Το «νοικοκύρεμα» των βαρέως νοσούντων δημόσιων οικονομικών είναι το ζήτημα που κυριαρχεί στην προεκλογική σκηνή και ειδικότερα στον αγώνα των δυο κομμάτων εξουσίας.
Το ζήτημα αυτό έχει θέσει η Κομισιόν στην Αθήνα -όπως το θέτει σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης- αλλά αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι σήμερα στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις δεν έχουν ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ να κάνουν πέρα από την αντιμετώπιση του μεγάλου δημοσιονομικού προβλήματος. Όμως, φαίνεται ότι η συγκέντρωση της προεκλογικής ρητορείας των δυο μεγάλων κομμάτων σ’ αυτό το πρόβλημα, βολεύει τις δυο ηγεσίες, γιατί κρύβουν πίσω από τα δημοσιονομικά την απόλυτη αδυναμία τους για πολιτικό στοχασμό αλλά και τη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού προσωπικού τους.
Απρόθυμες να ασχοληθούν με τα πραγματικά αίτια και τα δεδομένα της σημερινής εθνικής κατάστασης, ανίκανες να σκεφθούν πρωτότυπα πράγματα και να συνθέσουν πολιτικά όλα τα στοιχεία που σε κάθε χώρα συνιστούν αυτό που ονομάζεται «ανάπτυξη», οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες μετρούν μόνο ελλείμματα, χρέη, φόρους και δανεικά.
Έτσι σήμερα, δεν υπάρχουν στην προεκλογική ατζέντα και στα περιβόητα «ντιμπέιτ» θέματα σημαντικά όπως η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης και ο προβληματισμός για την κατεύθυνση που πρέπει να έχουν τα προγράμματα στα σχολεία. (Το ότι σήμερα δεν βγαίνουν από το ελληνικό σχολείο μορφωμένοι μαθητές, ότι δεν έχουν καν διδαχθεί σωστά την ελληνική γλώσσα, δεν απασχολεί τους μακάριους πολιτικούς ηγέτες.) Ούτε γίνεται λόγος για την κατάσταση και το επίπεδο σπουδών των Πανεπιστημίων, και ειδικότερα εκείνων που οι κυβερνήσεις των δύο «μεγάλων» έχουν σκορπίσει σε διάφορες περιοχές της χώρας. Εκτός ατζέντας και η συζήτηση του μείζονος κοινωνικού θέματος που είναι η κατάσταση και οι προοπτικές της Δημόσιας Υγείας.
Λίγες κουβέντες για τα χρέη των νοσοκομείων και τέλος. Εκτός ατζέντας και ο σημαντικός τομέας του Πολιτισμού, που οι κυβερνήσεις θεωρούν στα λόγια πολύ σπουδαία εθνική περιουσία, «βαριά βιομηχανία» της χώρας, και στην πράξη περιφρονούν, διατηρώντας το υπουργείο Πολιτισμού παρακατιανό, τελευταίο σε κονδύλια και υπουργικό κύρος.
Εκτός πολιτικής ατζέντας το μεγάλο, όντως εθνικό, ζήτημα γιγάντωσης της Αττικής, αυτού του εφιαλτικών διαστάσεων “έργου” που ήδη έχει συσσωρεύσει σε αυτή την περιοχή το μισό πληθυσμό της χώρας, με την τσιμεντωμένη Αθήνα να έχει καταντήσει ένα μολυσμένο εποικιστικό μόρφωμα, πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά πολεοδομικά και αστικά περιβαλλοντικά δεδομένα. (Σήμερα οι περιοχές Αθήνας και Θεσσαλονίκης συγκεντρώνουν ήδη πάνω από το 6Ο% του πληθυσμού της Ελλάδας και η συνεχής διόγκωσή τους απειλεί με ερήμωση την ελληνική περιφέρεια. Καμία πολιτική ηγεσία δεν ασχολείται μ’ αυτό σήμερα, όταν προεκλογικώς αναφέρεται στην «ανάπτυξη».)
Εκτός συζήτησης όλα αυτά, όχι τυχαία, όχι από αμέλεια των ηγεσιών. Απλώς δεν είναι σε θέση να ασχοληθεί με τα παραπάνω ζητήματα το νωθρό, εκτός σύγχρονου κόσμου, παλιομοδίτικο πολιτικό προσωπικό εξουσίας, οι στενών πνευματικών οριζόντων ηγεσίες του.
