Οι διαφορές μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολλές και σε διαφορετικά επίπεδα. Όχι κατ’ ανάγκην εις βάρος μας. Δεν διαθέτουμε αεροπλανοφόρα, δεν έχουμε διαστημικό πρόγραμμα, δεν θα φθάσουμε σύντομα στον Άρη, παράγουμε όμως κόκα κόλα με τη δική τους συνταγή… για να αρχίσω από τα πιο απλά και να πάω στα πιο σύνθετα που αποτελούν το βαρύ πυροβολικό μας, τον πολιτισμό.
Υπερτερούμε στα υπερόπλα ιστορίας και κουλτούρας αιώνων, τα οποία καμία τεχνολογία και κανένα ποσό δεν θα μπορέσει να καταστήσει κτήμα των Αμερικανών, ακόμα κι εάν χρειαστεί να πτωχεύσει ο Μπιλ Γκέιτζ. Σε αυτήν την περίπτωση η συνταγή δεν εκτελείται.
Ένας τομέας στον οποίο μειονεκτούμε τραγικά απέναντί τους είναι η τρομολαγνεία και η ιμπεριαλιστική διάθεση. Πρόσφατα, ο γνωστός Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν επιτέθηκε από την προσωπική του σελίδα στο Facebook στην κυβέρνηση της χώρας του, καταγγέλλοντας ότι δεν θα διστάσει να πάει ακόμα και σε πόλεμο προκειμένου να ελέγξει τον πλανήτη! Την ίδια ώρα, δηλαδή, που εμείς προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τον έλεγχο της τρόικας, ο κόσμος αγωνίζεται μαζί τους κι εμείς να ξεφύγουμε από τον δικό τους έλεγχο, για να έχετε μία αίσθηση του μεγέθους της απόστασης που μας χωρίζει.
Δυστυχώς, η συμπεριφορά μεγάλου μέρους των πολιτών, κυρίως εκείνων που δεν διαθέτουν την κατάλληλη παιδεία, επηρεάζεται άμεσα στην καθημερινότητά της από την αίσθηση και τον ρυθμό που δίνει ο κυβερνητικός μηχανισμός της χώρας τους. Υπάρχει όμως και η μειοψηφία που κάνει τη διαφορά. Που αντιδρά με λίγα λόγια και διαφωνεί με υπερβολές ή συγκεκριμένες συμπεριφορές. Που δεν συμπεριφέρεται σαν κοπάδι.
Ναι, υπάρχουν Αμερικανοί που έχουν εντελώς διαφορετική θέση από τις επιθετικές προθέσεις και τις βίαιες πρακτικές της κυβέρνησής τους, όπως υπάρχουν πολλοί Έλληνες οι οποίοι, αρνούμενοι να παρακολουθήσουν τη γενικότερη παρακμή και απαισιοδοξία του πολιτικού γίγνεσθαι, συνεχίζουν να δημιουργούν ακάθεκτοι κόντρα στο ρεύμα.
Αυτούς οφείλουμε να έχουμε ως πρότυπο και αυτούς να στηρίζουμε. Ένθεν κακείθεν…
