Ίσως η μεγαλύτερη Ελληνίδα ηθοποιός του αιώνα που μας πέρασε.
Η Ευγενία Καρπούζη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1933. Ο πατέρας της ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της δασκάλα. Τα σχολικά της χρόνια τα πέρασε στη Σχολή Καλογραιών Καλαμαρή στη Θεσσαλονίκη και στην Ελληνογαλλική “Σχολή Σεν Ζοζέφ” στην Αθήνα. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά.
Ο πατέρας της ήταν κάθετα αντίθετος στα σχέδιά της. Ο ίδιος ήθελε την κόρη του να ακολουθεί την οικογενειακή παράδοση και να γινόταν τουλάχιστον δασκάλα. Το πείσμα όμως της μικρής Ευγενίας ήταν τόσο μεγάλο με αποτέλεσμα να καταφύγει σε ακραίες μεθόδους (έκανε απεργία πείνας για μέρες, χωρίς όμως να καταφέρει να τον λυγίσει). Τελικά έφυγε από το σπίτι και ο πατέρας της την αποκλήρωσε. Μέχρι και το 1971 που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα δεν τον ξαναείδε.
Το 1951, χρονιά που αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαθήτρια ακόμα, άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη. Από το 1963 ηγείται του προσωπικού της θιάσου μαζί με τον συνεργάτη και μετέπειτα σύζυγό της Κώστα Καζάκο. Υπήρξε επίσης βασικό στέλεχος του Εθνικού θεάτρου και θεατρική επιχειρηματίας.
Έκανε δύο γάμους. Το 1962 παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου και πέντε χρόνια μετά, το 1967 τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο τον Κωνσταντίνο (Κωνσταντίνος Καζάκος). Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 στο σπίτι της. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών.
Στη θεατρική σκηνή θεωρήθηκε καλλιτεχνική αντίπαλος της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αναβιώνοντας έτσι την καλλιτεχνική αντιπαλότητα της Κυβέλης με την Μαρίκα Κοτοπούλη χωρίς όμως τις πολιτικές προεκτάσεις εκείνης της διαμάχης.
