Αν αληθεύει πως η βλακεία είναι αήττητη, τότε η Νέα Δημοκρατία έχει ελπίδες να επιβιώσει του ορυμαγδού. Η κοινοβουλευτική λαθροχειρία που επιχείρησε για μία άνευ σημασίας ψηφοφορία στη Βουλή, καταδεικνύει το μέγεθος της ανοησίας που διακατέχει τα μεσαία στελέχη της. Αλλά και το φόβο που πολιορκεί τους βουλευτές, που είναι σε θέση να πράξουν το οτιδήποτε για να μην κακοκαρδίσουν τους ενοίκους του Μαξίμου. Τσαπατσούληδες ακόμη και στην κομπίνα. Αναποτελεσματικοί ακόμη και στη λαμογιά. Δεν πρόκειται για ψηφολέκτες, αλλά για ρακοσυλλέκτες της πολιτικής που αποδεικνύουν καθημερινά πως για να εκλεγείς βουλευτής δεν χρειάζονται προσόντα. Χρειάζονται αντιθέτως «μη προσόντα».
Το ζήτημα που ανέκυψε ελέω βίντεο στη Βουλή, είναι δευτερεύον ως προς το πολιτικό του εύρος. Είναι μία συμπληρωματική πινελιά στον καμβά της απαξίωσης του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τουλάχιστον, ο ίδιος, έβαζε τα δένδρα και τους θάμνους να ψηφίζουν τότε και όχι τον κ. Αγοραστό να «τσεπώνει» στην κυριολεξία ψηφοδέλτια συναδέλφων του. Το πραγματικό ζήτημα που ανακύπτει, είναι το έλλειμμα στοιχειώδους ικανότητας εκείνων που προφασίζονται πως διοικούν, να φέρουν βόλτα το Τόπο. Ο Υπουργός Οικονομίας, επαναφέρει τα τεκμήρια διαβίωσης ως μέσον άντληση πόρων, μέτρα που μετά βδελυγμίας είχε καταδικάσει. Η ίδια η κυβέρνηση, συμπεριφέρεται ως κακομαθημένο παιδί που του έκλεψαν το μπισκότο, όταν βουλευτές της αντιδρούν στα αυτονόητα. Η Κυβέρνηση φορολογεί με αγαρμποσύνη τους μικρομεσαίους, προσδίδοντας στη πολιτική της αυτοκτονία και μία διάσταση Νερώνειου αυτοπυρπόλησης. Μία κυβέρνηση που σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων 8 μηνών φέρεται να έχει απολέσει τη δεδηλωμένη και άρα ψυχορραγεί, οφείλει να σέβεται τον ανώνυμο ψηφοφόρο της και να προκηρύσσει εκλογές. Μία τέτοια κίνηση προϋποθέτει πολιτική τσίπα .Ποιος άραγε απώλεσε την πολιτική του φιλοτιμία για να την ανακαλύψει η Ρηγίλλης; Προφανώς ουδείς.
Στην αντίπερα όχθη, η Κεντροαριστερά μετά της αριστερόστροφης και άρα συγγενικής ως προς τις προοπτικές Κουμουνδούρου, θα έπρεπε να βρίσκεται σε διαρκή βρασμό. Όχι ψυχής …που δυστυχώς βρίσκεται, αλλά δημιουργικότητας. Σαν μαγαζάκια της κεντρικής οδού σε τσεχωφική αυτοκαταστροφική πορεία, αδυνατούν να οικοδομήσουν μία αξιόπιστη έκφραση ελπίδας για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας. Μακράν των διεργασιών που συμβαίνουν στην γείτονα Ιταλία, ναρκοθετούν την ίδια τους την πορεία, σίγουροι για την αποτελεσματικότητα της θεωρίας του «Σάπιου Μήλου». Αλίμονο ωστόσο. Η θεωρία αυτή, δεν πρόκειται να αποδώσει τα προσδοκώμενα. Οι δημοσκοπήσεις, όποιες και αν είναι και όποιος και να τις διενεργεί, αποκαλύπτουν μία εικόνα καθίζησης. Το ποτάμι της πολιτικής στερεύει με μία όχθη στο βούρκο και την άλλη στο έλος. Για πολλοστή φορά οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν εν μέσω σκανδαλοθηρίας και όχι πολιτικής πρότασης. Για πολλοστή φορά, θα αποδειχθεί το έλλειμμα διανοουμένων σε αυτήν την κοινωνία που τολμούν το εγχείρημα του πιονιέρου. Οι άνεμοι που έρχονται από τη Δύση και τον Βορρά, φέρνουν μηνύματα για τους επερχόμενους δύσκολους καιρούς. Τα μηνύματα από την Ανατολή, προϊδεάζουν για δύσκολα χρόνια. Η Κεντροαριστερά μας, λιάζεται αλαζονικά και αυτάρεσκα στη λιακάδα του Νότου.
