ΠΑΤΡΙΔΑ, για τους ΠΑΤΡΙΔΟΑΦΡΟΝΕΣ είναι μια λέξη χωρίς νόημα αναγκαία για να διαπραγματευτούν την πώλησή της. Και να πλασάρουν αυτήν την πώληση, δρέποντας τα λύτρα της αγοραπωλησίας, ως αναγκαία πράξη σωτηρίας της Πατρίδας.
ΠΑΤΡΙΔΑ για τους ΠΑΤΡΙΔΟΣΩΤΗΡΕΣ είναι η αδιαφορία στα ουρλιαχτά και τους γογγυσμούς των ταπεινωμένων, οι οποίοι πρέπει να ταπεινωθούν κι άλλο από τους ξενομπάτες τροϊκανούς, που αυτοί, οι ανίκανοι μικροί τυφλοί κυβερνήτες, Εφιάλτες μια ζωή, έμπασαν από την κερκόπορτα, για να μας, δήθεν, σώσουν.
ΠΑΤΡΙΔΑ για τους ΠΑΤΡΙΔΕΜΠΟΡΟΥΣ είναι τα πλοία που σαλπάρουν με μαύρα πανιά, κουβαλώντας μαυρισμένες νεανικές ψυχές στ’ αμπάρια τους, για άλλες χώρες. Γιατί η δική τους η Χώρα, έτσι που την κατήντησαν οι πατριδέμποροι, τους μισεί και τους αποδιώχνει.
ΠΑΤΡΙΔΑ για τους ΠΑΤΡΙΔΟΛΑΓΝΟΥΣ είναι τα ματωμένα μάτια των ανθρώπων από τον πόνο και τα δάκρυα, που τους χαρίζουν οι ξεδιάντροποι, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Πατρίδα, που αυτοί έριξαν στις ξέρες του ΔΝΤ και κατήντησαν τη χώρα προτεκτοράτο και τους ανθρώπους της δούλους στους ξένους και ντόπιους αφεντάδες και τα σφουγγοκώλια τους.
ΠΑΤΡΙΔΑ για τους ΛΕΙΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΤΖΗΔΕΣ είναι το φαύλο κράτος, κομμένο και ραμμένο στα σπιθαμιαία πολιτικατζίδικα αναστήματά τους, στα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους, στις αρπαχτές και στις μίζες τους. Και αυτοί να κρώζουν σαν κοράκια πάνω από το πτώμα: Κάθαρση, Ανασυγκρότηση, Διαφάνεια, για να κρύψουν τις βρωμιές τους, ελπίζοντας να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους, ανώδυνα, επαίσχυντα, αυγατίζοντας το ξεπλυμένο, κλεμμένο, μαύρο χρήμα.
ΠΑΤΡΙΔΑ για τους ΠΑΤΡΙΔΟΚΤΟΝΟΥΣ είναι το τελευταίο αντίο των τελειωμένων από την ανέχεια αναχωρητών της ζωής. Το χαμένο γέλιο των αγέλαστων νέων της ανεργίας και της στέρησης. Η ταπείνωση των ανθρώπων των σκουπιδοτενεκέδων, των χαρτονένιων καταλυμάτων στους τοίχους των δύσμορφων πόλεων. Έτσι τις κατάντησαν οι δημάρχοντές τους.
ΠΑΤΡΙΔΑ, για τους ΗΛΙΟΚΤΟΝΟΥΣ του ήλιου της Ελλάδας είναι η μαυρίλα της κατοχής της χώρας, από τους υπαλλήλους της εσπερίας και του ντόπιους μαυραγορίτες, σφουγγοκωλάριούς των, που ληστεύουν τον ιδρώτα των ανθρώπων, και ξεπουλούν τα ασημικά της Χώρας.
ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΟΙ ΛΑΟΚΤΟΝΟΙ, τοις κείνων (κυνών), των τροϊκανών, όχι των άλλων Εκείνων, ρήμασι πειθόμενοι;
ΤΙ ΖΗΤΑΝΕ ΟΙ ΔΗΜΟΒΟΡΟΙ, αιμοβόροι από τα θύματά τους; Υπομονή, λέει, και συμμόρφωση προς τα κελεύσματα των τροϊκανών. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σώσουν την πατρίδα, λένε οι πατριδοκτόνοι: Ο κακή τη μοίρα Πρωθυπουργός Γιωργάκης ο Μικρός, κακοποιός της ελληνικής γλώσσας και δεινός ρήτωρ αμερικανικής (η μητρική του γλώσσα), που πρώτος μας έβαλε στο μνημόνιο από το Καστελόριζο; Και όλοι όσοι πολιτικατζήδες, δουλοπρεπώς, με αστείες προφάσεις, συνέχισαν το ολέθριο έργο του.
Υπόσχεται ο, «Πέτα την ανθρωπιά σου/ κι απ τον αφέντη πιάσου!» (Κ. Βάρναλης), Ευάγγελος Β, μετά παχυρρεύστου λογορροίας, πως αυτά δεν θα υπάρξουν άλλα μνημόνια. Πόσες φορές αυτόν και τους λοιπούς της ιδίας φάρας πολιτικατζήδες θα τους ακούμε να μας λένε, συνειδητά, ψέματα. Να μα παραμυθιάζουν οι μικροί τυφλοί ανίκανοι κυβερνήτες.
