Ποιος είναι ο Νίκος Μαζιώτης

Ο Νίκος Μαζιώτης ήταν ο Νο 1 καταζητούμενος για την αστυνομία και είχε επικηρυχθεί μαζί με τη σύντροφό του Πόλα Ρούπα με το ποσό τoυ 1 εκατ. ευρώ.

Ο φερόμενος ως ένας από τους βασικότερους υπόπτους για μια σειρά «ορφανών» χτυπημάτων έχει στην πλάτη του την καταδίκη του σε κάθειρξη 50 ετών για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα.

«Ποτέ δεν απαρνήθηκα τη δράση μου μπροστά στον εχθρό. Οι κατηγορίες για τον “Ε.Α.” είναι ο πλέον ύψιστος τίτλος τιμής. Μόνος κριτής, η επαναστατική ιστορία» τόνιζε σε επιστολές του τις οποίες προσκόμισε στις 29 Ιανουαρίου του 2013 η συνήγορος τους στο δικαστήριο που τους έκρινε ενόχους, επιβάλλοντας κατά συγχώνευση 50ετή κάθειρξη.

Τόσο ο Ν. Μαζιώτης όμως όσο και η σύντροφός του δεν εμφανίστηκαν για να απολογηθούν. Από τον Ιούνιο του 2012 είχαν εξαφανιστεί και παρέμεναν άφαντοι, παραβιάζοντας τους περιοριστικούς όρους που τους είχαν επιβληθεί με τη λήξη του 18μηνου.

«Μετανιώνω μόνο γιατί έκανα αυτό το τεχνικό λάθος. Για τίποτα άλλο. Και να με καταδικάσετε, που θα με καταδικάσετε δηλαδή, δεν αλλάζει τίποτε. Άλλωστε η φυλακή είναι ένα σχολείο για κάθε κοινωνικό επαναστάτη, αφού δοκιμάζεται η ψυχική του αντοχή. Και αν αντέξει, μετά πιστεύει περισσότερο σε αυτά για τα οποία φυλακίστηκε».

Με αυτά τα λόγια ο Ν. Μαζιώτης είχε εξηγήσει τη στάση του στη δίκη του για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού το 1997 στο Υπουργείο Ανάπτυξης, την ευθύνη για την οποία είχε αναλάβει η οργάνωση Μαχόμενος Αντάρτικος Σχηματισμός. Για την υπόθεση αυτή ο Ν. Μαζιώτης είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε 15ετή φυλάκιση. Η ποινή του μειώθηκε όμως σε δεύτερο βαθμό και αποφυλακίστηκε ύστερα από 3,5 χρόνια, τον Αύγουστο του 2001. Ο ίδιος δήλωνε τότε ότι «Οι Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης είμαι εγώ. Μόνος μου κατασκεύασα και τοποθέτησα τον αυτοσχέδιο μηχανισμό στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης. Ό,τι βρέθηκε στο σπίτι της οδού Σπάρτης 13 είναι αποκλειστικά δικό μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένοπλο αντάρτη, αλλά κοινωνικό αντάρτη».

Εννέα χρόνια μετά όμως ο Ν. Μαζιώτης και η σύντροφός του Π. Ρούπα συνελήφθησαν, αυτή τη φορά για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Τον Απρίλιο του 2010 η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωνε ότι στο σπίτι τους στα Καλύβια Αττικής κατασχέθηκε σκληρός δίσκος με παλιές προκηρύξεις του Επαναστατικού Αγώνα, σχέδια προκηρύξεων για μελλοντικά χτυπήματα, καθώς και χειρόγραφα προσχέδια προκηρύξεων. Ο Επαναστατικός Αγώνας, με 15 χτυπήματα στο διάστημα 2003-2009, έκανε το ντεμπούτο του τον Σεπτέμβριο του 2003 με διπλή βομβιστική επίθεση στα κτήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, την ημέρα απολογίας του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. H δίκη ξεκίνησε, αλλά πριν ολοκληρωθεί εξέπνευσε το 18μηνο προσωρινής κράτησης για τον Ν. Μαζιώτη και την Π. Ρούπα, που αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους τον Οκτώβριο του 2011. Οι περιοριστικοί όροι για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, παραμονή τους στο λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και παρουσία τους τρεις φορές τον μήνα στο αστυνομικό τμήμα παραβιάστηκαν τον Ιούνιο του 2012, οπότε και χάθηκαν τα ίχνη τους. Τον Απρίλιο του 2013 οι δυο καταζητούμενοι καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 50 ετών για συμμετοχή τους στον Επαναστατικό Αγώνα.

Στις 11.10.2013 δημοσιοποιείται στο Διαδίκτυο κείμενο του 42χρονου Ν. Μαζιώτη και της Π. Ρούπα για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες. Στις 30.10.2013, τέλος, ο Ν. Μαζιώτης με νέα του παρέμβαση στο indymedia μιλάει για κρατική προπαγάνδα σε βάρος του, για την εμπλοκή του ονόματός του από τις αρχές στις ληστείες στα Μέθανα και στο Βελεστίνο. Μέχρι σήμερα τον εμπλέκουν σε τουλάχιστον 6 ληστείες. Μπορεί ο ίδιος να το διέψευσε, όμως τον διέψευσε σήμερα η ίδια η ζωή…

Η πρώτη φορά που απασχόλησε τις αρχές ο Ν. Μαζιώτης ήταν το 1991, όταν στις 15 Μαΐου (ημέρα των αντιρρησιών συνείδησης) συνελήφθη μετά την άρνησή του να καταταγεί στον στρατό. Καταδικάστηκε σε έναν χρόνο με τριετή αναστολή τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Κλήθηκε και δεύτερη φορά στον στρατό, αλλά δεν ανταποκρίθηκε.

Είχε ενεργό ρόλο στον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης, δηλώνοντας ολικός αρνητής στράτευσης, αρνούμενος να υπηρετήσει τη στρατιωτική και κάθε είδους εναλλακτική θητεία. Συνελήφθη ξανά τον Οκτώβριο του 1992 για ανυποταξία και προσβολή του στρατού. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, λίγο πριν από τη δίκη του, έκανε απεργία πείνας για 57 ολόκληρες ημέρες, όταν κρατούνταν στις στρατιωτικές φυλακές Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Ύστερα από μεγάλες κινητοποιήσεις κοινωνικών οργανώσεων, τον Ιανουάριο του 1993 αφέθηκε τελικά ελεύθερος.

Τον Νοέμβριο του 1995 συνελήφθη και πάλι με 500 άλλους αναρχικούς για την κατάληψη στο Πολυτεχνείο, για να καταδικαστεί τελικά σε 12 μήνες με αναστολή.

Στο στόχαστρο της αστυνομίας ξαναβρέθηκε το 1996, στα μεγάλα επεισόδια που έγιναν στο Πολυτεχνείο. Στις 18 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν ομαδικές συλλήψεις δεκάδων νεαρών, ένας εκ των οποίων και ο Ν. Μαζιώτης.