Παραλία γιοκ!

Η πρόσβαση των ελλήνων πολιτών σε όλες τις παραλίες της νησιωτικής χώρας και όχι μόνο είναι πλέον ελεύθερη και ουδείς έστω και αν εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης παρακειμένου οικόπεδου μπορεί να τους την στερήσει, εκτός και αν οι κρατούντες τον νόμο και την επιβολή του στα χέρια τους “κάνουν το παγώνι”, η απλά και λαϊκά “ΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΝΗΣΣΑΝ”.
Η ανεκτικότητα όμως των πολιτών αυτής της πανέμορφης και φιλόξενης χώρας έχει και τα όρια της τη στιγμή μάλιστα που αρμόδιο δικαστήριο στο οποίο έχουν καταφύγει έχει αποφασίσει ότι η οποιαδήποτε παρεμπόδιση πρόσβασης στην παραλία της Σάντα Μαρία εκεί στην όμορφη Πάρο αποτελεί αδίκημα και πρέπει να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν, ενώ αν δεν εφαρμοστεί ο νόμος ο παραβάτης ιδιοκτήτης του παρακείμενου οικοπέδου θα τιμωρείται με χρηματική ποινή 1000 ευρώ, καθώς και προσωπική κράτηση ενός μήνα για κάθε μελλοντική προσβολή του δικαιώματος χρήσης πρόσβασης στην παραλία από τους πολίτες που προσέφυγαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Η ιστορία που δεν είναι η μοναδική στα ελληνικά νησιά και τις παραλίες τους, όπου η άναρχη δόμηση μέχρι και το 2005 “έδινε και έπαιρνε” ανάλογα με τα κέφια του εκάστοτε τοπικού πολεοδόμου και μηχανικού, ξεκίνησε όταν το Νοέμβριο του 2008 κάποιοι ιδιοκτήτες σπιτιών στην Σάντα Μαρία, που στην Αθήνα διαμένουν στα Βόρεια Προάστια, φύτεψαν δέντρα μπροστά στην είσοδο του μικρού δρόμου που οδηγούσε στην αμμουδερή παραλία, και η οποία σημειωτέον υπήρχε εκεί εκ των….αρχαιοτάτων χρόνων, χρησιμοποιούμενη για την πρόσβαση των πολιτών στην θάλασσα.
Αλλά μάλλον τα δέντρα δεν έφταναν η καλλίτερα δεν ήταν σε θέση να εμποδίσουν την διέλευση των πολιτών και οι νεοέλληνες ιδιοκτήτες φύτεψαν και…θαλασσόδεντρα, αποκλείοντας έτσι κάθε πρόσβαση των πολιτών στην παραλία της Σάντα Μαρία εκεί στην Πάρο
Ακλούθησαν ομηρικοί καυγάδες με πολίτες και τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, ενώ οι κρατούντες τον νόμο απλά παρακολουθούσαν λες και δεν γνώριζαν ότι η πρόσβαση στις παραλίες είναι ελεύθερη για όλους, κάτι που όμως ανάγκασε 4 από τους πολίτες και κατοίκους του νησιού να προσφύγουν στην δικαιοσύνη ζητώντας φυσικά τα αυτονόητα.
Έτσι σε δημόσια συνεδρίαση του στις 22 Σεπτεμβρίου του 2010 δικαστήριο της Πάρου και μετά από εξέταση μαρτύρων και από τις δυο πλευρές αποφασίζει ότι “δέχεται την αίτηση κατά την επικουρική της βάση και την πρόσθετη παρέμβαση και ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους ιδιοκτήτες που είχαν κλείσει την πρόσβαση στην θάλασσα να απομακρύνουν τα δέντρα που φύτεψαν στην είσοδο καθώς και κατά μήκος της επίδικης εδαφικής λωρίδας πλάτους 4 μέτρων και μήκους περίπου 75 μέτρων έτσι ώστε οι όποιοι πολίτες να μπορούν να μεταβούν στην παραλία.
Επίσης με την ίδια απόφαση του το δικαστήριο απαγορεύει στους εμποδίζοντας την πρόσβαση στην θάλασσα να παρεμποδίζουν στο μέλλον την ΕΛΕΥΘΕΡΗ διέλευση των πολιτών από τον συγκεκριμένο δρόμο.
Όμως έχουν περάσει σχεδόν 4 ολόκληρα χρόνια και ακόμα τα δέντρα παραμένουν εκεί εμποδίζοντας την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία της γραφικής Σάντα Μαρία, ενώ πλέον οι πολίτες αυτής της χώρας αναρωτιούνται αν και ποιοι πρέπει τελικά να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, αφού μέχρι και σήμερα ούτε η Αστυνομία, ούτε το Λιμενικό αλλά ούτε και ο Δήμος του νησιού έχουν ενοχλήσει τους “καταδικασθέντες” ιδιοκτήτες.
Μήπως όμως θα πρέπει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ οι κρατούντες τον Νόμο στα χέρια τους να ανοίξουν τον μικρό δρόμο έτσι ώστε να αφήσουν ελεύθερη την πρόσβαση στην θάλασσα ενώ παράλληλα να ανοίξουν τον δρόμο και για άλλες εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις σε όλα τα νησιά του Αιγαίου?