1/9 – 10/10/2009
Στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας που ξεκίνησε το 2004 για προβολή και αξιοποίηση των ανενεργών βιομηχανικών κτιρίων της Ελευσίνας φιλοξενούμε κάθε χρόνο, στα πλαίσια των Αισχυλείων, καταξιωμένους εικαστικούς καλλιτέχνες, διαθέτοντας τους το χώρο και την υλικοτεχνική υποδομή για να εκφραστούν δημιουργικά και να παρουσιάσουν την δουλειά αναδεικνύοντας ταυτοχρόνως την αρχιτεκτονική κληρονομιά της περιοχής.
Φέτος έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε μια σημαντική Ελληνίδα καλλιτέχνιδα, την Λήδα Παπακωνσταντίνου, η οποία, παρεμβαίνοντας με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, video art και κατασκευές σε μία έκταση 5.000 τ.μ στις ανενεργές βιομηχανικές εγκαταστάσεις του Παλαιού Ελαιουργείου θα δημιουργήσει μια μοναδική εγκατάσταση με τίτλο ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ , αναπαράγοντας τον αρχαίο μύθο της αρπαγής της κόρης και της καθόδου στον Άδη.
«Για πάντα» (“for ever”)
Το παλαιό ελαιουργείο ανάμεσα στη θάλασσα και τον αρχαιολογικό χώρο, είναι τόπος ονείρων.
Με φως, εικόνες και ήχους χτίζω μια εγκατάσταση.
5.000μ2 σπαρμένα μέσα στη νύχτα.
Ο επισκέπτης κινείται σε χώρους που άλλοτε τον καλούν, άλλοτε τον αποκλείουν.
Οδηγός του το φως και η μνήμη.
Σε αυτή την ήσυχη πορεία από το φως στην απουσία του και πίσω,
Η συνάντηση με τον αρχαίο μύθο επιχειρείται με νύξεις, αναφορές, δέος.
Βυθισμένο στον ύπνο του χρόνου, το εργοστάσιο μοιάζει να ονειρεύεται το έργο, γεννώντας σκόρπιες εικόνες, ήχους, χρώματα.
Άσπρο, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, ψίθυροι, δάκρυα, χαμόγελα, φωνές,
Γεμίζουν τους ένδεκα τόπους που αποτελούν το έργο.
Προβολές ψηλά στα ταβάνια και χαμηλά στη γη. Σιωπή.
Το πρόσωπο μιας μεγάλης γυναίκας που κλαίει.
Το πρόσωπο μιας νεαρής γυναίκας που κλαίει.
Ένα πηγάδι.
Λουλούδια της άνοιξης – κίτρινα.
Πέλματα, παλάμες, το πάνω και το κάτω.
Ο κάθε χώρος είναι αυτοτελής, παράλληλα όμως συνεργάζεται με τους άλλους σε μια αφήγηση αποσπασματική.
Μέσα στη σκόνη του εργοστασίου και του χρόνου ανοίγω ένα καθαρό μονοπάτι για τους διαβάτες.
Τα μπάζα μένουν στη θέση τους οριοθετώντας την πορεία.
Από τα 25 σημεία – άλλα δωμάτια, άλλα αίθουσες – τα δύο είναι άβατα.
Ένα μονάχα είναι απρόσιτο. Ψηλά στον ορίζοντα μια ξύλινη παράγκα χύνεται στο κενό. Μέσα της κόκκινο φως.
Στην άκρη του έργου μέγας ήχος και η απουσία του φωτός.
Όσο κρατάει η νύχτα.
Στην Ελευσίνα.
Ο μύθος δεν εικονογραφείται αλλά λειτουργεί υπαινικτικά στους θεατές μέσω των στοιχείων του πυρήνα του (ήτοι το φως και η απουσία του, ο ήχος και απουσία του, το χρώμα και η απουσία του, ο χρόνος και η απουσία του, ο χώρος και η απουσία του, το βατό και το άβατο), μέσω της εναλλαγής φωτός- σκιάς – σκότους και του παιχνιδίσματος ήχων-σιωπής, κατά μήκος μιας κλιμακούμενης κυκλικής πορείας στις ανενεργές εγκαταστάσεις του εργοστασίου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
H Λήδα Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στον Αμπελώνα Λάρισας, το 1945. Σπούδασε γραφικές τέχνες στη Σχολή Δοξιάδη, ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (προκαταρκτικό) και Fine Arts στο Maidstone School of Arts, Kent University, Αγγλία. Tο 1989 εκπροσώπησε την Ελλάδα με γλυπτά της στην Biennale International de Sao Paolo. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στις Σπέτσες. Aπό τις ατομικές της έκθέσεις και δράσεις ξεχωρίζουν οι: «The Greek Performance», performance στο Bloomsbury Theatre, Λονδίνο το 1970, «Υγρό Δάσος», γλυπτική στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα το 1992, «Η Τοστιέρα του Genet», εγκατάσταση στο Σπίτι της Κύπρου το 1998, «Μέλη», γλυπτική, στο «Επίκεντρο» το 1999, «Past Revisited», μεικτή τεχνική στη Λόλα Νικολάου στη Θεσσαλονίκη το 2003, και «Aυτόπτης», μεικτή τεχνική & video στην γκαλερί a.antonopoulou, Αθήνα, το 2004. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
