Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει, ωστόσο δύο γέροντες θυμούνται λεπτό προς λεπτό τα όσα έζησαν στο ελληνοαλβανικό μέτωπο το 1940.
Τα 103 και 92 έτη ζωής που έχουν συμπληρώσει ο κ. Αριστείδης Κασάρας και ο κ. Αριστοτέλης Παπαντώνης, έχουν καταβάλλει το σώμα, όχι όμως και το πνεύμα των δύο αγωνιστών του ελληνοϊταλικού πολέμου.
«Πειθαρχία και μεγάλη θέληση» ήταν, σύμφωνα με τους δύο ηλικιωμένους τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων πολεμιστών.
«Όταν κηρύχθηκε ο Πόλεμος του 1940 υπηρετούσα τη θητεία μου στο Μεσολόγγι, στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων. Το 39ο Σύνταγμα πήρε εντολή να κινηθεί αμέσως προς το Μέτωπο. Ξεκινήσαμε με το τρένο από το Μεσολόγγι, για να φθάσουμε Αγρίνιο όπου και κάναμε παρέλαση μέσα στην πόλη. Δεν ξέραμε ότι πάμε στο μέτωπο για να πολεμήσουμε, στο κέντρο είχαν πει ότι μας πάνε στην Άρτα για να μας εκπαιδεύσουν στα νέα όπλα. Από τις φωνές του κόσμου μάθαμε ότι κηρύχθηκε πόλεμος. -Ζήτω η Ελλάς – Ζήτω ο πόλεμος-», θυμάται ο κ. Κασαράς.
«Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας», υπογραμμίζει.
«Έχω κάτσει και μια εβδομάδα νηστικός. Εκεί να πολεμάω χωρίς τροφοδοσία και νερό. Στον λόγο μου. Ακόμη και σήμερα, σε αυτή την ηλικία, εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια, το ορκίστηκα στον πατέρα μου» συμπληρώνει ο κ. Κασάρας.
Με πληροφορίες από το acheloostv.gr