«Σα φτάσ’ η έσχατη ανάγκη να σωθείς/
Ενωμένος Λαός θα σηκωθείς»
(Κ. Βάρναλης)
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΔΕΜΠΟΡΟΥΣ.
ΟΧΙ. σ’ αυτούς που πιστεύουν πως ο λαός τούς κάνει κυβερνήτες για να υπηρετούν το δικό τους συμφέρον. Ανάγκασέ τους. Λαέ, που την πόλη κρατύνεις, να θυμηθούν, πως υπηρέτες του λαού είναι και του δημοσίου συμφέροντος. Δώσε τους να καταλάβουν, οι υπερφίαλοι, μονόφθαλμοι κύκλωπες, οι αλαζόνες που μας κυβερνούν και μας τυραννούν, πως είναι η βουληφόρος αγορά, που έχει τη δύναμη στα χέρια της, αρκεί να το συνειδητοποιήσει. «Αν ξυπνήσεις μονομιάς θά’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς (Κ. Βάρναλης)
ΟΧΙ, στους εξουσιαστές με τη λαγνεία της εξουσίας (libido dominandi), Όχι, σ’ αυτές τις έξαλλες μαϊμούδες με τα πολιτικατζίδικα καραγκιοζιλίκια, που ουρλιάζουν για το καλό σου, αρπάζοντάς σε από το λαιμό να σε πνίξουν, για το… καλό σου. Και θεωρούν μπάσταρδο για την εποχή, όποιον δεν δέχεται να δείχνει δουλοφροσύνη απέναντι στους ισχυρούς.
ΟΧΙ, στους Νεοναζί νεοελληναράδες ανελλήνιστους πατριδέμπορους, που εκμεταλλεύονται την ανάγκη σου και την αγανάκτησή σου για μια ανίκανη πολιτεία, επενδύοντάς στη βία, στο όνομα της καθαρότητας της φυλής, ταις ευλογίαις του αβροτάτου Αμβροσίου και των συν αυτώ. Όμως «ίδια σπορά κι οι ευγενείς κι οι ταπεινοί: Μία δε γονά, το τε ευγενές και το δυσγενές», μας διδάσκει ο Έλληνας Ευριπίδης
ΟΧΙ, στους λίσταρχους (Παπακωνστατίνου ο απωλέσας τη λίστα, ο απολωλός Βενιζέλος, ο γαμιστερός ο κλειδοκράτωρ αυτής, και λοιποί «αρμοδίως» ανεύθυνοι) που κρύβουν (καλύπτουν;) τους φοροφυγάδες ληστές του ιδρώτα του λαού, με τους οποίους, συχνά πυκνά, διαπλέκονται ασυστόλως, και κυνηγούν αυτούς που τους ξεμπροστιάζουν.
ΟΧΙ, σ’ αυτούς που λένε πως οι κοινωνίες δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς εξουσία, αλλά ξεχνούν πως η εξουσία κάνει συχνά τη ζωή αβίωτη για τους εξουσιαζόμενους. Και αγνοούν οι μωρόπιστοι , πως «κύκλος είναι τα ανθρώπινα που στριφογυρίζει και δεν αφήνει πάντοτε να ευτυχούν οι ίδιοι: Κύκλος των ανθρωπείων εστί πρηγμάτων, περιφερόμενος δε ουκ εά αεί τους αυτούς ευτυχείν.» Ηρόδοτος.
ΟΧΙ, σε όσους θεωρούν πως ηθική είναι η επιτυχία που δεν καθορίζεται από αρχές και αξίες, αλλά από την οικονομική σκοπιμότητα, την κερδοφροσύνη και τη δουλοφροσύνη στους δυνατούς. «Από μεγάλους άνδρες χάθηκε η πόλη: Ανδρών εκ μεγάλων πόλις όλλυται.» ( Σόλων)
ΟΧΙ, σ’ αυτούς, που με λόγο περισσόμυθο (Ευριπίδης), λογάδες, προσπαθούν να μας πείσουν, πως δεν είναι της μόδας να κάνεις ότι τάζεις, αλλά είναι αριστοκρατικό και της μόδας να τάζεις και από δω πάν κι άλλοι.
Όχι, σ’ αυτούς που λένε, πως άξιοι για να έχουν είναι όσοι έχουν τον τρόπο και τη δύναμη να πάρουν. ΟΧΙ, τους εχθρούς της ελευθερίας και του λόγου. Τους άνομους, αθέμιστους που εκφωνούν δεκάρικους για τους απαραβίαστους θεσμούς και πάντα καρπώνονται τα οφέλη των θεσμών, παραβιάζοντάς τους προς ίδιον συμφέρον.
ΟΧΙ, σε όσους θεωρούν πως η τυραννία είναι σταλμένη από το θεό για να τιμωρούνται οι αμαρτωλοί και θαρρούν πως ένοχος ανταρσίας είναι εκείνος που διώχνει τον τύραννο κι όχι ο τύραννος ο ίδιος. ( Θωμάς Ακινάτης).
«Παιδιά μ’ να νταγιαντίσετε, να γίνετ’ ένα σώμα.
Να μη χαθεί η πατρίδα μας, την πάρτε στο λαιμό σας.»
(Δημοτικό)
