Ιανουάριος΄47. Σε ένα εγκαταλειμμένο χωράφι στο Λος Άντζελες, βρίσκεται κατακρεουργημένο το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας, δολοφονημένο με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο.
Η αστυνομία δεν κατάφερε να εξιχνιάσει το έγκλημα και έκλεισε την υπόθεση αφήνοντας ένα πέπλο μυστηρίου. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως η Ελίζαμπεθ Σορτ, το θύμα της δολοφονίας, “στοιχειώνει” συγγραφείς, δημοσιογράφους, αστυνομικούς και ντετέκτιβ περισσότερο από τον ίδιο της το φονιά, καταφέρνοντας μετά το θάνατο της να παραμείνει ως η πρώτη «βαμπ» ντίβα στην ιστορία.
Η δολοφονία της μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Ντε Πάλμα, η φρικαλέα ιστορία της είναι πέρα για πέρα αληθινή. Γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη , στις 24 Ιουλίου 1924. Έζησε μία δύσκολη και συνάμα μποέμικη ζωή περιφερόμενη σε διάφορα σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών κυνηγώντας το όνειρο μιας καριέρας στο Χόλυγουντ, για να καταλήξει άγρια δολοφονημένη, κομμένη στα δυο και άγρια κακοποιημένη από το σοδομιστή δολοφόνο της.
Η κλασική νουβέλα του Τζέιμς Ελρόι επιχείρησε να επιλύσει μυθοπλαστικά τον πιο διαβόητο, και επί 47 μέχρι τότε χρόνια, ανεξιχνίαστο φόνο στην ιστορία του Λος Άντζελες. Ο τρόπος με τον οποίο θανατώθηκε, το γεγονός ότι δεν είχε αναγνωριστεί για αρκετό χρονικό διάστημα το πτώμα της, ο τρόπος και το στυλ ζωής της όπως καταγράφηκε μετά την αναγνώρισή της, της χάρισαν το όνομα “Μαύρη Ντάλια”. Την αποκαλούσαν επίσης έτσι λόγω της συνήθειάς της να εμφανίζεται στα μπαρ της εποχής ντυμένη στα μαύρα και με ένα λουλούδι στα μαλλιά.
Ο Ελρόι στράφηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην υπόθεση γιατί η δολοφονία της Σορτ τού θύμιζε αυτήν της μητέρας του, που βρέθηκε στραγγαλισμένη σε ένα αλσύλλιο, ενώ ο δολοφόνος της δεν ανακαλύφθηκε ποτέ. Λίγα χρόνια αργότερα ο ίδιος ανακάλυψε πως ο δολοφόνος της «μαύρης ντάλιας» είναι ο ίδιος που σκότωσε τη μητέρα του.
Η αλήθεια του αποκαλύφθηκε από τον αστυνομικό Στηβ Χόλντεν. Που, συνταξιούχος πια (έπειτα από 22 χρόνια ερευνών) ανακάλυψε πως ήταν ο ίδιος του ο πατέρας, γιατρός στο επάγγελμα. H Ελίζαμπεθ Σορτ ήταν ερωμένη του, μα τον είχε απορρίψει, έτσι την τιμώρησε δολοφονώντας την φριχτά.
Εδώ και 62 χρόνια η ιστορία της Μαύρης Ντάλιας έχει αποτελέσει και θα αποτελεί ακόμα πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες.
