Λαός, η δύναμη της Δημοκρατίας, η οποία ονομάζεται έτσι, «δια το μη ες ολίγους, αλλ’ εις πλείονας οικείν» (Περικλής).
Λαέ, γίνε Δήμος, που την πόλη δυναμώνει. Έλληνα, γίνε πολίτης-οπλίτης της Δημοκρατίας σου. «Άριστη είναι η δημοκρατία όπου δεν επιτρέπεται στους κακούς να άρχουν και στους καλούς να μην άρχουν: Κρατίστην είναι δημοκρατίαν όπου της πονηροίς ούκ έξεστιν άρχειν και τοις αγαθοίς ουκ έξεστι μη άρχειν:» (Πλούταρχος)
Ακούτε πρασινογάλαζοι ρουσφετολόγοι, πολιτικατζήδες, Κυβερνήτες;
ΕΚΛΟΓΕΣ 2015
Ας ξανακάνουμε, λοιπόν, κι εμείς, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ (πολίτες και πολιτικοί), με λογισμό και μ’ όνειρο, την πατρίδα μας τόπο, όπου πολίτες ελεύθεροι και αυτάρκεις θα αγωνίζονται για την ατομική τους προκοπή και το κοινό συμφέρον.
Ελευθερία της ψήφου, δεν είναι να κινείσαι «ελευθέρα» όσο σου επιτρέπει το σχοινί που έχουν δεμένο στο πόδι σου, οι ψηφοκλέφτες. Ελεύθερη ψήφος σημαίνει το σπάσιμο του σχοινιού, που σε κρατάει δεμένον με τον πολιτικατζή ο οποίος κλέβει την ψήφο σου, υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια και μετά τις εκλογές, «μην τον είδατε τον Παναγή;» «Όταν εθερίζαμε Βασίλη, βρε Βασίλη. Όταν αποθερίσαμε, πού σ’ είδα βρε κασίδη;», έλεγε η Μάρω η μάνα μου.
«Δεν επιτρέπεται να παραμένει ο άνθρωπος πάνω σ’ αυτήν τη γης με τα τέσσερα» (Ο. Ελύτης) Καιρός να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Να σταματήσουμε να ζούμε «μια ζωή ψυχρή ψαρίσια». (Σεφέρης).
Καιρός να πάψουμε να είμαστε ελληναράδες, με κούφιο νταηλίκι, εμείς οι Έλληνες.
«Ας ξαναμπαρκάρουμε έστω και με τα κουπιά σπασμένα» (Γ. Σεφέρης) για να ονειρευτούμε και να δημιουργήσουμε μιαν Ελλάδα, που δεν θα ντρεπόμαστε να τη λέμε Ελλάδα.
«Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο δεν πρόκειται να βρεις: Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.», σού φωνάζει ο ελπιδοφόρος Ηράκλειτος. Τ’ άκουσες λαέ μου «ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»;
Ψάξε, και βρες τους ηγήτορές σου, τους πολιτικούς σου, που νοιάζονται για σένα.
Υπάρχουν. Διάλεξέ τους.
Κλείσε τ’ αυτιά σου στους σοβαρογελοίους πολιτικάντηδες, που αχόρταγοι λαοφάγοι (δημοβόροι), φωνάζουν και λένε, πως σώζουν την Πατρίδα, ενώ αφανίζουν τον λαό. Και καμαρώνουν, οι σκατωμένοι και κραυγάζουν: «Δε λερώθκε ο Θοδωρής λερωθήκαν τα σκατά» (Κ. Βάρναλης).
Κλείσε την πόρτα σου στους σπουδαιογελοίους πολιτικατζήδες «Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν/ Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν.» (Γ. Σεφέρης)
«Λαέ, διά’ την ξένη ετούτη λέρα
κι αυτογενούς που τήνε φέρα’.» (Κ. Βάρναλης)
«Κι όταν θα φεύγουν μουλωχτά πέρα στις αμαλάκες, φώναξε δυνατά:
α’ στο διάολο μαλάκες» (Γ. Σεφέρης, ανευλαβώς παραφρασμένος)
*Πνεύματα οικιακής προστασίας (εφέστιοι Λάρητες) της Ρωμαϊκής μυθολογίας.
